copd en kinderen
02-03-2006 om 17:09 uurhoi allemaal,
zoals jullie mischien weten ben ik al een poos actief op het deel over astma van dit forum. ik heb ook copd en ben nog vrij jong (18) zit nu te dubben over het feit kinderen krijgen.
ik wil ze niet nu meteen maar als ik een jaar of 22 ben...
al heel mijn leven wil ik dol graag kinderen, maar nu twijfel ik..... is het egoitisch om kinderen te willen krijgen terwijl de kans dat ik ze echt volwassen zie worden veel kleiner is dan normaal..... of moet ik mezelf dit geluk gunnen en ze zolang ik mag leven ze goed opvoeden....
ik weet niet hoe jullie hierover denken.... maar ik zou graag jullie mening weten, want dit houdt me eigelijk al weken bezig....
alvast bedankt
liefs susan
Moeilijk Susan, ik zit hier nu heel hard na te denken over de situatie die je schetst.
Voor mijzelf is het eigenlijk nooit een vraag geweest òf er kinderen (mits het zou lukken uiteraard) zouden komen, maar meer wanneer en met wie die kinderen er zouden komen :+.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om dit met je partner te bespreken, want hij zou degeen zijn die in een doemscenario toch alleen voor de opvoeding zou staan (zwart/wit gesteld). Misschien zegt hij al op voorhand dat hij dat niet aan zou kunnen (en dan is het heel jammer, maar zul je met je wensen om een kindje te (mogen) krijgen aan de kant moeten zetten, want dit is echt een beslissing waar je allebei achter moet staan).
hoi esther,
Reactie op Esthertanx voor je reactie
dat wat je hieronder zegt was voor mij ook altijd zo, maar sins de laatste weken vind ik dat niet meer fair tegen over de evt kinderen...
ik denk zeker dat ik het er eens over ga hebben met mijn vriend, hebben we t nog nooit over gehad, hij weet wel dat ik heel graag kinderen wil, hij ook trouwens maar dan zou hij er wel alleen voor komen te staan..... zal wel een pittig gesprek worden omdat hij nog helemaal niet heeft geacepteerd dat ik copd heb....maar ja hoort erbij....... moeilijk!!!!
tanx voor je reactie!
liefs susan
Tja, wat is fair...
Uiteindelijk kan niemand zeggen hoelang je gegeven is... Ik zou ook morgen onder een bus kunnen lopen of te horen kunnen krijgen dat ik ziek ben zonder dat er zicht is op genezing (ik weet wel dat de insteek anders is, maar toch...).
Op elke leeftijd is het droevig om één van je ouders te verliezen, maar wie zegt dat je je eventuele kind geen 20 zou zien worden, ook dat is mogelijk :Y.
Ik kan je geloof ik niet echt helpen, ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik géén kinderen zou hebben (sterker nog, het zou voor mij een reden geweest zijn om een relatie waarin mijn partner geen kinderen gewild zou hebben af te kappen). Ik het ook geen idee wat ik gedaan zou hebben als ik in jouw situatie zou hebben gezeten....
Voor mij stond ook al heel vroeg vast dat ik kinderen wilde(mits ik die mocht krijgen).
Voor Gert(ega) stond dat ook al heel lang vast.
Ik was geloof ik 16 toen ik wist dat ik kinderen wilde.
Maar toch...nu alles rond Jefrey met zijn astma...denk ik wel eens..
Wij willen graag een 4de maar ik pieker soms of ik dat wel aan zou kunnen.
Als "echt"blijkt dat Jefrey( en ik)astma hebben moet ik eens goed met mezelf overleggen(klinkt een beetje wazig maar ik hoop dat je weet wat ik bedoel) of ik het wel aan kan.
De kans dat het kindje dan ook astma heeft is gewoon aanwezig.
En om dan weer dat getob aan te gaan....
Kijk het verlangen naar nog een kindje is erg groot...zeker nu mijn schoonzusje zwanger is...
Maar toch.....
Voor dat Jefrey er was was er niets om over na te denken....Je gaat er niet van uit dat je kind ziek is als je zelf niets hebt..
Ik kan me heel goed voorstellen dt je loopt te piekeren.
Liefs Rianne
Hoi Susan,
Ik zou als ik jou was niet van het ergste uitgaan. 25 jaar geleden zeiden ze tegen mn vader: op je 50ste leef jij niet meer(ook COPD), nu is hij 54 en hij leeft nog steeds heeft geen zuurstof of wat dan ook...
Hij heeft er keihard voor moete vechten...maar dat heeft dus ook zn vruchten afgeworpen...
Maar dit heeft hij alleen kunnen doen door heel heel heel erg veel te sporten...
Tja en mocht het wel 'misgaan'...dan zijn jij en je kinderen heel erg gelukkig geweest...ik weet zeker dat je een goede moeder word! Vertel ze altijd eerlijk hoe het met je zit en hoe het met je gezonheid gaat, dan weten ze er meer van en weten ze waar ze aan toe zijn...iets wat mijn vader nooit gedaan heeft....en ook niet gaat doen geloof ik :P
Liefs Nina
hoi allemaal,
bedankt voor je reacties! en idd je weet nooit wat er gaat gebeuren mischien gaat het nog wel heel lang goed! want ik wil zo dolgraag kinderen.... haha heb nog even maar goed...
bedankt ga nog eens even heel goed nadenken
liefs susan