psychische weerslag op een kind

Hoi Claudia

Wat vervelend dat Thom het er moeilijk mee heeft..Op zich wel logisch.

Onze Jefrey weet gewoon niet anders dan dat hij puffen heeft.
Op een gegeven moment begon hij door te krijgen dat hij soms piepte.
Hij zei toen: "mama ik heb een muis in mijn buik."
Daar ben ik op door gegaan...Nu zegt hij :"mama mijn muis is wakker..hij moet weer medicijnen hebben dan gaat hij weer slapen"
Jefrey is erg makkelijk met dingen die met hem gebreuren.Hij neemt het zoals het komt....Alleen als hij beter is wil hij er nog wel eens misbruik van maken. :Y...Maar daar trap ik niet in. :N(helaas voor Jefrey)

Ik denk dat het heel verschillend per kind is..Jullie Thom heeft natuurlijk erg veel te verwerken gehad in zeer korte tijd.
Misschien moet je eens met een longverpleegkndige bellen of met de thuiszorg.

Misschien moet je er juist een tijdje niet over praten..wil hij het eerst zelf even begrijpen en bedenken wat er met hem gebeurt is..
Ik weet het niet hoor maar ja...ik wil je wel graag helpen want een kind dat loopt te peikeren is ook niet leuk.

veel sterkte..Liefs Rianne

pfffff claudia
ook hier is dat zo hoor,marielle is er jaren tegen in verzet gekomen ook tegen de drankjes zetpillen en de termometer moest echt niet in haar buurt komen,ik denk als kids echt lange tijd zich zo ziek voelen dat dat een normale reacktie is
nu marielle ouder wordt ze is nu 12 jaar verandert dat wel vind ik ze gaat beter er mee om verbergt niet veel maar vraaagt zelf om hulp en zegt eerlijk dat het niet gaat,in het verleden zei ze altijd goed hoor omdat ze wist dat als ze zei dat het niet goed ging er vaak weer onderzoeken kwamen  O-)
ook ging ze altijd over haar grensen heen om maar niet te laten zien dat het niet ging
wij proberen nu juist de positieve kanten omhoog te halen wat wel lukt,ze is gek op streetdance en daar ook best goed in,daar groeit wel weer haar zelfvertrouwen door
ze baalt gewoon dat haar lijf haar zo in de steek laat
het blijft een moeilijk iets,ik heb niet echt een oplossing voor je helaas
veel sterkte ermee liefs ukkie

Ik denk dat elk kind er anders mee omgaat...mjn dochter is ook 5 en laat alles altijd maar over haar heen komen....ook zij wilt niks weten van thermometers of zetpillen maar verder vind ze het allemaal wel o.k....de dokters staan altijd versteld van hoe dapper zij alles maar doorstaat ze blijf rustig zitten en ondergaat alle onderzoeken zonder te piepen....o.k bij een prik huilt ze wel even maar dat doet ook pijn...ook de zware aanvallen doorstaat ze dapper..wat ik wel merk is dat ze haar astma nu gaat gebruiken tegen mij....als ze ergens geen zin in heeft begint ze opeens te kuchen of als ze iets niet lust dan roept ze na 1 hap dat haar mond zo een pijn doet (ze heeft ook allergieën) ach ik moet daar wel om lachen...wel maak ik me zorgen over de toekomst ze is nu vrij stabiel en ik vraag me af hoe ze nu (nu ze wat ouder is) op een zware aanval gaat reageren....

maar wat de beste manier is om met je kind om te gaan weet ik ook eigenlijk niet elk kind is anders....mick wilde wel altijd weten wat er aan de hand was en wat er ging geburen en waarom ze extra zuurstof moest enzo dat vertelde ik allemaal maar ik denk dat ze het toch nog niet doorheeft want soms vraagt ze me van uit het niets wat is astma dan eigenlijk en wat is benauwd zijn :-)...maar en zijn ook kindjes die het niets uitmaakt en die gewoon lekker door spelen....als je het onderwerp bespreekbaar houd komt hij er waarschijnlijk vanzelf wel eens mee....STERKTE

Volgens mij is hier ergens anders op dit forum ook al een topic over. Mijn dochter is door haar ziekte ook wel onzekerder geworden. Zij is na een hele hele ernstige opname waar ze heel veel toeters en bellen hebben moeten gebruiken om haar weer stabiel te krijgen en lange tijd niet op school geweest te zijn ook bij het Riagg terecht gekomen. Dit was in groep 6 toen was ze door alles wat er met haar gebeurd was heel bang en onzeker en heeft ze op het Riagg een socialisatiecursus gehad om te leren wat sterker in haar schoenen te staan.
Wij kregen zelf ook oudergesprekken en daar werd dus ook wel verteld dat het eigenlijk heel vaak voorkomt dat kinderen die vaak ziek zijn zoals Saskia vaak weinig zelfvertrouwen hebben doordat ze niet op hun lichaam kunnen vertrouwen krijgen ze het idee dat ze nergens op kunnen vertrouwen.
Op dit moment na de laatse opname in Heideheuvel lopen we ook weer bij Buro Jeugdzorg. Dit omdat er op Heideheuvel veel met haar gebeurd is.
Maar het zal voor iedere kind anders zijn en ik denk inderdaad dat karakter, leeftijd, ernst van de ziekte en wat er daaromheen gebeurd en daar bedoel ik mee hoe er in het ziekenhuis mee omgegaan word, hoe je erzelf mee omgaat enz.zeker een rol spelen.

Hallo, 

Ik ken dat met Tallin ging/ gaat het net zo.
Ik moet zeggen dat het nu wel beter gaat met de puffers.Maar de histamine geef ik nog steeds door de vla heen.
Ja en af en toe drama`s met de thermometer. paracetamol en de puffers.
En dan staan mij de tranen in de ogen, want ik kan Talllin ook geen ongelijk geven.

En Tallin is heel heel onrustig en dat is onze grootste zorg.
Niet stil kunnen zitten, niet luisteren, snel afgeleid, diedelen,stuiteren, met de neus sniffen etc.
Wij zijn nu met onderzoeken bezig waar die onrust vandaan komt.
Of het nu daadwerkelijk van de astma (medicijnen)is of dat het ergens anders vandaan komt.

Maar ondanks alles zijn wij wel heel trots op ons kereltje hij doet het toch allemaal maar even .

groetjes Detje