Zoontje (2,5) met astma, wat een "ondekkingstocht" is dat...

Hey allemaal,

Als eerst zou ik me even kort voorstellen; ik ben Sjos moeder van Jesper. Jesper wordt eind dit jaar 3 en heeft sinds maart dit jaar diagnose astma via de kinderarts. Ik ben hier "nieuw", nou okey lees al "stiekem" een tijdje mee en door alle verhalen ook een stukje wijzer geworden in de zoektocht waar je in beland als je een kind met astma hebt. Dus dank daarvoor!

Na een lange zoektochtmet een ziek kindje vanaf zijn geboorte , lees; huisarts, huisarts nog vaker huisarts. Ha-post- ha-post nog vaker ha-post, kno art, neusamdelen eruit, buisjes erin etc. Hebben we eindelijk in maart de diagnose astma gekregen te samen met een berg boekje, een "toeter" (babyhaler) en ventolin (2x) en flixotide waar nodig.

Fijn, opluchting, erkenning........ dat was mijn gevoel toen we bij de kinderarts weg stapten.

Een dag later...

Veel vragen, onduidelijkheid, angst, onzekerheid, vermoeidheid en onbegrip.... ik vind het persoonlijk een moeilijk verhaal, een moeilijke diagnose. Ten eerste omdat het een vage diagnose is, een vermoeden, Jesper is namelijk nog zo jong dat er bijna niks te testen valt, en ze kunnen in het ziekenhuis dus eigenlijk alleen maar een diagnose stellen aan de hand van ons verhaal en wat kenmerken (zoals eczeem, ontstoken oogjes, witjes, wallen, blauwe/rode kringen onder z'n ogen en z'n huid...).

Nu inmiddels dus al wat maandjes verder en daar was dan eindelijk de rust, het vertrouwen dat het klopt. De medicijnen zijn erg goed aangeslagen en jesper is veranderd van een doodziek kindje wat helemaal geen puf meer had naar een levendig vrolijk ventje. Zo'n wereld van verschil.

Maar nu na een periode van 2 maanden bijna klachten vrij te zien (hooguit 3 aanvallen per maand) is het de laatste maand weer mis. Zeker 4 keer per week benauwd geweest en aardig wat ventolin er door heen gejaagd.

Vragen als waardoor nu last jagen door je hoofd.. is het het weer? de mist? omdat hij in de ballenbak bij ikea heeft gespeeld, de peuterspeelzaal waar hij sinds kort heen gaat etc etc.

Ach jullie weten het waarschijnlijk als geen ander. Het is zo'n zoektocht. Het ene moment lijk je alles redelijk onder controle en dan opeen wordt je toch weer onzeker en met nieuwe dingen en vragen geconfronteerd.

Je moet het maar een beetje over je heen laten komen, het aanpakken er van leren en verder gaan. Maar soms is het moeilijk, erg moeilijk.

En we weten dat we pas aan het begin staan.
Verder kunnen we alleen maar hopen dat Jesper snel weer wat kan aansterken en weer energie en kracht heeft om het jongentje te zijn en worden wie hij is!

Liefs Sjos