Hoe serieus nemen diagnose
26-10-2008 om 15:53 uurHallo,
Ik ben een vrouw van 27. Ik ben de laatste tijd voor het eerst eens gaan kijken naar astma en wat het inhoudt. Een beetje laat, maar dat komt omdat ik al jaren eigenlijk de diagnose niet zo serieus neem. Het zit zo. Als sinds ik me kan herinneren heb ik allergische klachten. Jeuk in de keel, jeuk in de ogen, huidklachten. Vervelender nog vond ik altijd het slijm in mijn keel waardoor ik steeds moest slikken maar wat maar niet weg ging. Deze klachten waren afkomstig van allergieen voor de dieren waar ik mee ben opgegroeid. Mijn ouders hebben me altijd laten kiezen wat ik wilde en ik had altijd liever mijn dieren waar ik zoveel van hield dus heb ik altijd katten, honden en knaagdieren gehad ondanks de klachten. Als de klachten te hinderlijk waren gebruikte ik tabletjes tegen allergie.
Een jaar of vijf geleden begon ik wel erg veel te hoesten. 's nachts kon ik er moeilijk door slapen en overdag hield het ook maar niet op. Vervelend was ook dat ik zoveel slijm in mijn keel had wat ik maar niet kon 'wegslikken' wat me ontzettend irriteerde. Deze klachten had ik natuurlijk al veel langer, maar nu werd het zo hinderlijk dat ik ermee naar een huisarts ging. Ook omdat mijn partner last had van mijn gehoest 's nachts en omdat ik continu ontzettend moe was en het gevoel had dat er een zwaar gewicht op mijn borstkas aan het drukken was. De huisarts liet me blazen in een buisje en luisterde en constateerde vervolgens astma, wat me eigenlijk verbaasde. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat astma in aanvallen kwam, dat je dan geen lucht kon krijgen. Ik geloofde de huisarts dan ook niet zo en weet de klachten aan de huisdieren die ik nog altijd tegen beter weten in in huis had. Ik kreeg twee discussen mee en moest na een maand terugkomen. Een maand later ging het wat beter en ging ik terug. De huisarts vond het beter klinken en gaf aan dat ik de discussen moest blijven gebruiken.
Ik houd echter niet van medicijn gebruik en omdat het goed ging stopte ik. De klachten bleven een tijdje vrij hanteerbeer, maar na een maand of 3 was het vele hoesten weer zo vervelend dat ik de discussen maar weer een tijdje ben gaan gebruiken (had ze nog in huis). Toen ze op waren kreeg ik nieuwe via een herhaalrecept, die ik gebruikte in tijden dat het allemaal moeizaam ging met hoesten en zo. Zo verstreken er een aantal jaren waarin ik de discussen gebruikte als het niet meer ging en verder eigenlijk ook heel vaak vergat. Ik nam het niet zo serieus en naar de huisarts gaan deed ik ook liever niet, die zou toch alleen zeggen 'doe de dieren maar weg'. Voor mij was het simpel, ik wilde niet zonder de dieren en de consequentie was dat ik klachten had. Als ik echt astma had zou ik dat toch echt wel weten, omdat dat vrij ernstige klachten geeft?
Nu woon ik sinds 9 maanden door een scheiding voor het eerst in mijn leven zonder huisdieren. En tot mijn verbazing gaat het helemaal niet beter met mijn longen. Ik gebruik 1 x per dag de discussen en regelmatig vergeet ik ze, maar dan ben ik ook de hele dag benauwd. Niet dat ik niet genoeg lucht krijg, maar het lijkt gewoon veel inspanning te kosten omdat mijn borst zo zwaar voelt. Het hoesten neemt ook weer flink toe de laatste tijd en het slijm ook. Ik heb geen aanvallen van benauwdheid hoor, het is gewoon aldoor aanwezig en sommige dagen behoorlijk op de voorgrond. Ik probeer aldoor mijn keel 'vrij te slikken' en ik heb het gevoel dat er een heel strakke band om mijn borst zit. Ik ben ook veel moe. Omdat ik het nu niet zomaar meer kan afschuiven als allergie en omdat ik merk dat het me allemaal toch best hindert, begin ik steeds meer na te denken over astma en mijn manier van omgaan met medicijnen. Want hoe weet ik hoe vaak ik de discussen moet gebruiken. En wat voor gevolgen heeft het vergeten elke keer. En moet ik er toch nog eens mee naar een arts, of kan ik gewoon steeds de medicijnen blijven bestellen. En zou ik, als het echt astma is, geen aanvallen moeten hebben.
Kunnen jullie vertellen of dit echt astma zou kunnen zijn en of het dan afdoende zou zijn om de discussen 2x per dag te gaan gebruiken?
Met vriendelijke groet,
Annemieke
Hai Annemieke,
Ik las toevallig je verhaal (verdwaald op t forum, was opzoek naar Kinderen en astma,haha!) en herkende er wel wat in.
Even kijken waar ik begin. Ik heb net een klachtenvrije periode van ongeveer 2,5 jaar achter de rug, en dat heeft m'n ogen wel geopend. Door de betere informatievoorziening wat betreft mijn zoontje weet ik ook dat het heel belangrijk is dat je je medicijnen goed moet gebruiken. Je kunt zelfs verkeerd puffen! Dus een puf-uitlegje kan echt geen kwaad.
Voor mijn zwangerschap had ik niet echt aanvallen, de benauwdheid duurden weken en eigenlijk werd ik nooit echt beter totdat ik er een ander medicijn bij kreeg. Als ik benauwd was pastte ik m'n leven erop aan. Zo kwam het voor dat ik wekenlang halve dagen kon werken, en regelmatig weer naar bed kon na een boodschapje doen. Maar ja, dat was 'normaal', dus waarom zou ik daarvoor naar de dokter gaan?
Na de klachtenvrije periode kwamen al mijn klachten binnen 3 maanden terug. En toen had ik wel aanvallen. Maar ik denk dat ik nu beter weet wat goed en wat benauwd is. Nu puf ik wel serieus en dat maakt inderdaad uit. Ik puf nu minder, en het helpt meer.
Misschien is het het beste om het toch even met je huisarts te bespreken. Ik moest regelmatig controleren, en het laatste jaar kwam ook een longverpleegkundige op de praktijk om een plan op te stellen.
Ik kan ook bij de assistente even blazen op de spirometer als ik twijfel. Wie weet komt er daar uit dat je wel degelijk benauwd bent (je hebt zeker klachten als ik zo lees) en dat dat je net dat setje geeft om naar de huisarts te gaan.Ik had overigens een aantal zelfde klachten als jij voordat ik mijn klachtenvrije periode kreeg. Nu ben ik er eerder bij. Maar ik heb dan ook een kind, dus wekenlang halve dagen leven zit er niet meer in. Voor mij wel goed hoor, anders laat ik het zo weer verslonzen.
Succes ermee!
Laat je weten of je bent gegaan en hoe het is gegaan?
Beste Annemieke
Dit soort keuzes is lastig als een vrije keuze haast niet meer haalbaar is. Inmiddels heb je ook niet meer duidelijk hoe de vork in de steel zit. Astma kan inderdaad ook meer chronisch verlopen. Het beste is na zo veel tijd weer eens naar de arts te gaan en laten nakijken hoe de longfunctie is (eventueel zelf meten met Peakflowmeter), eventueel na te laten kijken op allergieen (misschien is er ook een huisstofmijt allergie die meespeelt) en een plan van aanpak te maken. Mocht je roken, dan is dat ook iets om aan te pakken.
Succes
Ton van Keimpema, longarts