Moeite met praten

Denk een kwestie van oefenen, Janine12

Voor een zin goed inademen, dan praten en evt nog beetje verder uitademen en dan weer overnieuw

Maar t voelt beetje raar en t gaat allemal langzamer, dus dat is echt wennen

Maar denk wel dat je uiteindelijk minder kortademig wordt tijdens een gesprek.

Succes!

Zoals Edelweiss zegt: dit is echt wennen en in je systeem krijgen. Ook bijvoorbeeld op de uitademing opstaan vanuit je stoel, op de uitademing kracht zetten. Dat is in het begin heel veel nadenken, uiteindelijk wordt het automatisme, maar geef het de tijd en het gaat met vallen en opstaan omdat het een nieuwe gewoonte moet worden.

Succes!

Zoals de logopedist zegt. En dat dan heel consequent oefenen. En blijven oefenen. Het is gedragsverandering. Dat is altijd moeilijk en kost soms veel tijd.

Ik neem aan dat je logopedist het je stapsgewijs leert. Dus te beginnen met klanken, en dat dan uitbreiden naar woorden, zinnen, alinea's enzovoort. Verder kun je het heel makkelijk oefenen de hele dag door. Iedere zin die je hoort of leest kun je hardop oefenen. Of in de auto of op de fiets.

Vroeger eindeloos op de fiet onderweg naar studie of werk mijn logopedie-oefeningen gedaan. Kostte geen extra tijd en zo oefende ik soms wel een uur per dag.

Dus misschien kun je kijken waar voor jou mogelijkheden liggen om extra te oefenen.


Succes en veel spreekplezier!

Ik heb, vooral in benauwde periodes nog wel eens moeite om mijn ademhaling onder controle te krijgen en dan helpt het om liedjes mee te zingen met de radio. Misschien is dat voor jou ook een manier om te oefenen?

Inderdaad zoals hierboven geschreven, maar zelfs al pas je alles toe, je zult waarschijnlijk vermoeider blijven na veel praten met copd dan zonder copd...

Acceptatie hierin is net zo belangrijk, na bezoek ben ik altijd moe, alles werkt door op 't lijf/longen, praten maar ook emotie, zoals verdriet of juist euforie bij leuke dingen, ik merk het direct, alleen doordat ik het accepteer en weet, ok ik ben straks moe maar heb wel lol gehad dan rust ik met een voldaan gevoel uit.

Sterkte en vooral gezellig blijven praten en soms zeg ik tegen m'n bezoek, nu luister en knik ik even om uit te rusten, meestal wordt er dan met humor op gereageerd met: eindelijk is ze stil te krijgen.... Zonder humor zijn we niks.

Fijne dag 🍀

Mooie aanvulling van Goudvisje vind ik.

Acceptatie en humor vind ik ook heel belangrijk. Er zijn soms fases waarin ja of nee antwoorden nauwelijks gaat. Dan is je daarbij neerleggen het enige nog wat kan. Je hebt je energie immers om te ademen. En creatief zijn, bijvoorbeeld werken met kaartjes of pictogrammen. Dat kan in sommige situaties ook handig zijn.

Verder kun je in je weekplanning nog rekening houden met afspraken waarvan je weet dat je veel gaat praten. Op die dagen niks anders, en eventueel de dag ervoor en erna ook extra rust plannen.

Als je moe bent dan kun je ook besluiten om je telefoon niet op te nemen als er mensen bellen zonder dat je dat hebt afgesproken. Als het dringend is, dan appen ze wel of spreken ze wel in.

Bedankt allemaal voor de reacties. Het is dus een kwestie van oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Ik laat nu meestal de ander meer praten. Ik heb een vriend waar ik altijd vreselijk om moet lachen en bij hem heb ik minder last. Omdat lachen ontspant natuurlijk. Maar ik krijg dan soms ook weer hoestbuien vh lachen. Zingen heb ik geprobeerd maar, wat 1 van jullie voorstelde, maar dat is nog vermoeiender dan praten.