Moeder met COPD
25-05-2011 om 12:42 uurHallo allemaal!
Sinds eergister heb ik te horen gekregen dat mijn moeder COPD heeft.
Al jaren is het roken het grootste opstakel dat tussen mij en mijn moeder staat. Zelf ben ik 22 en mijn moeder is net 50 geworden.
Sinds een jaar woon ik op mezelf en heb hierdoor wel meer rust gekregen, want de verslaving van mijn moeder werd voor mij een obsessie. Altijd als ik bij mijn ouders kom MOET ik er iets van zeggen, hoe graag ik het ook niet zal doen. Ik wil mijn moeder zo graag nog lang bij me hebben!!
Maar nu, sinds 2 dagen heeft ze dus COPD, ik welk stadium weet ze niet (ze zegt dat de dokter haar dit niet verteld heeft) maar dat moet ze dus nog navragen!
Naar mijn idee is het niet zo erg, maar dat kan ik natuurlijk mis hebben! Het ergste is dat ik nu ontzettend boos ben op haar!! Hier heb ik haar dus voor willen behoeden, en haar altijd voor gewaarschuwd! Nu kan moeders dus niet ineens afscheid nemen van haar liefjes en gaat ze met begeleiding van de huisarts stoppen, maar ik zeg ook tegen haar dat iedere peuk die ze opsteekt de zooi alleen maar verergert! Waarom moet men toch eerst met de dood bedreigd worden om er iets aan te doen, jammer is dat.
Wat ik me afvraag is het volgende: word het door de jaren heen alleen maar erger, of blijft het hier hangen als ze medicijnen gaat gebruiken en stopt met roken (dit is wat de dokter tegen haar zegt)? Volgens mij neemt mijn moeder het allemaal erg lichtjes op en denkt dat ze een aandoening heeft waardoor ze kortademig is, wat medicijnen slikt en dan gewoon hetzelfde blijft. Misschien moet ze hier de topics maar gaan lezen...
En is het erfelijk? Mijn opa heeft het ook namelijk, haar vader.
Groetjes!
Wendy
Hallo Wendy,
Ik kan me voorstellen,dat je heel erg boos bent op je moeder.Met boosheid,bereik je niets.
Boosheid en verdriet,liggen en lijken heel veel op elkaar.Laat je moeder voelen,dat je echt om haar geeft en vertel,haar dit ook.
Zelf,heb ik ook veel te lang door gerookt en kan me nu,de haren wel uit het hoofd trekken.Maar het is een verschrikkelijke,verslaving.het is een cirkel waar je in zit en die moet doorbroken worden.
Door te stoppen met roken,gaat het afbraakproces,minder snel.Toch zal het niet,tot stilstand komen.
Toen ik nog rookte,ben ik in 7jaar tijd,40% longinhoud,kwijt geraakt,mijn FEV1 was toen ca 25%.Nu,7jaar later,na het stoppen is mijn FEV1,ca 15%.dat is dus 10 % in 7 jaar.
En ja,ik zag de peuken ook als mijn vriendje maar achteraf,waren het mijn grootste vijanden.
Probeer je boosheid om te zetten en probeer haar er te van overtuigen,dat ze echt moet stoppen.
Steun haar zoveel je kan en bezorg heer veel afleiding,dit heeft ze echt nodig,als ze wil stoppen.
Veel sterkte en succes ermee,
Een COPD patient en ex-roker.
ik snap dat t moeilijk is, je wil je moeder behoeden voor ernstige dingen... en nu heeft ze toch een longziekte.
helaas kun jij er weinig aan doen, je moeder is volwassen en dit is haar keuze, met ook haar gevolgen.
als je copd hebt wordt het met de jaren steeds erger. natuurlijk zijn medicaties belangrijk, evenals bewegen/sporten, stoppen met roken, gezond leven.
hoe snel die verslechtering gaat is niet te zeggen
alleen door een longfunctie onderzoek kan de arts nagaan in wat voor mate copd je moeder heeft.
nee, het is niet erfelijk... hoewel, er is wel een erfelijke vorm van copd, maar zoals ik het van jou begrijp komt deze copd van roken.
Hé Wendy,
Ik begrijp je precies. Mijn vader weet sinds bijna 2 jaar dat hij COPD heeft, maar rookt nog steeds. Ik heb nooit ruzie met hem, alleen om die peuk. En hij zegt dan: ja, maar ik rook helemaal niet meer veel (zit hij gisteren ong. 1,5 uur bij me, op visite, 2 sigaretten gerookt, nou, dat vind ik nog behoorlijk veel, en hij moet er voor naar beneden (ik woon 3 hoog), omdat hij bij mij niet mag roken omdat ik er niet tegen kan).
Ik heb er nu voor gekozen het er niet meer te veel over te hebben. Tuurlijk wil ik dat mijn vader net zo oud wordt als zijn moeder (die werd 95), maar ik wil me niet meer opwinden bij elke sigaret die hij opsteekt, of in elk gesprek wat ik met hem heb er ruzie over maken. Zodat, behalve dat het zijn gezondheid niet ten goede komt, het onze relatie ook nog eens in de weg staat.
Het is wat Ems zegt, ze zijn volwassen en moeten zelf hun keuzes maken. Hoe lastig dat ook is.
Ik hoop oprecht dat het jou moeder lukt om te stoppen met roken.
Groets
hallo wendy, ik ben zelf ook zo'n moeder met COPD, die tot grote woede van dochters nog af en toe een sigaret rookt. het heeft denk echt geen zin, om zo boos te worden, eerder het tegendeel. (spreek nu voor mezelf)
dochter zegt: hou je niet van mij? wil je de kleintjes niet groot zien worden? etc.etc. het voelt als chantage en ik ben de schuldige , want ik weet dondersgoed dat ze gelijk hebben.
laat de relatie met je moeder niet verpesten dor die sigaret, he tis een moeilijke verslaving.
als zij nu met hulp van de huisarts probeert te stoppen, juich haar dan toe, stimuleer haar, maar geen verwijten a.u.b.
het zal niet helpen, eerder het tegendeel en gooit ze haar kont tegen de kribbe....
groetjes annemarie
Ik heb nu 9 maanden geleden m,n laatste peuk gerookt.
Was ik maar eerder gestopt , is gelul achteraf.
Maar dat ik een probleem heb , dat is zeker.
Roken doe ik niet meer , had nooit gedacht dat ooit nog eens te zeggen.
Maar ik kom me elke dag tegen , dus elke dag weet ik waarom ik het nooit meer zal doen.
Maar ik weet ook donders goed dat het heel moeilijk is om te stoppen met roken.
Ik dacht altijd dat zonder die samson-peukies het leven niet leuk meer zou zijn , of dat ik dan niet meer goed zou functioneren.
Alles doe ik nog precies als vroeger , maar nu zonder!!
Mijn vrouw rookt nog steeds....wel minder , maar als zij er 1 opsteekt ben ik trots op mezelf!!
Mensen die willen stoppen , begrijpen wat ik bedoel.
.
hallo Wendy,
Tja, das een lastige situatie voor jou, maar ook voor jouw ouder.
Ik zal je mijn ervaringen delen met mijn ouders, weet niet of je er iets aan hebt of er iets mee kunt doen, maar het geeft wel een nadrukkelijk voorbeeld van de ernst van de situatie.
Juni 2010, mijn vader werd opgenomen met een gebroken heup, daarbij werd vrijwel direkt vastgesteld dat hij nog maar een zuurstofsaturatie van 82% had. Of hij het benauwd had....nee, had hij geen last van. De volgende dag lag hij op de intensive care en werd hij slapende gehouden. Het liep voor hem TOEN goed af, hij stopte met roken.....ademen ging beter....begon 2 maanden later weer te roken. 26 november 2010 is hij overleden......ik heb hem op bij zijn stervensbed zien happen naar zuurstof....geen prettig gezicht!!! COPD de oorzaak. 1 december 2010 hebben we afscheid van hem genomen. hij werd 71 jaar.
2 jaar geleden werd bij mijn moeder COPD geconstateerd. GOLD 3. De ernst van haar situatie werd niet ingezien en moeders bleef roken.....februari 2011 moeder krijgt het steeds benauwder...bijkomende factoren: veel stress en enorm gewichtsverlies en daardoor ook verlies van spiermassa. April 2011, plotselinge opname in ziekenhuis, intensive care, intubaties, zuurstof, zondevoeding, morfine, antibiotica, vernevelaars, de hele mikmak. Het mocht niet baten....13 dagen intensive care......geen hoop meer....behandeling werd stopgezet. 26 april, 19.50 uur blies zij haar laaste adem uit....65 jaar jong.
Het is voor een kind geen prettig gezicht en een afschuwelijk moment om op zo'n manier afscheid te moeten nemen van een ouder....laat staat beide ouders.
Binnen een tijdsbestek van 5 maanden heb ik van beide ouders afscheid moeten nemen door toedoen van COPD.
Ik heb mijn moeder op haar sterfbed beloofd om te stoppen met roken, ondanks de pijn, stress en verdriet houd ik mij aan die belofte.....ik moet wel...heb het zelf ook regelmatig benauwd en wil mijn kinderen niet hetzelfde laten doormaken als ik.
Longen die nooit meer zullen gaan functioneren, artsen die zeggen dat het nooit meer goed komt en dan als kind moeten beslissen dat de behandeling stopgezet moet worden is zwaar,,,heel zwaar.
Dat is een beslissing welke ik mijn kinderen niet wil laten maken. Het doet teveel pijn.
COPD....niet zo ernstig???? COPD.....het valt wel mee???COPD...ik heb toch medicatie???COPD...ik heb altijd gerookt, waarom zou ik nu stoppen????
Het verlangen naar een sigaret schijnt groter te zijn dan de gevolgen van COPD onder ogen te zien.
Ik heb de angst, paniek en onrust gezien....heel bewust meegemaakt bij de laatste dagen van mijn ouders....de paniek en angst in ogen van geliefden door gebrek aan zuurstof in het bloed.....en dan de vraag......kwam dit echt doordat ikben blijven roken????Ja, mamma, ja pappa....roken heeft jouw leven aanzienlijk korter laten zijn.
Verdriet en pijn is hetgene waar ik als kind mee achterblijf, niet te vergeten een enorm gemis....ik mis ze.....allebei.......en waarom? waardoor?
Het is hun leven, hun eigen beslissing om wel of niet te blijven roken.....maar hoe zit het met het leed en de pijn van diegene die ze achterlaten door hun beslissing???
Hebben mensen die met COPD blijven roken enig idee wat voor een impact het heeft op de rest van het leven van zij die achtergelaten worden. Wat zij meemaken tijdens hun doodstrijd???De pijn, verdriet, kwaadheid, onmacht en aanblik van zo'n lijdensweg van een geliefde???? Houden zij ook daarmee rekening wanneer ze besluiten om door te roken????
Als je moeder blijft roken, let dan goed op haar gewicht.....een behoorlijke gewichtsafname en daardoor verlies van spiermassa was bij mijn moeder de grootste complicatie...
Ik denk dat je weinig aan mijn verhaal hebt, maar wilde het toch even kwijt, al is het alleen maar om iemand de ernst van COPD te laten inzien.
Ik wens je veel sterkte, maar zeg niet zoals zoveel mensen zeggen,....ze zijn oud en wijs genoeg om zelf te beslissen. Laat het daar niet bij zitten.....
hallo debora en lezers,
allereerst veel sterkte met het verlies van je ouders!!
het zal een zware periode geweest zijn, en nog..... ik denk met mijn stomme kop ook nog wel eens, da thet met mij zo'n vaart niet zal lopen.
jouw verhaal verteld mij het tegendeel! schokkend hoor.
ik heb het ook met mijn eigen vader meegemaakt, die uiteindelijk voor euthanasie heeft gekozen.
ik ben 8 jaar gelden gestopt met alcohol en er werd mij toen gezegd: rook nog maar even door, 2 dingen tegelijk anpakke is te zwaar, maar met die smoes kan ik nu niet meer aankomen, natuurlijk.
het is nooit te laat....
je zet mij goed aan het denken, debora...
ik zal een een soort gebedje opschrijven, misschien heb je er iets aan...
Geef mij kalmte
om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen
Moed
om te veranderen
wat ik kan veranderen
Wijsheid
om tussen deze twee onderscheid te maken.........
ik wens jou dus Kalmte, Moed en Wijsheid!
warme groet,
annemarie
annemarie,
Dit is niet verkeerd bedoeld hoor, maar je moet niet denken, je moet doen.
Dit soort besliisingen maak je niet alleen voor jezelf, het betreft ook anderen, mensen die later met de gevolgen van die beslissing moeten (leren) leven.
Sorry, maar ik ben zo kwaad over hoe alles bij mijn ouders is verlopen,de emoties die nu spelen, dat ik er gewoon geen begrip meer voor op kan brengen. Mensen beseffen niet wat voor een impact het heeft op de mensen die achterblijven....kinderen...kleinkinderen.
Mijn vader was 71. Mijn moeder was 65. Mijn Oma (90) heeft haar eigen kind moeten wegbrengen.......mijn kinderen hebben geen opa of oma meer.....en ik geen ouders.....en dat alles in een tijdbestek van nog geen 5 maanden.
Niet denken, maar doen......
:? ik ben 24 , mijn moeder rookte haar hele leven zowat toen ze op haar 36e te horen kreeg dat ze moest stoppen, dat heeft ze nooit gedaan in 2010 op 49 jarige leeftijd, overleden, als kind heb je toch een zware last als je geen ouders meer hebt op die jonge leeftijd. maar mijn moeder rookte want ze had geen toekomst meer, met longziekte of zonder zou ze gewoon gerookt hebben dus, met die longziekte die geconstateerd was had ze alleen haar sigaret nog en vergat haar kinderen.