Wat te doen?
31-10-2020 om 17:09 uurIk woon in een beschermde woonvorm.
Alle afspraken met huisarts of hap gaat via de begeleiding.
Afgelopen week heel veel artsen bezoeken gehad.
Omdat astma, copd, allergieën aardig rustig zijn geweest maar achteraf waren wel tekenen dat ademen lastiger werd, conditie slechter, rokershoestje en verdenkingen van Corona ( test test test). Ook wou ik mij weer laten testen op allergieën ( kan fruit opeens niet meer verdragen). Vorige week zaterdag kwam ik eigenlijk met benauwdheidsklachten bij hap terecht. In de tussentijd veel gebeurd nog een pufje, prednison, codaiene, antibiotica en sinds gister 2 slaappilletjes erbij. Gisteren kwam de huisarts in opleiding langs en hij zei dat de astma wel is afgenomen (de eerste keer dat hij naar mijn longen luisterden) maar dat het nu de copd was (alleen door luisteren naar longen). Van zoveel medicatie moet je toch opknappen of in ieder geval slapen. Mij word niet precies verteld wat ik heb maar ik weet bijna zeker longaanval door verkoudheid. Maar precies weet ik niet en word mij niet verteld (ik kan wel in een instelling wonen maar ik functioneer goed en begrijp ook alles goed maar dat snappen sommige dokters niet... nu naar een week merk ik gewoon weinig verbeteringen er zijn momenten dat ik even een opleving heb, maar ben nog zo benauwd gewoon idee dat er te weinig lucht binnenkomt (ademen met zak over je hoofd zeg maar). Mijn hartslag in rust is meer dan 100 ook als ik mij rustig voel. Ik ga denken dat de begeleiding mij niet serieus neemt omdat saturatie goed is (als dat de graadmeter is). Het enigste wat ik wil is minder benauwd worden, ik trek het niet meer.. ik wil naar de wc lopen zonder dat ik zo moet hoesten. Niemand verteld mij precies wat ik heb.. er worden geen onderzoeken gedaan.. voor mijn gevoel zit ik soms in stadium 3 of 4 van copd als ik het lijstje bij pak. Ik vraag me af hoelang mijn lichaam dit nog vol kan houden... mijn gevoel zegt dat het bijna op is en dat de kracht er bijna uit is. Mijn hart en longen zijn hard aan het vechten.. ik ben op en normaal gesproken geef ik het niet zo snel op.. maar mijn lichaam is uitgeput..
Dit is gewoon helemaal geen kwaliteit van leven... sorry voor de gene die het herkennen...
Vraag is hap bellen of wachten tot maandag (eigen huisarts is wel met vakantie).
Vraag me ook af of het mijn hart kan zijn... ben jong.... bestaat er niet iets waarvan je paar dagen even een boots krijgt om even te herstellen en tot rust te komen?
Ik heb meerdere berichten van je gelezen.
Je maakt je enorm druk , wat ook begrijpelijk is.
Maar een longaanval heeft echt tijd nodig.
Mijn laatste longaanval heeft 8 weken geduurd.
Hoe meer je ertegen vecht hoe langer het duurt.
Hoe drukker jij je maakt hoe benauwder je wordt.
Stress en emoties geven nog meer benauwdheid.
Hartslag van 100 is niet apart .
Een goede ademhaling vanuit je buik is wel belangrijk.
Je zou de hap kunnen bellen om te overleggen wat je kunt doen.
Maar het heeft echt tijd nodig.
Sterkte en beterschap.
Op zich vraag je hier hetzelfde dan bij de andere topics, maakt verder niet uit alleen denk ik niet dat je andere antwoorden gaat krijgen.
De vragen die je nu hebt, kun je volg week bespreken met de praktijkondersteuner van de huisarts, deze is vaak gewoon aanwezig ,ook al is de huisarts er niet.
Welke fase je zit, kun je niet zo aan de hand van je klachten zeggen, je liep niet bij een longarts nu, jaren geleden schreef je was dit het geval.
Dus zul je neem ik aan niet in de laatste fases zitten, deze fases zegt ook niet alles, fase 4, de laatste,zegt niets over hoelang iemand leeft bijvoorbeeld.
Je kunt wel 10 jr of meer in dezelfde fase zitten dus ook in de laatste fases.
Je hebt nu een aanval/excacerbatie of dit nu vd astma of copd komt maakt niet eens veel uit, het heeft bij allebei tijd nodig, ik denk dat je ook wat ongeduldig bent, snap ik ook wel,want de klachten zijn rot en benauwdheid helemaal.
En ook dat je meer klachten hebt, autisme, zul je het misschien moeilijker aan kunnen.
Is er niemand vd begeleiding die jou kan helpen, erover praten.
Moet je natuurlijk geen bakjes vla gooien :) is door frustratie snap ik echt wel.
Maar je schreef bij ander topic, je wilt naar de groep even wat keten, lijkt mij niet handig met deze klachten.
Over het roken, daar is nooit een goed moment voor om te stoppen maar waarom nu niet denk ik dan?je hebt nu er last van, benauwd en hoesten...
Stoppen zal altijd lastig zijn, met en zonder autisme of andere ziektes.
Natuurlijk snap je alles echt wel, dat je in een instelling woont heeft daar ook niks mee te maken.
Je hebt nog AB en prednison dat heeft tijd nodig, echt waar.
En ook je rust nemen, ademhalingsoefeningen doen,zijn er zat op YouTube te vinden of op de VGZ app.
Vertrouw je het niet, dan kun je de hap bellen, wij kunnen online nooit diagnoses geven en niet goed inschatten hoe het met iemand gaat, maar wat iedereen al heeft geschreven het heeft vooral tijd nodig en geduld en je er bij neer leggen en rust nemen.
Sterkte en je kunt gewoon bij je oude topic of deze verder schrijven dat scheelt veel werk en hoef je niet steeds opnieuw je verhaal te typen.
Anders krijg je zoveel topics, mag hoor maar is voor jezelf misschien warrig.
Liefs 😘
Met de antwoorden van Bloempje en goudvisje ben ik het eens.
Ik ben geen arts maar wil je nog een keer vooruit helpen met tips. Hopelijk kun je het, met de antwoorden van anderen en de zorg die je ontvangt, dan toch makkelijker loslaten.
Als je zo ziek bent als nu is het normaal dat je slecht slaapt.
Een saturatie van 95 (je andere topic) is heel netjes.
Hartslag 100 kan goed komen door eventuele bijwerkingen van medicatie.
Alles wat je beschrijft is rot, maar komt op mij over als een longaanval met passend beleid van artsen en je begeleiders.
Sleutelwoorden: rust, acceptatie, geduld.
Dan een tijdsindicatie over het verloop. Als houvast, want iedereen is anders en iedere longaanval verloopt anders.
De acute fase, waarin je nu lijkt te verkeren varieert van 5-14 dagen. Geen verbetering na 14 dagen? Dan bel je de arts.
Voor het totale herstel, vanaf dat je ziek werd, mag je 6-8 weken uittrekken. Het maakt daarbij weinig uit of je wel of geen prednisolon en/of antibiotica had. Want longaanvallen gaan ook voorbij zonder die medicatie. Dat maken veel mensen mee bij wie astma niet (h)erkend wordt. Dan wordt het gezien als een fikse verkoudheid, keelontsteking of griep die toevallig ook op je longen slaat.
Na die 6-8 weken functioneer je weer als voorheen (er vanuitgaande dat je niet opnieuw ziek wordt en het is zoals je nu beschrijft). Ben je na 8 weken nog steeds te moe, dan overleg je met je huisarts.
Als je twijfelt bel je sowieso de huisarts. Intuïtief weet je wel of dat nodig is.
Schrijf je klachten dagelijks op, zodat je zicht hebt op het geheel. Dat helpt ook als je met de arts spreekt en helpt hem het beleid beter af te stemmen op jou.
Vraag ook om begeleiding van een longverpleegkundige. Zij kan met jou een stappenplan maken en aan je zelfmanagement werken. Dan weet je beter wat je bij welke klachten kunt doen en wanneer je je arts belt.
DANkje suus 1 voor tips...
We gaan morgen een afspraak maken met iemand die mij even verteld van wat het is en hoe het best herstellen.. hoesten is iets afgenomen en ik vermoed dat 1 pufje ervoor heeft gezorgd dat ademen niet beter ging en hoestbuien van kreeg.
Vanochtend wakker geworden met pijn achter mijn rechter long. Pijn word erger en straalt uit normaal kan ik pijn best goed verdragen.
Loop nu wel tegen dingen aan zoals vergeetachtigheid, soms gejaagd gevoel, prikkelverwerkings problemen (nog meer dan het al was), lukt mij niet om te concentreren, ben heel traag zowel in hoofd als in uitvoering. Sinds gisteren opeens tics en veel ogen dicht knijpen.. wat eerst zo vanzelfsprekend was zoals wasmaschine aan te zetten sta ik nu erbij met hoe ging het ook alweer.. gewoon niet helder.. kan het een delier zijn (ooit geleerd op
School) maar ben geen dokter..
Iemand idee hoe het kan zijn dat je lichaam veel energie vraagt waar je moe van moet worden, voel me soms ook moe maar slapen gaat niet goed