Dagelijks worstelen met COPD

Bep , ik zou je zonen vragen een beetje mee te willen helpen  , want anders ga je er mooi aan onder door.
COPD word alleen maar erger , niet minder of wat dan ook.
Wel zorgen dat je bezig blijft , maar dat zal niet zo,n probleem zijn voor je , maar wat wel heel belangrijk is dat je je rust neemt....hoe dan ook!
Loop je al bij een longarts ?


.

Ja ik loop al jaren bij de longarts  ik heb traplift en sinds kort een scootmobiel waar ik maar wat blij mee ben :) Ik rust smiddags 2 uurtjes maar daar knap je dan ook niet echt van op. En ja ik laat mn jongens te weinig doen maar wil hun niet met mijn problemen belasten. Ik krijg thuiszorg maar dit word straks gestopt omdat mn zoon 18 word. dus weer in discussie met de gemeente....
Ik wil er niet aan onderdoor gaan vandaar dat ik nu op het longforum zit om te kijken hoe andere mensen dit allemaal doen.

Hallo Bep,

Je kan een heleboel handige dingen verzinnen voor wat betreft het je lichter maken in het huishouden. Ik heb ernstig COPD én de hulp van mijn man. Ik besef dat het leven zonder zijn hulp er echt anders zou uitzien op een bepaalde manier. Alles in huis is vochtig/nat afneembaar. De grond kan met een wiswas door mijzelf gedaan worden en 2x per week doet mijn man het hele huis met een vochtige microvezeldweil. Hij doet de zware boodschappen, de tuin, ramen lappen e.d. Onze stofzuiger heeft een extra speciale filter en de lamellen worden 1x per maand gestofzuigd. Leren bankstel, wel stoffen bekleding op de eetkamerstoelen. Non-allergic dekbedden die ik 1x per maand in de droger doe op het 'luchten' programma. Geen agressieve schoonmaakmiddelen en schoonheidsmiddelen. Een tweedehands traplift aangeschaft zodat ik van de slaapverdieping naar de zolder kan voor de was en de strijk en mijn knutselhobbies. Geen rokers in huis, geen aftershave en parfums omdat mijn longen hyperreactief reageren. Ik blijf in beweging wat nu met deze kou moeilijk is. Maar een groot overdekt winkelcentrum is een prima wandelgebied evenals een museum. Deels meedoen met 'Nederland in Beweging' en eenvoudige Tai Chi oefeningen houden je conditie redelijk goed. Het lijkt een heleboel maar uiteindelijk is alles heel praktisch en hou ik fut over mijn grote hobby uit te voeren: een lekkere maaltijd bereiden voor familie of een stel vrienden. Ze komen graag.

Hallo Bep,
Ook ik ben alleenstaand met 2 zonen van 14 en 16 jaar.
Ik heb Gold 4 en sta op de transplantatielijst.
Ik vind het net als jij erg belangrijk de kinderen zo min mogelijk te belasten, ze moeten al zo veel met een zieke moeder.
Wat ik wel ervaar is dat je de dingen die je niet kunt of teveel energie kosten, VRAAGT aan anderen.
Dat is best moeilijk want niemand wil afhankelijk zijn.
Sporten is ook erg belangrijk want hier krijg je toch wel energie van.
Ik merk ook dat het belangrijk is om regemaat in je dagritme te hebben, op tijd in en uit bed te gaan.
Sinds kort heb ik een WAKE-UP wekker gekocht en wordt nu relaxter wakker, misschien is dit iets voor je?
Verder krijg ik 3 x per week een ochtend thuiszorg, dit is in samenspraak met de longverpleegkundige gegaan. Misschien moet je hun hierachter zetten naar de gemeente toe.
Groetjes en succes Andrea

hoi andrea in mijn gemeente geld dat als je kids 18 worden die de taken moeten overnemen maaar zoals je weet gaat dat in de praktijk toch wel anders. Het vragen om hulp vind ik erg moeilijk en denk dat ik het ook niet zo laat merken dat ik het eigenlijk niet red allemaal.Komt ook bij dat ik en mijn familie een naar jaar achter de rug hebben en iedereen verdrietig is. Een dagritme heb ik wel ik sta om 7 uur op...natuurlijk voor de boys...smiddags een tukkie om genoeg energie voor het eten koken te hebben
verder is mijn dag gevult met boodschapjes doen, hondjes uitlaten en eigenlijk de huishoudklusjes blijft dus weinig tijd over om ook nog is wat leuks te doen. ik denk dat dit voor jou ook heel herkenbaar is.
dank voor je reaktie ....groetjes Bep