Mijn zoontje wordt niet geaccepteerd
14-11-2011 om 10:20 uurze jongste van bijna 2 heeft al 1,5 jaar last van 'peuterastma'. Het afgelopen jaar heeft hij 5 x in het ziekenhuis gelegen, nu krijgt hij Qvar, Ventolin en een onderhoudsdosering van de Bactrimel. Toch komt zijn astma niet goed onder controle. Hij is vaker ziek dan niet ziek. We (ik) ben er ondertussen al achter dat onverklaarbare driftbuien een teken zijn dat hij het benauwd heeft. En dat is vaak. Meestal is hij een paar dagen boos, driftig en opstandig (dan duren driftbuien als ik er niets aan doe minimaal een uur en dat meerdere keren op een dag), daarna volgen een aantal dagen waarin hij zichtbaar benauwd is met neusvleugelen en intrekken, dan krijgt hij een aanvals behandeling met de ventolin, daarna weer een paar boze, driftige en opstandige dagen waarna hij opknapt en we een totaal ander mannetje hebben. Dan is hij vrolijk, enthousiast en geen enkele driftbui. Helaas duren deze periode's niet zolang...
Het moeilijkste is dat de naaste omgeving zo negatief reargeert op onze zoon. ze vinden hem maar een lastig mannetje wat keihard aangepakt moet worden en af en toe een flinke tik moet hebbe.. Een aantal opa's en oma's blijft gewoon roken waar hij bij is omdat ze vinden dat we neit kunnen vragen om in hun eigen huis buiten te gaan staan....
Ook bij mijn man merk ik ondertussen twijfels over onze aanpak. Als mijn zoon nu een onzettende driftbui heeeft zet ik hem even in een lege box, na ca. 5 minuten pak ik hem op waarna hij intens verdrietig na zit te snikken... Echt negeren heeft geen enkele zin, mdat hij na een uur nog zit te huilen. Terwijl ik van mening blijf dat zijn driftbui door zijn benauwdheid wordt veroorzaakt. Als hij goed te pas is heeft hij nergens last van... Moet ik hem dan extra gaan staffen omdat hij het al zo benauwd heeft? Hij kan nog neit aangeven dat hij het benauwd heeft. En als ik dan zijn blijde gezicht zie al ik met de puf aan kom, dat snijd door zje hart... Kortom ik ben benieuwd naar jullie aanpak en ervaringen
Hoi Sarah
Meid wat vreselijk allemaal, ik schrik vooral erg van de rokende opa's en oma's. Daar zou ik niet meer met hem naartoe gaan, maar nodig ze bij jou thuis uit. Maar ik weet als geen ander dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is.
Ik heb wel een tip voor een driftig kind. Onze dochter nu 22 was vroeger ook zo driftig en ik kreeg allemaal adviezen van kop onder de koude kraan tot op de gang zetten. Maar ik kon me er allemaal niet in vinden. En heb de volgende methode toegepast.
Neem je zoon op schoot, zijn rug tegen jouw buik en klem hem helemaal vast tegen je aan. Zijn benen geklemd tussen jouw benen. Kijk goed uit, want ik heb menige blauwe plekken gehad hoor.
Wat het voordeel van deze methode is is dat als hij rustig is geworden en dat kan best wel even duren dan kan het stevig vasthouden overgaan in een hele dikke knuffel. Je zegt helemaal niets of alleen maar lieve dingetjes.
Je moet je maar eens in het kind verplaatsen, hoe naar is het als je je zo voelt, je helemaal jezelf kwijt bent en dan ook nog eens straf zou krijgen.
Ik hoop dat het bij jou ook gaat werken. Met onze dochter is alles goed gekomen. Ze is nu 4de jaars geneeskunde student.
Heel veel sterkte
En laat me weten hoe het gegaan is
Jippie
Goh, dat is erg Sarah,
er zijn verschillende problemen lijkt me.
het roken in zijn omgeving vind ik het ergste, hij kan zelf nog niet zeggen dat hij het er benauwd van krijgt. Ik zou tegen de grootouders zeggen dat het hem ziek maakt, hen vertellen wat de gevolgen zijn van hun roken, als dat niet werkt zou ik er niet meer heen gaan met hem.
driftbuien...verschrikkelijk hè, en vooral als je daarna ontdekt dat het een begin was van ziek zijn.
Toch moeten ook zieke kinderen grenzen hebben, dus is het zaak om goed te onderkennen waar de driftbui vandaan komt. Niet bang zijn voor zijn buien.
Ik ben nu volwassen, vanaf baby astma, ben als kind door en door verwend (lees verwaarloosd, geen grenzen gehad) vanwege zware astma. Dat heeft mij geen goed gedaan, ik miste basisvertrouwen. Is wel goedgekomen hoor, maar via een lange omweg.
aanpak, ik vind de regel een minuut per leefjaar altijd wel een heel mooie regel. dus zet je hem in de box, negeer hem dan maar 2 minuten, hij is tenslotte pas 2. En als hij niet driftig is maar lekker speelt oid, geef hem dan positieve aandacht. pas op als de driftbuien een patroon gaan worden. Niet erover praten, waar hij bij is. kleine potjes hebben grote oren.
Wat sneu.....
Mijn zoontje is nu bijna 2 1/2 en heeft nu ruim 1 1/2 jaar "Astma", ik herken je verhaal wel, gelukkig heeft hij maar 1 rokende opa en die rookt niet als onze kids in de buurt zijn, maar goed in hun huis hangt wel de lucht, dus meestal komen ze bij ons.
Ons zoontje is niet vaak driftig en meestal herken ik het wel aardig op tijd als hij gepuft moet worden en anders geeft hij het zelf wel aan....soms is hij wel eens driftig, maar dat mag ook gezien zijn leeftijd en zijn "ziek" zijn, ik geef hem vaak even de ruimte om dirftig te zijn en neem hem vervolgens lekker op schoot en zing een liedje met hem en laat hem dan ook meestal even puffen, word ie niet driftig van de benauwdheid dan word hij wel benauwd van de driftbui.
Wel lastig als de omgeving het niet accepteert, terwijl je vooral nu een beetje steun vanuit de omgeving wel kunt gebruiken.
Hij krijgt nu 2 x daags Qvar en ongeveer 8 x daags salbutamol, morgen hebben we weer een afspraak bij de kinderarts.
Succes!! en ik hoop voor je dat er gauw weer betere tijden komen....
Hallo Sarah
Verdrietig om te horen dat je zoontje zo veel last van benauwdheid heeft en er in de omgeving veel onbegrip is. Ik heb zelf ervaren dat emoties ook een grote invloed op de astma hebben.
Zou het kunnen dat het onbegrip, de angst en benauwdheid juist de driftbuien triggeren waardoor het nog erger wordt? Als ik jou was zou ik naar je moeder instinct luisteren en hierover met de huisarts gaan praten. Mogelijk kan deze of een kinderarts hier in helpen. Vergeet niet dat je zoontje nog erg jong is en het misschien ook niet goed begrijpt wat er gebeurt. Wij als volwassenen hebben hier zelf ook vaak moeite mee,dus laat staan zo'n jong kind. Hoe moetje anders iets duidelijk maken....
Inieder geval veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat!
Groetjes Tessa
Hi Sarah, wat een naar verhaal om te lezen en ook een heel gevecht zo te lezen. Niet alleen met je zoon, maar ook met de omgeving.
Ik ben het er mee eens dat ook zieke kinderen grenzen nodig hebben. Stel gewoon duidelijk huisregels op die voor allemaal gelden. Niet schelden of schreeuwen etc.
Een korte time out en dan weer verder gaan alsof er niks aan de hand is. Niet weer gaan oprakelen waarom hij straf heeft gekregen.
Verder ben ik zelf niet zo'n voorstander van de box gebruiken als strafhoek, maar dat komt omdat mijn kinderen er erg lang fijn in hebben gespeeld. Zou ik het als strafhoek gebruiken zou ik een stuk veiligheid weg halen. Idem met hun slaapkamer. Stuur ze niet naar bed voor straf etc. Daar hebben we de bijkeuken met krukje voor.
Zoek eens via Google naar het Triple P. Dat is een positieve manier van opvoeden die je wellicht kan helpen. Je zult met je man op 1 lijn moeten zitten (kinderen weten als geen ander de gaatjes te vinden) maar ik heb er zelf (vanuit mijn werk) positieve ervaring mee.
Wat betreft de astma.........al een Heideheuvel gedacht? Dat werd mij ook geadviseerd maar zo te horen heeft jouw zoontje het nog erger en is een gedegen onderzoek wel op zijn plaats?
Naar opa en oma zou ik niet meer gaan, heel hard om te zeggen, maar als zij niet snappen dat ze hun eigen kleinkind ziek maken dan zou ik ze niet meer hoeven zien. Ze hebben geen idee van de schade die ze aanrichten. Daarbij moet je als ouder je kind tegen deze invloeden beschermen omdat hij zelf de keuze nog niet kan maken.
Sterkte!! Ik hoop dat het snel wat beter gaat.
Gr Jessica
Hallo Sarah
Ik herken het driftig worden en benauwdheid. Lis wordt soms echt vervelend en driftig juist als ze benauwd is. Dat is soms een teken voor mij dat er iets niet klopt.Omdat ze eigenlijk een heel rustig kind is.
Maar Lis wordt wel nu bijna 5 dat is een verschil. Toen ze 2 jaar was begon bij haar de astma. Toen zag ik het verband nog niet met driftig zijn en benauwdheid.
Het is ook niet altijd zo dat als ze benauwd is dat ze dan driftig is maar het komt wel regelmatig voor.
Moeilijk is dat dan he? Je wil niet kwaad worden op een benauwd kind. Tenminste ik heb er moeite mee.
Als ze driftig is dan verzet ze zich ook tegen de ventolin helaas!
Mijn ouders roken ook allebei. En zijn gelukkig bereidt niet te roken als wij bij hun op bezoek zijn. In het begin was ik hier panisch voor. Dan belde ik uren van te voren op wanneer wij kwamen en dan wilde ik dat mijn moeder het gehele huis deed luchten van te voren.
Hier ging ze toen in mee. Lis heeft met 2 jaar een astma aanval met gevolg ziekenhuisopname gehad h na een logeer moment bij opa en oma.Toen wisten we nog niet wat er aan de hand was met haar.
Nu is ze redelijk goed ingesteld op haar medicatie. Opa's en oma's weten nu ook te handelen bij benauwdheid en wordt er gelukkig rekening mee gehouden.
Maar het lijkt me verschrikkelijk als opa's en oma's blijven roken in het bijzijn van hun kleinkind met Astma.
Echt ik zou hier zo boos om worden dat ik geloof ik zou zeggen als jullie het kind nog willen blijven zien dan dat er niet meer gerookt zou moeten worden als hij bezoek komt.
Heel veel sterkte!
Bedankt voor al jullie reacties.
Gisteren zijn we weer bij de kinderarts geweest en is de Qvar verdubbelt, verder is hij te jong voor andere medicatie helaas. Gelukkig mogen we snel terug komen om te kijken hoe het gaat...
Volgens de kinderarts kunnen de driftbuien ook een gevolg zijn van het gebruik van de Ventolin, volgens hem kwam dat vaker voor...
We gebruiken de box nu niet meer als speelplaats, zodat dat duidelijk is voor hem. Hij doet zichzelf letterlijk pijn tijdens een driftbui, dus we wilden graag een veilige plek, waar we hem goed in het zicht hebben. Daarom hoeft hij niet meer in de box, alleen als plek om rustig te houden. Die tip van 2 minuten is een goede die ga ik zeker onthouden! Het lieefste zou ik hem op schoot laten uitrazen, zoals een van jullie schreef, maar ik ben zwanger en moet ten allen tijde voorkomen dat ik een schop in mijn buik krijg. (ik heb antistoffen anders kan ons kindje ernstig ziek worden)
Het blijft een lastig dilemma. Ook een ziek kund heeft grenzen nodig, maar o wat begrijp ik zijn frustratie goed! En juist in de goede periodes is het zo'n heerlijk lief en rustig mannetje!
Onze zoon, nu 20, was in het begin ook vaak heel driftig, bleef er soms ook lang in hangen.
Het hielp wel eens om ineens naar buiten te kijken, en te zeggen; Hè wat komt daar nou aan? Even zwaaien!
Dan was t abrupt over en vroeg hij met n rood koppie, Wie's da? (wie is dat?) en was op slag weer rustig.
bizar, maar t werkte bij hem.
ook zelf heel zachtjes praten hielp m goed.
toen hij zich verbaal eenmaal beter kon uitdrukken werden de driftbuien een stuk minder
Hoi Sara, wat vervelend allemaal zeg, maar ook zo'n bekend verhaal voor ons. Onze zoon van 5 heeft ook al vanaf baby benauwd en driftaanvallen. Wij hebben ook van alles geprobeerd, boos, lief, afleiden etc. En dan inderdaad de opmerkingen van je omgeving dat je ze harder aan moet pakken want ze proberen je uit, en het valt allemaal echt wel mee. Ook al belande hij in het ziekenhuis, dan namen ze al snel weer hun mening op en gingen verder met commetaar geven. Nu is hij dus inmiddels 5 en zaten wij de laatste tijd ook vaak met onze handen in het haar, en zijn zo via de ka bij de medischkinderpsychiater beland in het zh. Zij gaan kijken of de buien komen door benauwdheid, of dat het een gedragsprobleem is of dat hij misschien (hij zit op school) niet mee komt met school. Hij is er een aantal keren geweest, en zij denken dus wel aan reageren op benauwdheid, en als dat zo is dan krijgen wij van hun wat handvaten om hier mee om te kunnen gaan. Vandaag krijgen we een uitslaggesprek van de afgelopen weken en horen we wat zij ervan vinden. Zij heeft wel aangegeven om zeker regels te gebruiken en hem niet zijn gang te laten gaan. Volgens haar moet hij leren om er mee om te gaan en dat hij het zelf gaat verwoorden wat er aan de hand is. Nu is jullie zoontje nog best wel klein, dus zal dat iets anders verlopen.
Hij regageert soms af op zijn kleine broer van 1,5 of gaat een hele tijd flink schreeuwen zodat de buren het kunnen horen. Erg vervelend, maar we hopen dat wij vanaf vanmiddag ook fijne tips krijgen en dat we er wat mee kunnen. En, de ka heeft ons de laatste keer met de opname ook verteld dat inderdaad de ventolin ook invloed kan hebben op het gedrag van je kind. Sterkte ermee, en hopelijk gaat het snel weer wat beter.