depressief van foster
04-01-2013 om 09:06 uurSinds 2.5 week gebruik ik Foster (3x daags 2 pufjes). Heb het minder benauwd maar de bijwerkingen zijn mij te gortig. Ik heb een corticosteroide allergie en had mijn zorg al uitgesproken bij LA. Die verwachtte niet veel reactie erop. Sinds anderhalve week ben ik mezelf niet. Sta goed op, maar een half uur na inname Foster beginnen plots de huilbuien. Voel me dan zwaar in mijn hoofd en net alsof ik zwaar depressief wordt. Na een uurtje of twee zakt het wat af. Heb een dagboekje bijgehouden en iedere keer komt dit na gebruik Foster. Ik zou over twee weken naar de LA moeten, maar heb de longverpleegkundige gebeld. Kan vanmiddag al langskomen. Reageer te zwaar op Foster volgens haar. Mocht er mee stoppen. Dat vond ik te eng om in een keer te stoppen, dus heb nu sinds gistermiddag 1 puf in plaats van 2 genomen. Ben wel wat benauwder, maar de depressie-gevoelens zijn nu gewoon weg!
Zijn er meer mensen die dit herkennen?
Ben nerveus voor vanmiddag. Een middel waar de bijwerkingen zoveel zwaarder zijn dan de klachten is voor mij geen optie. Ik wil gewoon normaal kunnen functioneren en mijn hoofd erbij kunnen houden.
Ik herken de bijwerking van foster niet, maar weet wel dat sommige mensen er heftiger op reageren dan anderen.
Reactie op docentjeZelf gebruik ik ook foster en merk ik dat ik heftige spierkrampen krijg als ik de foster gebruik.
Na iets van een maand geen foster te hebben gebruikt zijn de spierkrampen bijna weg, maar bleek ik ondanks spiriva toch weer bronchitis te hebben.
Gelijk hierop heb ik de huisarts gebeld om toch weer aan de foster te gaan(heb haar gesmeekt zelfs omdat de ademhaling echt prut was).
Ik heb meerdere topics van je gelezen docentje en telkens valt mij op dat je de lat voor jezelf zo hoog legt door te willen dat je "normaal" kunt functioneren.
Vergeet niet dat het "normaal" functioneren je al niet lukte omdat je door je astma beperkingen opgelopen hebt.
Een chronische aandoening/ziekte is iets dat je regelmatig met je mee neemt.
Het is niet zo dat je een energielevel hebt die bodemloos lijkt te zijn, dat je wat energie van de volgende dag kunt afsnoepen omdat je morgen een rustige dag krijgt.
Een chronische aandoening betekent dat je elke dag in meer of mindere mate je hoofd erbij moet houden en moet nadenken of je de energie hebt om te doen wat je van plan was of nog iets extra's te doen erbij.
(waar energie staat kun je ook bv. een huishoudelijke taak, een avondje uit, een avondje sporten of iets anders neerzetten)
Ik kan me dat zo goed voorstellen, want dat heb ik ook. En je kunt ook redeneren dat je vroeger geen problemen had, waarom vanaf nu dan wel? Je zit in een fase waarin je op zoek bent naar mogelijkheden om te verbeteren. Het gevaar als je je er al bij neerlegt, is dat je niet meer zo op zoek gaat naar verbetermogelijkheden. Het is wel zo dat je moet luisteren naar je lichaam, maar misschien is er nog wel meer uit te halen.
Zelf heb ik astma nog niet geaccepteerd, ruim een jaar na de diagnose. Op dit moment ben ik er wat minder mee bezig vanwege andere problemen. Maar ik heb mijn lat van wat ik uiteindelijk wil bereiken, ook nog niet lager gelegd. Ik ben niet naar een psycholoog gegaan, ben daar nog niet aan toe. Dat heeft volgens mij alleen zin als je al halverwege je acceptatie bent. Nee, voordat ik een dergelijke stap zou zetten, zou ik eerst nog andere dingen uitproberen, waarschijnlijk Halotherapie en misschien ook ademhalingsoefeningen bij de fysiotherapeut. Nu heb ik op dit moment ook niet zoveel klachten van astma als jij.
Dank je Selah. Je hebt helemaal gelijk over die te hoge lat.
Heb een flink medisch verleden waardoor ik mezelf altijd te veel wil pushen. Accepteren dat ik nu een stapje (of meerdere stappen) terug moet doen vind ik erg moeilijk. Ik ga dinsdag al naar de psycholoog om hiermee te leren omgaan.
Ik denk dat ik idd maar moet gaan accepteren dat ik niet meer de oude ben en me erbij moet gaan neerleggen dat ik een rustiger pad moet gaan bewandelen. Valt zwaar. Heeft ook grote gevolgen voor toekomst (kan dan door minder werken waarschijnlijk niet in dit huis blijven wonen (woon er net een week)). Maar daar zijn ook wel weer oplossingen voor te vinden.
Het is ook allemaal niet makkelijk docentje, maar naar je lichaam luisteren en je grenzen accepteren is wel erg belangrijk. Misschien wordt je door de foster helemaal niet depressief ... maar komt dit door je onbewuste verzet.
Sterkte en succes.
Vanmiddag bij longarts geweest. Ben gelijk van de Foster gehaald. Ik had een lijstje opgeschreven met klachten en hij zei dat ik te sterk reageer op de "aanjager" in Foster.
Ben nu op Alvesco gezet. 1 tot 2x daags inhaleren via aerochamber. Ter ondersteuning Airomir gekregen. Mag tot 4 maals daags 1 puf. Maar weer kijken hoe dit gaat. Airomir is geloof ik hetzelfde als Salbutamol. Daar reageer ik goed op.
Heb ook gelijk afspraak gekregen bij longverpleegkundige voor wat intensievere begeleiding in de beginfase. Ben daar erg blij mee.
De lat hoog leggen hoort wel bij mijn karakter. Ben beetje perfectionistisch. Leg me niet zomaar neer bij iets. Maar soms werkt dat tegen me.
Alvesco heb ik ook, het effect daarvan zul je hopelijk op termijn merken. Mooi dat je op Airomir goed reageert, en dat je daarmee directe benauwdheid te lijf kunt gaan.
Ik gebruik al bijna twee jaar Foster in de hoogste dosering (4x2) maar deze bijwerkingen herken ik gelukkig niet! Fijn dat je klachten erkend worden en je nu andere medicatie kunt proberen.
Hej docentje,
Ik gebruik ook Foster; zelfde dosis als jij. Was zelf ook een beetje " labielig" de eerste paar weken (voor de dames onder ons; als een flinke PMS.....) en ben beetje trillerig spierkrampjes/trillinkjed alsof ik de dag ervoor heeeel zwaar gesport heb.... Dat laatste is gebleven maar de labieligeid werd na vier weken steeds minder! Gebruik het nu ruim twee maanden en ben er erg blij mee. Misschien moet je het nog even tijd geven?
Groetjes, Monique
Heb van LA andere medicatie gekregen omdat ik zwaar allergische reacties vertoonde naast de normale bijwerkingen.
Gebruik nu alvesco en dit gaat geloof ik beter. Gebruik het sinds vrijdag en voel me al minder benauwd. Ook nog geen nare bijwerkingen, behalve trillende handen. Hoef ook minder bij te puffen. Gisteren de hele dag goed gegaan. Alleen tegen de avond had ik pufje airomir nodig. Vandaag gaat ook met minder benauwdheid.
Ik heb een aantal weken foster gebruikt en ik voelde me er ook niet lekker bij. Ik zat echt te 'shaken' en had een hartslag van rond de 110. Ik moest twee keer per dag twee uur languit om mezelf weer een beetje normaal te voelen. Ik werd ook erg misselijk van Foster en kreeg er maagzuur van.
Nu gebruik ik weer Alvesco.
Airomir doet bij mij niet zoveel. Ventolin disk werkt veel beter.