Even klagen.

Hoi Miranda,

Ach gossie, wat een rot verhaal! Wat een pech dat die kuren niet aansloegen zoals je had gehoopt! Kan me helemaal voorstellen dat je je je afvraagt hoe je nu verder moet. En ff klagen mag! Luister vooral goed naar je lichaam, we willen allemaal zo graag weer snel terug naar ‘zoals het was’! Balans vinden tussen activiteiten en rust is best moeilijk! Als je komende tijd nog ff wil klagen: kom maar op!! Sterkte, en geniet van het in je eigen bed liggen!

Klagen mag daar zijn we lotgenoten voor toch?

En terecht ook het is een vreselijke ziekte. 

Eigelijk een soort marteling je kan steeds minder terwijl je geest van alles wilt.

Het is wat het is en moeten er mee dealen.

Sterkte aan ons alle strijders 🤛🤛🤛🤛💪💪💪

Heel menselijk dat je er af en toe doorheen zit, geef er maar gewoon even aan toe, is geen klagen maar is een deel vd acceptatie.

Je kunt ineens minder, daar moet je aan wennen,ik hoop dat je nog iets terug krijgt aan energie en conditie, soms kan dit weken duren of maanden.

Komt het niet terug dan mag je echt wel even down zijn en eraan toegeven , dat is verwerken, beter goed verwerken dan met een gemaakte lach net doen alsof het allemaal een feestje is...

Dat is het niet en na een poosje kun je er vaak weer beter mee omgaan en zie je in de kleine dingen het moois.

Het toilet bezoek herken ik ook, alsof je soms een berg beklimmen moet, thuis nog niet zo erg dan hijg, hang en mopper ik mijzelf een weg erheen, bij een ander op bezoek maakt dit allemaal minder fijn.

Sterkte en echt even mopperen, klagen, al is t absoluut geen klagen of verdrietig zijn heb je nodig om juist die berg weer op te gaan.

Knuffel voor jou 🥰🍀 

Jammer Miranda dat de medicatie niet goed aanslaat. Ik hoop voor je dat er gauw een goede oplossing komt. En klagen mag, juist af en toe heel goed. Het hoort ook bij het proces, het is niet altijd even gemakkelijk. 

Wel fijn dat je met je hondje rondjes kunt lopen, kost energie maar geeft ook vaak weer energie.  

Heel veel sterkte. 

Hoi Miranda; het is zo herkenbaar wat je schrijft; ik was een lange afstand loper; nu zit ik meestal achter de pc  want de buiten brievenbus is soms al te ver, je wilt van alles doen op een dag maar meestal blijft het bij de voornemens omdat je weer geen lucht voldoende hebt

Door dit voortdurende inleveren ontstonden bij mij depressieve klachten waarvoor ik weer extra medicatie krijg met alle bijwerkingen van dien; duizeligheid droge mond trillende handen e.d.

Toch denk ik elke dag misschien gaat het vandaag wel weer beter, daar hou ik mij maar aan vast

En door dit longforum ontdek ik ook voor nieuwe mogelijkheden voor mijzelf en daar ben dan weer dankbaar  voor, sterkte voor jouw en klagen mag, jezelf zijn mag hier ook en dat is ook fijn groetjes 

Hee Miranda.

Ook ik heb in het ziekenhuis een stootkuurtje gekregen van die pret-nizooi. Eerste nachten niet slapen, overdag ook niet. Door de stootkuur kan ik de hele wereld aan. Doe dus ook te veel. Eenmaal thuis krijg ik straf van mijn lichaam. Mijn longen worden slechter, mijn kop zegt meer bewegen is goed, mijn lichaam protesteert. Hier hebben ze het niet over gehad in breda. 

Ik denk dat je jezelf in een gulden middenweg moet behandelen. Doe minder als je wil, maar ietjes meer als je kan. 

Sterkte meid.