dun longvlies

Beste Greet

Ik heb geen idee! Dit is geen ziekte of aandoening, maar normaal.
Het longvlies hoort juist heel dun te zijn, verdikking is abnormaal.
Het lijkt me dat er niet iets is om je zorgen over te maken

groet

Frans Krouwels

Geachte heer Krouwels,
Erg dank voor uw antwoord, het stelt me erg gerust.
Groet
Greet

Fijn voor je dat het antwoord hier positief is, maar ik kan maar weinig waardering opbrengen voor de non communicatie van je huisarts. Hij had je hetzelfde kunnen vertellen toch?

En dat niet alleen, hoe haalt hij het in zijn hoofd om iemand die al bekend staat als hypergevoelig en op dat moment al behoorlijk wat stress had, zomaar plompverloren de diagnose astma te geven, ik hoorde iets over een verlengd expirium oid. Ik moest zelf googlen wat astma is, had daar totaal geen beeld bij. Toen ik maandag erop een afspraak had gemaakt , en hem te vertellen dat ik enorm veel kwartjes zag vallen en dat me dat veel emotie gaf, ik heb immers drie honden en wat moet daarmee als ik astma heb, en omdat ik het poeder niet goed kon binnenkrijgen (dacht ik, maar bleek later normaal dat er wat poeder in je mond achterblijft schijnbaar), heeft hij me gezegd dat ik maar een dubbele dosis moest nemen van de seretide, dus 2x smorgens en 2 keer savonds.
En ik had hem donderdag daarna via de assistente gevraagd of ik een allergietest mocht, omdat ik ineens erg op noten reageerde. Terwijl ik best regelmatig noten at. Ik was toen extreem hyper. De maandag erop ben ik weer naar hem gegaan omdat achter mijn borstbeen de boel in brand stond, ik dacht dat mijn longen na jaren teveel samengetrokken geweest te zijn nu ontspanden door de medicijnen en dat ik daar spierpijn van had. Ook wilde ik iets vragen om mijn neus los te krijgen, want de fluticuson hielp niet, elke nacht weer dicht, en hij had gezegd dat ik de otrivin niet meer mocht gebruiken.
En nu komt het: hij heeft mij niet aangehoord maar weggestuurd, ik zou zwaar psychisch ziek zijn, op het punt van omvallen, weet even de naam niet meer dat hij noemde, ik moest maar terugkomen als ik bereid was om daar over te praten. Hij had wel medicatie die mij van mijn angsten kon afhelpen. Gelukkig zijn man man en ik al 33 jaar bij elkaar, mijn man is meegegaan naar een afspraak op de vrijdag erop. Daar heb ik gevraagd om een allergietest, ik had gelezen dat de huisarts dat zelf kon doen. Hij heeft ook tegen mijn man  aangepraat om te zeggen dat ik obsessief was, of hij dat herkende. Ik dacht, nog drie van dit soort gesprekken en de echtscheiding is nabij. Mijn man heeft een deal gemaakt, als de allergietest negatief zou zijn dan zou ik naar een psycholoog gaan. En we hebben hem een blaadje gegeven waarop ik had gescheven waarvoor ik mogelijk allergisch was, omdat ik die klachten vroeger had en ik daar nooit op getest was. En dat ik nu ik astma zou hebben wel graag wilde weten wat de klachten dan nu zo verergert had. (Dat is overigens waarschijnlijk het houtvezel geweest in mijn stallen, ik had altijd vlas sinds ik paarden heb, maar dat was uitverkocht, uit houtvezel komt een giftige damp en de stress, waardoor ik af heb geweken van onze leefwijze en toch granen/ muffins  en fritessticks = aardappel ben gaan eten, etc etc etc).  Het leek me nu sowieso wel een goed idee om naar een psycholoog te gaan, wat er ook uit de test zou komen, ik voelde me erg slecht. Ik ben nogal een doorpakker en ik kon maandag bij de psycholoog terecht, die doet ook neurofeedback. Toen hij mijn verhaal hoorde en dat ik cortisonmedicijnen in een dubbele dosis had, zei hij dat ik dindag direct naar de huisarts moest om daarmee te stoppen. Van de cortison is bekend dat je daar hyper van kan worden. Maar ik was klaar met deze huisarts. Ik dacht, 52 jaar zonder medicijnen, dan kan ik ook nu wel zonder medicijnen. Dus ik ben dinsdagmorgen gestopt op eigen houtje. Heb zoutoplossing voor mijn neus gebruikt. Ik ben 4 nachten zo beroerd geweest, ik dacht dat ik dood ging, temperatuur 36,4, zwabberen, noem maar op. Ik heb in 1999 een hele slechte periode gehad, mogelijk dat ik toen ook cortisonmedicijnen had want toen hielp ik in de stallen bij de buren, om te ontspannen. Mijn osteopaat heeft mij toen heel erg geholpen. Ik heb donderdagmorgen hem gebeld en hij kent mij, hij heeft al zijn afspraken afgebeld of iemand wilde ruilen. Ik kon om half twaalf terecht. Ronald heeft mij uitgelegd wat er met mijn lichaam aan de hand is door deze medicijnen en het stoppen. Hij kon mij niet behandelen omdat mijn lichaam en geest op tilt stonden. Ik ben van het gesprek met hem heel rustig geworden. Heb samen met mijn man gegoogled op cortisone/cortisol, en ben daar tot verrassende conclusies gekomen.
Ik ga 2 januari een afspraak maken met mijn vorige huisarts in mijn vorige woonplaats. Mijn man wilde daar niet weg maar mij leek het handiger om een huisarts in de buurt te hebben. Ik kan maandag 2 januari ook voor een 2e gesprek bij de psycholoog terecht en wil met hem afstemmen wat ik hiermee aan moet richting de huidige huisarts. Ik probeer de hele dag onstpannen te blijven, want stress is mijn foute factor in dit hele verhaal. Maar het kost me enorm veel moeite. Ik zou het liefst keihard willen huilen.
En ik dank mijn man voor alle steun in al die jaren, moet je voorstellen dat ik hem nu niet had gehad.