Verhaal van moeder en dochter

Ik ben zelf 26 jaar en bij mij is astma pas op latere leeftijd vastgesteld, ik geloof dat ik 15 was.
Na een hoop ziekenhuisbezoekjes en getob wisten we ein-de-lijk waar ik last van had. En zo kon ik het met de goede medicijnen eindelijk redelijk onder controle houden.

Nu heb ik een dochtertje Naomi van bijna 1 jaar oud. En met haar zijn we al aan het tobben vanaf dat ze 2 weken oud was. Kortademig, verkouden, slijm hoesten, waterige ogen enz..
In het begin denk je; oww verkoudheidje, gaat wel weer over.. en zo stuurde de dokter ons ook elke keer weg.. Wel kregen we een pufje mee, want dat zou wel helpen tegen de benauwdheid.
Na een paar weken en maanden wist ik wel wat er ongeveer aan de hand was, want zo vaak verkouden hoesten en benauwd is niet ''zomaar een verkoudheidje'' zo werden mijn ouders ook al 15 jaar weggestuurd met mij en ik had al tegen mezelf gezegd, zover ga ik het niet laten komen. Ik ga door totdat ik goed geholpen wordt. En ik zag natuurlijk bij Naomi dezelfde klachten als bij mezelf.

Toen Naomi een half jaar was heeft ze zelfs in het ziekenhuis gelegen. Ze hoestte bloed op en had ze een longontsteking. Ze hoestte zo erg dat ik echt bang was dat ze erin bleef.
Ze had het zo erg benauwd dat het puffen niet meer hielp. Ook wilde ze absoluut niet drinken en was ze bijna uitgedroogd.

Nu hebben ze altijd gezegd tegen mij dat ze er nog overheen kan groeien. Dus ik hou daar natuurlijk nog wel hoop in, maar ik heb nu het idee dat het alleen maar erger wordt bij haar.
Altijd als ik denk; nou nu gaat het al een weekje goed, dan kan ik er donder op zeggen dat het dan daarna weer mis is. Want er gaat geen week voorbij zonder verkoudheid, zonder hoesten zonder kortademigheid. En het gaat periodes wel beter als andere periodes. Maar er zit soms maar een goede week of paar dagen tussen en dan is het weer mis!

Ik weet wat het is, maar toch is het anders als je kind het heeft. Als ouders zijnde voel je je zo machteloos tegen over je kind. Ik kan erover praten en aangeven wat ik voel en hoe het gaat.

Ja het is zeker niet makkelijk. En ik hoop ook echt dat het minder gaat worden naarmate ze ouder wordt..