Vervolg Portaero Pneumostoma

Hallo allemaal
Ik had beloofd om jullie op de hoogte te houden van mijn bevindingen met de pneumostoma die de gevolgen van mijn longemfyseem/hyperinflatie wat draaglijker moet maken.
Dat ik die belofte nu pas nakom heeft twee redenen; ten eerste trad er na de operatie een hele vervelende complicatie op, en ten tweede had ik de afgelopen dagen wel wat anders aan mijn hoofd.
De eerste dagen na de operatie, die op woensdag 2 februari plaats vond, verliepen zeer voorspoedig. Ik voelde me goed, de stoma stond te blazen dat het een lieve lust was en iedereen was zeer optimistisch, inclusief ik zei de gek.
In de tweede week ging het mis! Atiumfibrilleren/atriumflutter met snel kamer volgen. In gewoon Nederlands wil dat zeggen; een pols van 160, en ik kan je melden dat je daar niet vrolijk van wordt. Had helemaal niets met de stoma te maken, maar is daardoor niet minder vervelend. Het heeft een volle week geduurd voor dat onder controle was. Met behulp van een bètablokker kwam mijn hartslag in de nacht van 14 februari weer op een aanvaardbaar niveau terecht.
Tegen die tijd was ik helemaal kapot. Ik kon nauwelijks nog het bed uitkomen en alles was me teveel. Het heeft zeker drie dagen geduurd voor ik me weer enigszins "mens" begon te voelen. Al met al heeft dat ertoe geleid dat ik niet 2 maar 3 weken in het UMCG heb doorgebracht.
Maandag de 21e was ik weer thuis. Heerlijk! Mijn eigen bedje, opstaan wanneer het mij uitkomt, "echte" koffie, ontbijt wanneer ik er aan toe ben...kortom; ik heb mijn eigen ritme, mijn eigen leven weer terug! De beste remedie voor uitputtingsverschijnselen die je je kunt voorstellen.
Nu, 3,5 weken na de operatie,  ben ik weer zo'n beetje aangeland op het niveau van voor de ingreep.
Of de pneumostoma effect heeft weet ik nog niet. Ik word nog danig gehinderd door de tijdelijke access tube (voor het vormen van de stoma) die met een flexibel buisje zo'n vijf centimeter boven de borst uitsteekt, wat bijzonder oncomfortabel is onder de kleding. Je voelt iedere beweging. Bovendien heeft het veel te lange verblijf in het ziekenhuisbed een  verpletterende indruk achtergelaten onder in mijn rug. Ik kom nog steeds als een ouwe kerel overeind en het duurt een paar minuten voor ik recht sta. Veel lopen en bewegen is er daardoor tot nu toe niet van gekomen. Ik ben allang blij dat de dagelijkse activiteiten weer in een aanvaardbaar tempo uitgevoerd kunnen worden.
Maar dat zijn allemaal tijdelijke ongemakken. Aankomende maandag wordt in het UMCG de access tube vervangen door een disposable tube die dagelijks verwisseld moet worden. In de dagen daarna zal waarschijnlijk veel duidelijk worden.
Terugkijkend moet ik constateren dat ik er waarschijnlijk toch iets te licht over heb gedacht. Het is best een heftige ingreep, zo'n pneumostoma. Er wordt tenslotte "een gat" in je borst, pleurabladen en long gemaakt, en dat is niet niks! Maar als het blijkt te werken zal het geleden leed snel vergeten zijn.

Charles