Spreekbeurt voor mijn dochter

Beste M

Ik kan niet op alles een antwoord geven, maar wil wel het gevoel met je delen.
Mijn moeder is ook bijna 66 jaar en heet ook erge Longemfyseem stadium3/4.
Ze weet dit zelf nog maar sinds een paar maanden en is dan ook uiteindelijk nu 3 mnd gestopt met roken.
Ze zegt dat ze het al heel lang had maar niet naar de dokter durfde.

Dat komt ook omdat ze al 2x borstkanker heeft gehad en de angst zo groot is. Want ze weet zelf ook dat het niet goed is en voelde allang dat haar longen heel slecht waren.( vele roken)
Nu wonen wij ( mijn man en ik) tijdelijk hier en heb ik haar pas gevonden met een satturatie van 71%.
Ze heeft lang in het ZH gelegen om alles weer een beetje te stabiliseren. De LA scrok ook erg van haar slechte longen. dat ze het zolang heeft volghouden zonder medicatie of iets dergelijks.
Ze had 5 liter zuurstof  en daar is ze nu helemaal vanaf. Ze heeft nu 2 inhalators
Maar ik vraag me ook af wat er nog allemaal gaat komen??? en hoelang heeft ze nog?
Omdat we nu ook hier wonen slaap ik soms slecht en maak me teveel zorgen om mijn moeder.
Dat is voor mij ook niet goed want ik zit er steeds boven op en denk steeds als ik haar maar niet vind.
Daarom is het ook beter als we weer op ons zelf wonen ( zijn een huis aan het bouwen)
Ben al heel blij dat ze nu is gestopt met roken. Dan kan het misschien even stabiliseren.
Heeft jou vader ook altijd gerookt? Moeilijk dat hij het zelf niet wl inzien he? Het is ook een hele acceptatie. Mijn moeder zegt zelf heel nonchalant : ik heb het mezelf aangedaan met al dat grook, eiegn schuld dikke bult. Maarja geestelijk zla ze het wel erg vinden. Maar ze houdt zich ook wat groot voor ons.
Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal. het is meer begrip en medeleven. Ik heb ook geen antwoorden.
Groetjes Z

bij het astmafoinds kun je informatie op vragen en hebben ze dacht ik ook een spreekbeurtpakket

dank je wel regenboogvisje,ik ga het zeker uitzoeken.groetjes M

Hallo,ik zal even in het kort vertellen waar het om gaat.Wij weten sinds 2006 dat mijn vader (66) COPD heeft(al ontkent hij het zelf),nu moet mijn dochter van 10 in april een spreekbeurt houden op school,en dat wil zij zelf over COPD doen.Ik vind dit goed,temeer omdat zij en haar zusje van 7 heel goed weten wat hun opa heeft.Wat mijn vraag nu is,is het volgende:op internet vind ik (te)veel over COPD (met teveel bedoel ik dat het een vreselijk aandoening is,en veel te snel 1 van de meest voorkomende doodsoorzaken is geworden) ik vind veel dat ik zelf wel begrijp,maar moeilijk kan omzetten naar haar leeftijd,zij moet op school natuurlijk wel weten waar zij het over heeft.Hoe kan ik het haar(en eventueel haar zusje)makkelijker uitleggen??
Ik wil er ook nog bij zeggen,dat mijn vader het zelf niet toegeeft,want wat je niet toegeeft heb je ook niet is zo'n beetje zijn levens motto.In december heeft hij weer heel slecht in het ziekenhuis gelegen,zo slecht dat wij het idee hadden dat het deze keer niet goed af zou lopen.Gelukkig is het wel goed gegaan,maar mijn man en ik vragen ons wel eens af "hoe lang gaat het nog goed????" Waarschijnlijk zit mijn vader nu in fase 3,kan iemand mij een kleine indicatie geven hoe lang hij nog bij ons zou kunnen blijven??Ik realiseer mij dat dat voor iedereen anders verloopt,het rare is ook eigenlijk wel dat ik voor mezelf wel al een beetje heb geaccepteerd dat er een dag komt in de nabije toekomst dat ik te horen krijg dat hij er niet meer is.Ik hoop alleen dat die dag nog heel lang weg blijft.Ik hoop dat niemand mijn verhaal verkeerd opvat,en dat misschien iemand een antwoord heeft op de vraag over mijn dochter.
Alvast bedankt,groetjes M

Hier vind je spreekbeurtinformatie van het Astmafonds over Astma en COPD. Je kunt de info downloaden. Wel even checken of de info nog actueel is, want komt uit 2005 meen ik (of zou het inmiddels aangepast zijn?)... Wens je dochter succes met haar spreekbeurt!

Later toegevoegd:
Of ik lees alle reacties eerst :@ Zie nu pas dat RBV'tje je er ook al op heeft gewezen; sorry :@

Hoi M, ik denk dat je dochter ondertussen met de spreekbeurt aan de gang kan (niks verkeerd aan hoor, Mir  ^O^ om de link te plaatsen). Dan het 2e geval. Het is jammer dat je vader zo zijn kop in het zand steekt, want ook met COPD is nog prima te leven zolang je je aan een paar voorwaarden houdt. En het ontkennen is er daar zeker geen 1 van. Neem je medicijnen op tijd, zorg ervoor dat je wat aan je conditie doet (even een blokje om elke dag is al een hele stap) en zorg ervoor dat je gezond eet. Daarmee kan je de progressie van de ziekte al heel wat vertragen. Ik hoop dat hij dat op tijd realiseerd, de ziekte is er en gaat niet meer weg. Ik wens jullie heel veel sterkte en heel veel wijsheid.