Moeder bijna gestikt

Mijn moeder heeft al enkele jaren (zware) astma. Een paar jaar terug heeft ze een longontsteking opgelopen, en sindsdien zijn haar klachten steeds verder verergerd.

Onlangs is ze 's nachts wakker geworden met het gevoel te stikken. Ze kreeg geen lucht en kon dus ook haar inhaler niet gebruiken. Mijn vader schrok zich gek. Ze heeft deze 'aanvallen' eerder gehad (gelukkig met grote tussenpozen), nu 4 x in totaal.

Is hier iets aan te doen? Mijn vader weet zich geen raad: 112 bellen heeft geen zin, ze was bijna onder zijn ogen gestikt. Ze had het niet benauwd, maar kreeg echt helemaal geen lucht! We zijn hier erg van geschrokken. Mijn moeder is een type 'niet zeuren dan gaat het vanzelf wel over', dus van haar horen we niet veel. Maar bij mijn vader (en dus ook bij mij) zit de schrik er nu goed in.

Weet iemand raad?

Alvast veel dank! Annette

Het heeft wel degelijk zin om in geval van nood (dus als je moeder haar inhaler niet meer kan gebruiken) 112 te bellen(of naar de EHBO of huisartsenpost te rijden)! Zeker wanneer ze bijvoorbeeld blauw begint te zien rondom haar mond of nagels. Maar hoe zijn deze aanvallen afgelopen dan? Is ze op de huisartsenpost beland of zijn ze vanzelf over gegaan?

Ik snap dat de schrik er in zit... Veel sterkte!

Nina, bedankt voor je snelle reaktie.

Om terug te komen op je vraag: uiteindelijk kon ze (net op tijd) opeens weer een hap lucht inademen en daarna al piepend en al weer langzaam 'gewoon' ademen.

Met mijn opmerking over 112 bellen bedoel ik dat mijn vader aangaf dat ze onder zijn ogen had kunnen overlijden zonder dat hij er iets aan kon doen, zo'n eng en frustrerend idee. Hij zei dat ze echt op geen enkele manier nog lucht kreeg en voordat er dan een ambulance is of je zelf op de huisartsenpost bent is het te laat.

Om dit te voorkomen vroeg ik me af of er een manier is om iemand die geen lucht kan krijgen kan helpen, aangezien inhaleren niet kan.

Mochten er nog mensen zijn die dit herkennen: ik ben erg geïnteresseerd in meningen of suggesties van anderen.

Bedankt alvast.

Annette

Ik kan me voorstellen dat u zich zorgen maakt. Ten eerste is het natuurlijk belangrijk te proberen te achterhalen hoe de aanval is ontstaan om te zien of er behandelbare of vermijdbare factoren zijn. Verder is het essentieel dat uw moeder zo goed mogelijk op medicijnen is ingesteld. Had ze tijdig door dat er iets mis ging en heeft ze daar tijdig op gereageerd (i.p.v. een niet zeuren houding)? Pas als die essentiele stappen helemaal op orde zijn, maar het probleem niet opgelost, dat zijn alternatieven maatregelen als een vernevelaar of automatische injectie soms te overwegen, afhankelijk van een aantal voorwaarden. Dus adviseer ik eerst overleg met de behandelend arts, instructie en training door een longverpleegkundige (van ziekenhuis of thuiszorg) en eventueel tips van een coach-psycholoog. En in geval van nood natuurlijk wel 112 proberen te bellen!!

Ton van Keimpema