COPD en hoe verder
26-09-2011 om 12:13 uurHoi hoi,
Even mijn verhaal kwijt, aangezien ik in de "grote boze wereld" raar word aangekeken en ik hier waarschijnlijk wel herkenning ga vinden.
Nu bij mij copd is vastgesteld valt er een hoop op z'n plek, maar de omgeving vind het maar rmoeilijk, aangezien ik eruit zie als Hollands Glorie. |De mensen dicht naast me hebben alle begrip, maar mensen die verderaf staan, zoals mijn collega's snappen het allemaal niet echt, want ja, emfyseem krijg je toch als je oud bent en niet op 28e jarige leeftijd.
Maar goed ik heb het en moet ermee leren leven, nu is het bij mij nog niet heel ernstig, maar ondervind wel een hoop problemen.
Ik werk in de zorg op een afgesloten afdeling met bejaarden, ik heb nu ondervonden dat dat erg zwaar voor me is, op een slechte avond puf ik minimaal 3 a 4 x extra ventolin. ("smorgens gebruik ik de spiriva en foster, en ook savonds nog 2x foster, mag tot 8x daags ventolin extra)
Ik probeer alles om me beter te voelen, ben g estopt met roken, zumba 3 a 4 x per week gezond eten enzovoorts, maar ik blijf moe en erg benauwd. Doordat ik veel vervelende reacties krijg en het werk ook te zwaar voor me is, heb ik me wederom ziekgemeld, maar krijg hier totaal geen begrip vooor, hoe gaan jullie hiermee om?
Liefs,
Nicole
Hoi Nicole,
Wat jong om al zo een diagnose te krijgen, alles valt op zijn plek maar dan schrik je ontzettend.
Ikzelf was 41 en vond dat al zo jong.
Het is inderdaad moeilijk voor omgeving en werk zeker als je er goed uitziet, en dat doen de meeste copd patiënten.
Van je werk kun je proberen via arbo dienst ene afspraak te maken en de problemen te bespreken,ze kunnen bemiddelen met je werkgever.
Goed dat je gestopt bent met roken,volhouden he, dat kan je jaren langer leven opleveren.
Ermee leren leven is niet makkelijk maar het moet en de vermoeidheid geeft aan als het teveel is.
Veel sterkte en maak er het beste van.
liefs
Carla
Hoi Nicole,
Ik ben nu 23 en heb ook beginnend COPD.
Is een paar jaar geleden al vastgesteld.
Ben toen erg lang heel ziek geweest en toen eindelijk de diagnose werd gesteld kreeg ik eindelijk medicijnen die ik nu 2x per dag gebruik flixotide en seretide wat bij mij erg goed helpt. Heb altijd mijn pieken en dalen maar moet zeggen dat het wel beter gaat omdat je ook leert ermee om te gaan. Sporten helpt op gegeven moment zeker in het begin is het erg moeilijk en zwaar maar dat wordt ook minder. Ook moet je echt stoppen met roken. Ik ben toen ook direct gestopt met roken, en als ik nu in een ruimte komt waar veel gerookt wordt ben ik er gelijk een paar dagen ziek van. Het is inderdaad moeilijk te begrijpen voor de mensen om je heen vooral collega's e.d. omdat ze toch denken dat het helemaal niet kan op die leeftijd maar ik trek me daar niet zoveel meer van aan. In ieder geval veel sterkte en ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen.
Liefs,
Daisy