mijn zoontje
05-09-2006 om 22:05 uurhallo allemaal
ik ben helemaal nieuw hier
ik ben sissy 23 jaar en heb 2 zoontjes bjorn van 3 en sam-ian van 6 maanden
beide hebben astma
de oudste red het goed met ventolin en heeft er beclometason bij
de jongste heb ik aan de ventolin zitten met flixotide erbij
de jongste loopt onder controle bij de kinderarts
vanmorgen ben ik weer na de kinderarts geweest
hij had de vorige keer 6 weken terug die flixotide erbij gegeven en we moesten kijken hoe ie daarop reageerde ik moest me zoontje 2 maal daags 2 pufjes ervan geven
en daarlangs mocht ik nog 6x per dag ventolin geven indien nodig en ventolin zoveel mogenlijk afbouwen
nou het afbouwen is niet gelukt en mijn zoontje blijft het benauwd hebben
vanmorgen tijdens de controlle bleek dat rechts iets beter klonk als links maar dat het zeker niet goed klonk
ik vraag me af
punt 1 : hoe kan het dat ie op zoveel medicijnen wat ie op een dag krijgt dan niet reageerd
punt 2 : hoe zit dat met vernevelen en weet iemand waarom ze dan niet doen dan en hem weer benauwd mee na huis geven.
punt 3 : iemand nog tips wat ik zou kunnen proberen?
volgende week woensdag moet ik met de kleine voor t eerst naar de astma-verpleegkundige
ik ben heel erg benieuwd wat ze daar gaan doen
momenteel voel ik me heel schuldig tov van me zoontje( de oudste heeft ook astma ma die heeft zolang die 2x daags zn ventolin pakt nergens last van)
mijn kleinste boef is met 34 weken zwangerschap gehaald met een keizersnede en de longen waren nog niet rijp dus hij heeft een moeilijke start gehad met alle toeters en bellen van dien zuurstofondersteuning enz.hij heeft op het punt gestaan om beademd te moeten worden(gelukkig net niet nodig)
ik ben eigenlijk op zoek naar veel informatie veel mensen in me omgeving begrijpen me niet of zeggen dat het mijn schuld is daar ik vroeger zelf flink astma heb gehad heb nu geen dagelijkse medicijnen meer ervoor enkel als ik het ineens erg benauwd krijg
mja omdat ik astma heb wil toch niet zeggen dat ik geen kids mag krijgen omdat voor hun ook de kans bestaat
ik vraag me overigens af hoe groot die kans is want zo erg als de kleine heb ik het nooit gehad
pffff het is een hele tekst ma hoop dat er hier mensen zijn die mij snappen
alvast bedankt voor het lezen
-x- sis
Hoi Sissy,
Allereerst welkom hier :) Begrip zal je hier genoeg vinden denk ik. Ik zal proberen wat van je vragen te beantwoorden. Waarom helpt de Flixotide niet? Daar is denk ik weinig op te zeggen. Als kinderen op de leeftijd van jouw zoontjes last hebben van luchtwegproblemen en benauwheid dan valt eigenlijk niet goed te zeggen of het astma is of iets andesr. Het enige wat je dan kan doen is kijken of astmamedicijnen aanslaan. Als die aanslaan is het fijn natuurlijk, probleem opgelost. Als ze niet werken dan kan het of zijn dat dat medicijn niet goed werkt (er zijn heel veel soorten medicijnen, het een werkt bij de ene persoon niet of minder dan een ander, dat is een beetje uittesten) of dat de benauwdheidsklachten ergens anders vandaan komen.
Waarom niet vernevelen? Volgens mij doen ze dat alleen als het echt ernstig is en het niet verantwoord is om je kind dan mee naar huis te nemen. Ik kan vanaf hier natuurlijk niet zeggen hoe jouw kind eraan toe was en ik ben geen arts maar volgens mij vernevelen ze echt niet bij elke benauwde patient die rondloopt, zou nogal druk worden dan :P
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Veel sterkte in elk geval :)
Hoi Sis,
Ten eerste maak je niet zo druk om wat anderen zeggen.
Dat is gewoonweg de dommigheid van de mens.
Ik ben zelf moeder van twee kinderen en ik heb zelf astma op mijn 39e gekregen.
Het zit bij ons in de familie.
Moet ik mij dan ook schuldig gaan voelen omdat mijn kinderen het eventueel op latere leeftijd ook kunnen krijgen?
Of moet ik mijn opa, die ernstig astma had van kleins af aan en er later longemfyseem bij kreeg verachtten omdat hij mijn moeder verwekt heeft?
Of mijn moeder omdat zij mij gebaard heeft?
Kom op zeg!
Ik zeg altijd, ga je eerst eens inlezen voordat je commentaar geeft.
Dan weet je tenminste dat je loopt te kakelen als een kip zonder kop.
Dus voel je vooral niet schuldig.
Wat de medicatie betreft, dat is altijd maar afwachten.
Vaak ben je een hele tijd stabiel en dan kan het toch weer fout gaan ondanks je trouwe medicatie gebruik.
Ik zelf heb zoveel medicijnen in zo'n hoge dosering dat het gewoonweg niet fout kon gaan.
Maar helaas, ook ik ben weer de pineut.
Het ligt aan zoveel dingen.............
Verkoudheidje.....griepje.........onsteking ergens in je lijf.........je algehele weerstand........
Het blijft puzzelen.
Verder hoop ik dat je hier op het forum erkenning vind en vraag maar raak.
Tenslotte zijn wij geen artsen, maar wel ervaringsdeskundige.
Groetjes Hellen.
hallo dames
dank jullie wel voor je berichtjes dat doet me echt goed
soms zit je als ouders zeinde er ook even helemaal doorheen
x sis
Allereerst wil ik reageren op je schuldgevoel. Volgens mij is hier al ooit een topic over geweest. Maar persoonlijk vind ik het de natuurlijkste zaak van de wereld dat je kinderen wilt hebben. Vroeger had je geen keuze en kreeg je ze gewoon . Maar doordat je nu zelf kunt kiezen voor kinderen maakt het het soms een beetje moeilijker . Zeker in ons geval. Zelf heb ik altijd geweten dat ik kinderen wilde. Heb voordat ik zwanger wilde worden ook echt liggen na te denken hoor maar toch mijn gevoel had de overhand. Toen heeft het heel lang geduurd voordat ik zwanger was. En dacht dan maar geen eigen kinderen en word ik pleegouder. Maar gelukkig heb ik uiteindelijk toch twee dochters gekregen. Waar ik zielsblij mee ben. Onze oudste Saskia heeft best wel ernstige astma en soms dacht ik ook wel arm kind had ik je maar niet gekregen . Heb het daar ook wel eens met haar over gehad. Maar zelf is ze best wel blij dat ze leeft. En als ik naar mij zelf kijk. Heb als kind heel ernstige astma gehad en ben er zelfs voor uit huis geplaatst voor langere tijd. Toen ik 13 was kreeg ik een darmziekte en inmiddels heb ik er ook nog reuma bij. Maar toch geniet ik van mijn leven. Misschien nog wel meer dan gezonde mensen.
Maar je gevoel kan ik mij wel heel goed voorstellen en ik denk en weet zeker dat heel veel ouders van zieke kinderen hier mee worstelen want natuurlijk wil je dat je kinderen geen pijn hebben en gelukkig zijn. Wat betreft de medicatie die niet aanslaat soms helpt een ander medicijn bij de een beter dan bij de andere. Verder omdat je zoontje nog zo klein is weet je dus niet of het inhaleren wel goed gaat. Misschien een andere voorzetkamer. Anders zou je kunnen vragen om een vernevelaar? Sinds ik die toen thuis kreeg werd Saskia beduidend minder opgenomen in het ziekenhuis. Misschien dat een cara verpleegkundige eens samen met je kan kijken hoe hij de medicatie bbinnen krijgt en je advies en tips hier over kunt geven.
Verder wens ik je heel veel sterkte met je kindertjes en hoop ik dat je je hier een beetje thuis gaat voelen.
Hoi Sis,
Welkom hiero! Wat een brutaliteit dat mensen dat tegen je zeggen! Ok astma is een erge ziekte helemaal als je ernstige astma hebt, maar om daarvoor nou geen kinderen te krijgen. Iedereen kan worden geboren met een aanleg voor astma, als het in de familie zit heb je wel meer kans, maar goed. voor het zelfde geld hadden je kinderen geen astma. Dus eigenlijk zegt het weinig.
Tja chronisch ziek zijn is geen pretje maar ik heb wel het idee dat zieke mensen meer van het leven genieten, graag de goede momenten willen meepakken enzo. Dus juist wij kunnen ook gelukkig zijn, omdat we makkelijker onbelangrijke dingen van belangrijke dingen kunnen scheiden.
Laat die mensen maar praten, jij weet wel beter! ;)
Wat betreft de flixotide, dat duurt meestal ff voordat het goed werkt, dus denk dat je nog ff geduld moet hebben.
groetjes bioloogje
Hallo Sis,
Ik heb een zoontje van 13 maanden. En toen hij 3 maanden was kreeg hij ernstige asmatische klachten. Eers geprobeerd met ventolin 6x dgs 2 pufjes, dat gaf geen effect. Ook hebben we ventolindrank geprobeerd ook geen succes. Kon telkens terug naar het kinderziekenhuis voor vernevelen. Dat was het enige wat hem hielp. Naar lang zoeken en vele bezoekjes aan de eerste hulp hebben ze besloten dat ik een aperaat thuis voor hem kreeg. Toen was het zoeken naar de juiste dosering. Nu gaat het wel redelijk, maar somige dagen gaat het minder goed. Jij kan er niets aan doen, Dan had ik me helemaal schuldig moeten voelen, Kreeg tijdens de zwangerschap een anefelactische shok. Ze hebben me medicatie toegediend die mischien nu mede de oorzaak is van zijn problemen. (kan je nu niet meer achter halen) Schuldig voelen heeft geen zin, je bent er voor je kind en dat is het belangrijkste. Je gaat met hem naar de kinderarts. Je laat hem niet aan zijn lot over. Meer kan je als moeder niet doen. Hopenlijk vinden ze snel de juiste medicatie, maar dat kan even duren . Sterkte groetjes Sheba
Schuldig moet je je niet voelen.
Toen onze Jefrey (4,5)werd geboren(geplande inleiding) bleek dat hij in de buik een pond was afgevallen.Moet ik me daar de schuld van geven omdat ik met 7 weken uitgedroogd aan het infuus in het ziekenhuis lag?
Ja dat heb ik even wel gedaan.Later niet meer want zowel ik als Jefrey konden er niets aan doen.Na 5 maand bleek dat het kwam door een galblaas die ernstig ziek was.Inderdaad bij de volgende zwangerschap nadat de galblaas was verwijderd had ik geen last meer van misselijkheid.Nee...schuldig voel ik me niet meer.Wel was ik erg kwaad op de artsen omdat ik zei dat er meer aand e hand was want Jefrey spuugde erg veel.Later bleek dat ik gelijk had.Jefrey had een reflux.
Een week na Jefrey's geboorte was hij al verkouden en wist ik dat er meer aan de hand was dan dat de artsen zeiden.Nu na 4 jaar is officieel astma vastgesteld en ik riep dat al vanaf zijn eerste ziekenhuisopname toen hij 8 maand was.
Nu ben ik zelf op mijn eigen klachten gaan letten en ik vermoede dat ik astma had.En idd.is dat in maart officieel vastgesteld.
Nee..ik voel me niet schuldig dat Jefrey van mij de astma heeft meegekregen.
Tuurlijk zag ik het soms ook niet zitten.Zeker niet het afgelopen jaar waar Jefrey de éne aanval na de andere kreeg.Tuurlijk was ik soms wel even boos op mijzelf...maar dat zou de keus voor nog een kindje absoluut niet beïnvloeden.We hebben nog 2 kinderen die tot nu toe nergens last van hebben.
Tja..vernevelen..daar is niet iedere arts voor om dat thuis te doen.
Wij hebben het in Hardenberg erg getroffen want oten Jefrey voor de tweede keer in het ziekenhuis kwam heeft de kinderarts gelijk een vernevelapparaat voor ons besteld.En dat heeft al heel veel ziekenhuisopnames voorkomen.`
sterkte
Rianne