Liam

Vannacht heb ik de halve nacht met mijn zoon Liam van 3 op de seh gezeten. Hij was zaterdag natgeregend en was zondag verkouden en hij begon te hoesten. Gelijk begonnen met ventolin, want dat gebruikt hij al ongeveer 1,5 jr z.n. Maandag is hij nog naar het kinderdagverblijf geweest maar 's avonds vond ik hem toch behoorlijk benauwd. Ik durfde de nacht zo niet met hem in en heb de huisartsenpost gebeld. We mochten langskomen en hij had een saturatie van 91 en met in- en uitademen piepte hij en hij gebruikte z'n hals- en buikspieren om genoeg lucht te krijgen. We werden doorgestuurd naar het kinderziekenhuis. Z'n saturatie was daar 95/96% en hij moest vernevelen. Wat hielp dat zeg! Hij werd gelijk weer levendig, tot ie even later weer instortte en weer benauwd werd. Weer verneveld en gelijk aan de prednison. Intussen was het onduidelijk of ik hem mee naar huis zou mogen nemen. Hij zei nog heel lief "als ik in het zkh moet blijven ben jij alleen thuis,mama" (hij denkt altijd aan een ander) Ik zei dus dat ik dan echt wel bij hem zou blijven. Van de tweede keer vernevelen knapte hij nog meer op en ik mocht hem mee naar huis nemen, maar als ik het niet aan zou durven, zouden ze hem opnemen. Naar huis gegaan met 8x p.d. 4 pufjes ventolin en een afbouwschema en 5 dagen 3x10mg (2ml) prednison. Nu gaat het behoorlijk goed met hem, hij redt het op de medicijnen en speelt lekker en eet weer. Maar ik vind het wel heftig hoor, het 'ergste' tot nu toe was een antibioticakuur een paar maanden geleden. Terwijl ik dit schrijf, schrik ik me rot van een knal. Ik dacht dat Liam op de een of andere manier uit bed gevallen was, maar ik vond hem (al slaapwandelend?) in de wc. Raar :?