Hij heeft toch astma...

Hallo,

Ik ben nieuw hier en zal eerst even mezelf voorstellen en mijn verhaal vertellen.

Ik ben Wanda, 26 jaar een gelukkig getrouwd met Edwin. Samen hebben we een prachtige zoon gekregen, die in mei 4 jaar wordt.

Hoe het allemaal begon...
Tom is altijd al een klein mannetje geweest, bijna altijd bleek en walletjes, slaapt veel en is super actief overdag. Ongeveer een jaar geleden begon het. Tom moest voornamelijk 's nachts veel hoesten en ontwikkelde zo steeds een keelontsteking. De eerste keer dat dat gebeurde (januari 2005) gingen we naar de HA, er werd geluisterd naar de longen en geconstateerd dat de longblaasjes ontstoken waren. We kregen een AB-kuur mee en moesten over 3 dagen terug komen. Na 3 dagen terug, niet veel beter, kom over een week maar terug zei de HA. Week later terug en de klachten waren idd minder geworden. Tom weer beter en wij blij.

Hoe het verder ging...
2 maanden later (maart), zelfde klachten, zelfde diagnose door HA en weer een AB-kuur, na een week waren de klachten weer minder en HA was weer tevreden.
2 maanden later (mei/juni), weer hetzelfde verhaal.
2 maanden later (augustus), weer hetzelfde verhaal
In oktober weer hetzelfde, maar nu kregen we er een puffer bij, Ventolin. Dus met de Ventolin en de AB-kuur weer naar huis, Tom knapte snel op.

In december ging het helaas mis...
De nacht van 4 op 5 december begint Tom te hoesten (blaffen), dus snel een Ventolin puf gegeven, dit hielp iets. 's ochtends wilde hij nauwelijks eten, maar wel drinken. Hij wilde wel persé naar de peuterspeelzaal. Omdat Tom altijd al een moeilijke eter is geweest, zag ik niet goed in in welke toestand hij verkeerde, hij hoeste immers alleen nog maar en maakte geen benauwde indruk. Wel een puf gegeven en op naar de peuterspeelzaal.
Toen ik Tom op ging halen vertelde de juf mij dat Tom de hele ochtend erg loom was geweest en veel op de bank had gelegen. Ik ging me toch een beetje zorgen maken. Omdat ik moest werken, bracht ik Tom naar mijn moeder en vertelde haar wat er die nacht en ochtend gebeurd was. Ik heb meteen ook de HA gebeld, maar kon pas de volgende dag terecht om 16.30 uur. In overleg met mijn moeder toch naar mijn werk gegaan. Om 15.00 uur werd ik gebeld, het ging echt niet goed met Tom, dus mijn moeder gevraagd of ze hem een extra puf wilde geven. Na een half uur had dit geen effect. Hij kon niet slapen, was heel erg benauwd, pufjes werkte niet meer en hij klaagde over pijn op zijn borst en rug. Ik heb als een gek de HA gebeld en kon toch nog terrecht om 16.00 uur. Ik ben als een gek naar mijn moeder toe gereden. Toen ik bij haar binnen kwam, schrok ik me kapot, er zat bijna geen leven meer in mijn ventje. Ik ben snel naar de HA gegaan, ook zij schrok zich kapot (zij is de compagnon van de HA die Tom al die andere keren onder behandeling had). Ze heeft meteen de kinderarts gebeld, ik moest met speod naar de SEH, maar wel voorzichtig rijden riep ze me nog na.
Op de SEH aangekomen is Tom meteen onderzocht en opgenomen. Hij werd op zijn kamertje verneveld en diet werd om de 2 uur herhaald. Er werd ook bloed afgenomen. 's avonds liep zijn zuurstofgehalte zo ver terug dat hij aan het zuurstof werd gelegd.
De volgende ochtend kwam er een kinderarts langs, zij vertelde dat ze Tom wilde gaan testen op allergie als hij in Januari op controle zou komen. Tom heeft die hele dag aan het zuurstof gelegen en is om de 3 uur verneveld. 's nachts hebben ze het zuurstof afgebeouwd en om 2.00 uur deed hij het weer helemaal zelf! Ook het vernevelen werd afgebouwd.
De arts die op donderdag langs kwam (weer een andere) vertelde ons dat Tom een dagelijkse dosering Flixotide zou meekrijgen naar huis en voor als hij het benauwd kreeg Ventolin. Dit werd vanaf donderdag ook in het ziekenhuis gegeven. Verder vertelde zij ons dat ze hem niet zou laten testen omdat hij nog te jong was (beetje vreemd, uw collega zei dat ze hem wel wilde laten testen. maar hier kwam geen reactie op). Conclusie van de arts: overgevoelige luchtwegen, maar dit mag nog geen astma genoemd worden en je kunt er weinig aan doen. De laatste nacht in het ziekenhuis ging goed en vrijdagmiddag mochten we naar huis.

En nu...
Afgelopen woensdag voor controle teruggeweest naar het ziekenhuis, inmiddels heeft Tom alweer een AB-kuur gehad van de HA. Bij de HA navraag gedaan of dat wel normaal was zoveel AB-kuren voor zo'n klein mannetje, maar die zag daar geen kwaad in, er was immers geen andere oplossing.
De kinderarts in het ziekenhuis vertelde ons dat de AB-kuren bij Tom geen effect zouden hebben omdat hij toch allergies was (ze hadden hem bij zijn opname toch getest op allergie, beetje vreemde communicatie in het ziekenhuis). Tom is allergies voor huisstofmijt en katten. We werden meteen doorverwezen naar de caraverpleegkundige, die ons vervolgens overspoelde met informatie. 6 februari komt ze langs om ons huis te saneren (wat klinkt dat eng!!!) We hebben een hele lijst mee gekregen over wat we vast allemaal kunnen aanpassen in huis.

Ik ben blij dat we nu weten wat er met Tom aan de hand is, want nu kunnen we er wat aan doen! Ik ben benieuwd wat de caraverpleegkundige allemaal nog voor extra aandachtspunten in huis heeft.
Ik hoop dat we op deze manier een plek voor Tom kunnen creëren waar hij lekker zichzelf kan zijn en mider snel last zal hebben van zijn Astma.

Groetjes, Wanda

p.s. bedankt voor het lezen van mijn verhaal, het was heerlijk om het er even uit te kunnen gooien.