roken met COPD....

Hallo Deborah,
Helaas heeft het niets te maken met stijfkoppigheid,was het maar zo eenvoudig,als iemand ongeveer 30 jaar gerookt heeft is het een manier van leven geworden,een rustpuntje,een ontstressing,een rot gewoonte,een afleiding,voor dat er daadwerkelijk een knop omgezet wordt in je hoofd en in je denken is het bijna onmogelijk om te stoppen,en het is ook een manier om je hoofd in het zand te steken.
Ik denk voor mensen die nooit gerookt hebben is het onbegrijpelijk,je weet het is heel erg slecht voor je longen ,toch door blijven roken,het is alleen helaas voor ons verslaafden geen vrije keus meer tot dat je door hebt dat het weldelig je wilskracht is,een manier van leven veranderen!
Groetjes Joke

Sorry coco, maar ben het niet met je eens. Ik ben zelf een verstokte rookster geweest, rook al vanaf mijn 16de, ben nu 45 en onlangs gestopt. Moest wel. Heb het mijn moeder op haar sterfbed beloofd.
Heb in de afgelopen 5 maanden zowel mijn vader als mijn moeder verloren aan de gevolgen van COPD. Heb ze beide naar adem zien snakken op de intensive care. De paniek en angst in hun ogen zal ik nooit vergeten, ook niet het moment waaarop de artsen mij vertelden dat er geen hoop meer was, dat ze niets meer konden doen voor mijn ouders. Ik heb 13 dagen aan hun zijde gezeten, met pijn, verdriet, angst, boosheid, onmacht, twijfels en ontkenning van de ernst ervan. Een moeder die op het eind aan haar dochter vraagt: laat me gaan, ik kan niet meer, ik wil niet meer. Artsen die vragen of je er over na wilt denken om de behandeling voor je moeder stop te zetten....Nee, dat is geen leuk aangezicht voor een dochter. Geen leuke beslissingen om te nemen. Heb bij beide ouders dezelfde beslissing moeten nemen. Dat kun je een kind niet aandoen, ik doe het mijn kinderen niet aan. Ik hoor zoveel excuses van mensen om maar niet te hoeven stoppen met roken. Bij het nemen van die beslissing wordt daarbij meegewogen wat voor een impact het op de verdere leven van de geliefden die je achterlaat heeft. Of is men daar blind voor? Ja, stoppen met roken is moeilijk, maar hoe moeilijk is het voor hen die achterblijven? Is het gewoon moeilijk of is men egoïstisch?

hallo debora,
ik merk ook een enorme boosheid in je schrijven,klopt dat? je neemt het je ouders kwalijk  en je voelt je in de steek gelaten?
ik kan me dat aan de ene kant een beetje voorstellen, maar  je moet dat echt loslaten.
je  ouders hebben hier ook niet voor gekozen en hadden ook graag door willen leven.
verslaving zelf is óók een ziekte, verdiep je er maar eens in.
ik  kan mezelf een ervaringsdeskundige noemen op dat gebied.
het ontbrak hun niet aan wilskracht en  je moet ook niet op die manier aan je ouders terug denken.
je zit nu nog volop in een rouwproces en daar hoort ook boosheid bij.
praat er eens over met een arts of zo, want deze gevoelens hebben je ouders niet verdient, denk ik.
probeer aan de mooie dingen te denken, die je met je ouders gedaan hebt en geef ze jouw respect terug.
ik wens je heel veel sterkte,
annemarie

ik neb altijd respect voor mijn ouders gehad en heb dat nu nog, maar dat wil niet zeggen dat ik het eens moet zijn moet zijn met een beslissing die zij genomen hebben. Ik heb zelf 30 jaar gerookt dus begrip voor verslaving ten aanzien van tabak heb ik. Ik weet dat het moeilijk is om te stoppen met roken. Wat wilskracht betreft???? mij is altijd geleerd: waar een wil is, is een weg. Ben ik boos? Ja, dat ben ik. Maar ik ben niet boos omdat ze niet stopten met roken. Ik kan het gewoonweg niet begrijpen.
Ik begrijp niet dat er gewoon altijd wel een excuus is om door te blijven roken. Omdat de dood niet direkt optreedt bij het aansteken van een peuk blijft een persoon door roken. Als je dezelfde persoon neemt, er een liter benzine overheen gooit, een peuk in de ene hand en een aansteker in de andere hand geeft.......wedden dat die peuk nooit aangestoken wordt, omdat het direkt gevolgen heeft voor de persoon in kwestie. En dat begrijp ik dan niet. Ik ben niet boos omdat ze niet stopten met roken.....ik begrijp het gewoonweg niet............ en dat heeft niets met respect te maken.

hallo debora,

helaas is voor sommigen de verslaving van tabak te vergelijken met drank en drugs. Daar gaat men ook tegen beter weten in, aan dood. voor een verslaving doen mensen egoïstische dingen, wat dacht je van je kinderen in de rook zetten omdat je zelf niet naar buiten wil lopen, of wilt wachten tot je thuis bent (in de auto). En liegen, 'ja ik stop morgen'. 'Mijn opa was ook een kettingroker'..... allemaal smoesjes....

Veel sterkte met het verwerken.

groetjes bioloogje

de meeste verslaafden weten gewoon niet wat voor een impact ze hebben met hun verslaving op diegenen die ze liefhebben.