Wel of niet naar ziekenhuis
27-10-2012 om 18:36 uurHallo, mijn zoontje van net 5 jaar heeft astma. Mede om deze reden zijn wij gaan emigreren naar een zonnig land en het eerste jaar ging dit prima! Flinke vooruit gang en veel minder aanvallen. Ik merk aan mijzelf dat mijn grens van actie ondernemen vaag is geworden. In NL had mijn zoontje regelmatig zulke heftige aanvallen dat ik vaak niet meer wist of ik nu wel of geen actie moest ondernemen.
In het zonnige land waar wij nu wonen is de herfst in aantocht en ook hier soms vochtige dagen. De laatste tijd heeft mijn zoontje weer veel aanvallen. Meer ook dan vorig jaar. Alsof zijn longen gewend raken aan dit nieuwe klimaat? In elk geval heeft hij nu, as we speaking, weer een aanval. Is lamlendig, blaast, puft en steunt, is erg slijmerig, heeft een hoge hartslag en ademt ongeveer 12x per 15 sec. De puf lijkt niet echt te helpen maar dat is sowieso mijn ervaring bij een aanval. Ondertussen wel lekker TV aan het kijken. Nogmaals, ik ben inmiddels wel wat gewend maar weet even niet meer wanneer nou hét moment is om actie te ondernemen? Graag jullie tips, advies en ervaring.
Ik denk dat je altijd je moeder instinct moet en kan volgen.
Is hij bekend daar of niet en hoever zit bij een zh vandaan?
Anders kijken of je een check up afspraak kan maken?
Heb je daar ook geen huisartsenpost ofzo die je kan bellen, al is het maar voor overleg. Sterkte!
Als moeder weet je het wel!! Luister naar jezelf, en kijk naar je kindje.
Als je het niet vertrouwd dat moet je gewoon aan de bel trekken en je kind laten beoordelen door een dokter.
Een moederinstinct is zo'n mooi iets, gebruik het maar gewoon hoor.
Beter één keer te veel naar de dokter.
Groetjes en sterkte
Jippie
Dank voor de reacties. Moet het instinct weer even toelaten, geloof ik. Beetje onzeker geworden wat dat betreft. Omdat de aanvallen in NL zo heftig waren (inclusief opnames in zh) is het me overkomen dat ik het ook een avond niet goed wist en de buurvrouw destijds zo schrok van zijn welbevinden dat zij mij verplichte even langs de post te gaan met als gevolg met spoed een opname in het zh. Hij moest toen 5 dagen blijven en was uitgeput! Ik vond het wel heftig maar dat het zó erg was... :-( Hij is nu veel levendiger dan toen hoor! Hebben besloten hem in elk geval volgende week privé te laten bij verzekeren zodat we naar een NL talige longarts kunnen en 24/7 terecht kunnen in de privé klinieken. De posten hier vertrouw ik niet zo en de instelling van de cultuur hier is erg snel heftig en "overdreven". We blijven tenslotte de nuchtere Hollander. Nogmaals dank voor de reacties en ik ga hier sowieso eens de boel doorlezen. Ervaringsverhalen zijn fijn. Jullie ook sterkte, je zit niet voor niks op dit forum!
Maak anders opnames van als hij heel benauwd is in de nacht?
Overdag bij een dokter kunnen ze zo heerlijk onbezorgd weer rondlopen en dan denk je wat doe ik hier.
Sterkte
Goede tip. Echt he?! Het ene moment doodziek en een halve dag later weer fit??? En ik las ook net elders om een stappenplan te maken met een arts. Dus echt stap voor stap welke actie je wel of niet zou moeten ondernemen. Thanx