niet gehoord door de huisarts
11-06-2017 om 07:51 uurGoedemorgen,
Graag zou ik advies willen over wat te doen in deze situatie. Mijn neefje (11 jaar) is bekend met astma en allergieën voor huisstofmijt, gras- en boompollen. Hij gebruikt onderhoudsmedicatie Qvar en zonodig ventolin. Hij loopt al langer tijd met heesheid rond en is laatst met ernstige benauwdheid in het ziekenhuis beland. Met spoed, gezien de ernst en verstikkingsgevaar. Ventolin werkte niet en ook drie kwartier astma medicatie toegediend krijgen werkte niet. Gelukkig kon hij na enige tijd zuurstof en 4 mg Dexamethason (via spuit) weer naar huis. Ze hebben nog getwijfeld of hij moest blijven. Een dergelijke aanval is eerder ook een keer voor gekomen. In het ziekenhuis adviseerden ze een bezoek aan de kinderarts.
Daarom naar de huisarts gegaan, maar deze wil geen verdere actie ondernemen. Dit omdat de longen schoon zijn en hij goed blaast. Nu is dat bij ons in de familie erfelijk bepaald op een of andere manier. Zowel bij mij, mijn moeder, mijn tante en mijn nichtje zijn de longen altijd schoon en blazen we goed. Zelfs bij een longontsteking. Het zit meer bovenin de luchtwegen. Gelukkig werd het bij ons in het ziekenhuis erkend en hebben we goede onderhoudsmedicatie inmiddels. Alleen volgens de huisarts van mijn neefje is er nu geen reden voor anders beleid. Ze wilde nog bloedprikken op voedselallergie. Nu is dat iets wat niet in de familie zit, maar iets uitsluiten kan geen kwaad. Daar kwam zoals verwacht niets uit. Verder heeft ze tabletten Dexamethason meegegeven voor als het nog eens gebeurd en hooikoorts medicatie (waar geen verschil van te merken is). Nu wil de huisarts dus niets meer doen, ondanks vragen van hemzelf en mijn zus. Mijn neefje loopt nog steeds rond met zeer hese stem, een angst voor een volgende aanval en met veel minder energie dan gewoonlijk.
Hoe kan hij nu toch terecht komen bij de kinderarts (zoals geadviseerd op de spoed), of een second opinion of iets?
Bij voorbaat dank voor uw reactie.
Huisarts ontslaan! Zijn vaak hele irritante eigenwijze mensen. Is mijn eigen ervaring. Huisartsen zijn in algemene zin opgeleid, maar voor speciale gevallen, moet je bij de specialist zijn! Het woord zegt het al! Ik heb goede reden om dit op te schrijven. Gewoon doordrukken dus en naar de specialist! Laat je niet inpakken.
Is er nog een 2e huisarts werkzaam in de praktijk? Anders kan je met diegene een afspraak inplannen. Kijken hoe hij of zij erover oordeelt. Anders wachten op de volgende aanval en dan via het ziekenhuis laten regelen. Dan kom je sowieso bij de specialist terecht. (Zeker als het zich vaker voor doet/ heeft gedaan).
Bij mij kunnen ook alle waarden normaal zijn, heb ik alleen iets verhoging (nooit koorts) enz. en dan ben ik toch heel ziek... Zegt niet altijd alles. Het lichaam kan het ook vrij goed compenseren.
Beste Elske88
Als de huisarts een verwijzing niet nodig vindt en de ouder(s) willen toch een second opinion, dan kan uw zus bij haar zorgverzekering informeren welke regels hier gelden.
Soms kan een vervolggesprek met de huisarts ook de oplossing zijn. In veel gevallen werkt dit goed en ontstaat er over en weer meer begrip voor elkaars mening. Meestal komt men er dan wel uit. Succes!
Met vriendelijke groet,
advieslijn
Zowel voor huisartsen als voor specialisten geldt dat de ene de andere niet is. Soms botert het gewoon niet tussen arts en patiënt. Je zus kan straffeloos van huisarts wisselen. Zoals boterbloempje al zei, kan ze soms bij een andere arts binnen dezelfde praktijk terecht. Zo niet dan kan ze een willekeurige andere huisarts van een andere praktijk kiezen. Het enige wat daarvoor nodig is, is dat je zus even de nieuwe praktijk belt om te vragen welke inschrijvingsprocedure de praktijk hanteert, vooral voor kinderen. Want ondanks de nog steeds toenemende automatisering is er nog steeds geen echte standaardprocedure.
Meestal verwijst de assistente naar een online informatiefolder of online inschrijfformulier. En op de website van de zorgverzekeraar kijken of de nieuwe huisarts wel een contract met haar zorgverzekeraar heeft. Zo niet dan worden mogelijk niet alle behandelingen (volledig) vergoed. En het ziekenhuis en eventueel de eigen apotheek op de hoogte stellen van de nieuwe huisarts. Want ziekenhuizen hebben vaak geen flauw idee bij welke huisarts en bij welke apotheek patiënten zitten.Dat is wel erg belangrijk.
Van ziekenhuisspecialist wisselen kan vaak gewoon telefonisch via de afsprakenbalie van de polikliniek waar je neefje naar toe moet. Dat moet je zus doen uiteraard, als moeder. Gewoon vragen of haar zoontje bij een andere specialist kan gaan. Handig om te weten voor de toekomst.
Sterkte, ik begrijp nooit hoe een huisarts een vraag om doorverwijzing kan weigeren. Mijn eigen huisarts weigert me zelden iets, en weet dat in voorkomende gevallen erg goed te beargumenteren. Gewoon botweg weigeren zoals de huisarts van je zus biedt geen vertrouwen voor de toekomst, en dat hoeft je zus niet te accepteren. Een andere huisarts nemen is geen gunst, maar een recht.
Bedankt voor de reacties, ik geef ze door aan mijn zus!