machteloos

Hallo allemaal,

Bij ons zoontje van ruim 4 jaar is ongeveer 3 maanden geleden vast komen te staan dmv een bloedtest dat hij allergisch is voor graspollen, huisstofmijt en katten. We hadden al 4 jaar de deur platgelopen bij de huisarts omdat Thom, zo heet hij, voor de zoveelste keer een langdurige koorts en diepe hoest had. Sinds augustus vorig jaar begon de ellende pas echt na een vakantie in de Veluwe waar we met de tent stonden. Na 4 dagen ging het wederom mis. Ieder kindje was aan het spelen en Thom lag weer eens met dikke koorts in bed! en maar hoesten.. jawel de zoveelste antibioticakuur..er werd steeds gezegd dat ie bronchitis had. Ja lekker wel maar ik had steeds een moe, uitgeput kind van hethoesten en de koorts. Maar goed. Ik en mijn man waren het 3 maanden terug zo ontzettend zat nadat Thom weer ziek werd. Het was nu zo dat hij 1 week goed was en begon te hoesten, na 4 dagen hoesten koorts van ruim 41 graden en dat dan 5 dagen totdat hij weer een antibiotica kuur kreeg en daarbij zo hoesten hoesten en hoesten totdat je er zelf in staat was het over te nemen...kon dat maar heb ik vaak gedacht...
Maar goed, wij dus 3 maanden terug naar de huisarts, met lood in de schoenen hoor!, omdat je er vanuit gaat dat je weer de zoveelste antibioticakuur zou krijgen. Maar er zat een vervanger. Dat is onze redding geweest, dat kan ik nu zeggen...
Zij keek in de computer en schrok zich rot. Niks meer naar huis sturen met een kuurtje..nee we gaan het aanpakken.. Dus allergietest, een antibioticakuur van 14 dagen!, Flixotide en ventolin en allerfree en nog een neusspray flixonaise. Toe maar dacht ik nog. Ik moest na een week terug komen en dan moest het beter zijn. Nou we bemerkte na een week lichte verbetering...
Nu gebruikt hij flixotide 2 keer per dag 2 pufjes en slikt allerfree en gebruikt zonodig de ventolin en ik kan met tranen in mijn ogen vertellen dat we een ontzettend levendig kind hebben. We moeten hem dagelijks naar binnen sleuren omdat hij zoveel energie heeft blijft hij maar buiten spelen. Voorheen lag hij al rond etenstijd, soms net na school uitgeput op de bank en wilde al om 18.30u naar bed. Maar het is zo ontzettend fijn dat hij nu al jawel 5! weken koortsvrij en hoestvrij is.
Maar weten jullie, ik ben zowat een beetje overbezorgd geworden dat ik dagelijks ga voelen of hij nu koorts heeft, als ie even niet eet dan sta ik al te trillen op mijn benen omdat ik als de dood ben dat ie weer koorts krijgt en het verhaal weer van voor af aan gaat beginnen. De dokter heeft benadrukt dat hij evengoed een virusje kan oppikken..maar ja. Ik ben zo bang voor het feit dat hij weer zo lusteloos en ziek wordt dat het met dagelijks bezig houdt. Slijt dit? Hebben jullie dit ook? Dat gevoel van machteloosheid als je dat hoopje op de bank ziet liggen met dikke koorts en hoestbuien?
We hebben net 4 maanden een dochter en ik kan jullie vertellen dat ik vastbesloten ben 6 maanden borstvoeding te geven omdat zij nu eenmaal grote kans heeft ook allergisch te zijn en astma te vormen. Maar jullie mogen best weten dat ik best een beetje angstig ben hoor...
ik ben blij dat ik het met jullie mocht delen....