getop

Een dikke maand geleden heb ik een flinke verkoudheid doorgemaakt. Het heerste in ons gezin. Echter kreeg ik daarna vreselijk last van hoesten en de huisarts constateerde bronchitis. Ik kreeg antibiotica, maar knapte niet op. In een nacht kreeg ik een aanval van kriebelhoest en kon haast niet meer inademen. Echt teugen on lucht binnen te krijgen wat niet leek te lukken en dacht dat ik zou stikken. De huisarts vond dat op pseudokroep lijken maar gaf aan dat dat meer voor kinderen was. Ik kreeg prednison, de longen leken schoon bij het luisteren. Ook nog heel erge pijn onderin de rug gehad. Ik kon bijna niet meer van de pijn als ik moest hoesten Ik was doodmoe en kon bijna niets meer beginnen. Gezien het weekend was ben ik die maandag na deze aanval weer naar de huisarts gegaan. Er is bloed geprikt en daar kwam uit dat ik misschien een longembolie had en kwam op eerste hulp. Dit bleek gelukkig niet zo te zijn. Thuis weer erge hoest en pijn in linkerborst. Het is net of er vaak iets van binnen knakt, iets tegen de ribben aanslaat. Vaak duidelijk hoorbaar, en voelbaar en ook af en toe of er een ballon van binnen knapt. Maar dat had ik al kenbaar gemaakt in het ziekenhuis.

Het snijdende gevoel van een veel te strakke band om de borst is inmiddels gelukkig over, maar het zeurende gevoel blijft. Niet pijnlijk, maar wel constant aanwezig. Na contact met longarts bleek er op long NU na nadere bestudering toch kleine verdikking, ontsteking te zien. Ik heb weer een antibioticakuur voor de zekerheid mocht ik het niet vertrouwen. Het gaat namelijk wel ietsje beter maar de druk op borst linkerkant blijft en hoest vooral nog met aanvallen, meest in de nacht. Afgelopen nacht hoeste ik rose slijm op. Mijn verhaal komt misschien wat warrelig en onduidelijk over. Ik heb mij natuurlijk al wat ingelezen. Maar

-Wat kan die typische hoorbare, voelbare knak in borstkas in de zij zijn als er op foto blijkbaar het niet te zien is geweest?

-Is antibiotica nu wel of niet zinvol of kunnen er ook andere oorzaken van bovenstaande klachten in het spel zijn

-Bij een eerdere rongenfoto ook iets kleine afwijking eerder, toen niet gezien maar dat was destijds voor extreme benauwdheid, daar heb ik nu niet veel last van, wel bij inspanning kortademig. Die kleine afwijking was dus al eerder maar toen niet besproken. Gaat dat zelf weg?

Ik ben natuurlijk in behandeling bij longarts. Toch ben ik benieuwd na antwoorden op dit forum