Astmatisch meisje van 8 ?
10-09-2005 om 18:51 uurhallo ik ben nienke ik ben getrouwd en heb een zoontje, en wij alle drie zijn kern gezond, wat doe ik hier dan zal je je afvragen, nou het acht jarig dochtertje van mijn man heeft"astma" volgens haar moeder dan zelf zijn we daar niet zo zeker van, maar daar probeer ik hier achter te komen.
ik hoop hier mijn ei eens kwijd te kunnen, mijn man heeft dus een dochtertje van inmiddels 8 jaar, (ze zijn op haar tweede uit elkaar gegaan) en vanaf haar derde heeft ze volgens haar moeder al astma en gebruikt sinds dien ook pompjes daar voor vier keer 's morgens en 's avonds ook vier keer een pompje, en 's avonds een pilletje.
nu wil het feit dat wij nooit wat aan haar merken als ze bij ons is, nooit gepiep van haar adem haling, hoesten of iets dat ook maar op astma kan wijzen, ook als wij in de vakantie wel eens wat "vergeten" ook dan merken we geen verschil, ook moeten wij haar er altijd aan herinderen haar medicijnen in te nemen.
ook gaat ze eens per week naar een instelling voor astma kinderen waar ze dan met zijn alle spelletjes doen en gaan zwemmen.
wij hebben zelf het idee dat ze helemaal geen astma heeft, maar het lijkt me ook sterk dat haar moeder al die medicijnen enzo krijgt zonder dat er echt wat aan de hand is.
wie kan ons advies of inzicht of een idee geven wat we hier mee aan moeten.
ook mag ze geen bruin brood, pindakaas. heeft dat er ook mee te maken of niet.
ter info de verhoudingen met haar moeder zijn niet goed te noemen, ook geen enorme strijd of zo, maar ook geen gezellige babbels
hallo hoeveel medicijnen gebruikt ze dan. Want teveel is ook niet goed.
wie heeft dat dan geconstateerd bij haar?
anders moeten jullie eens naar een andere huisarts met haar gaan en vragen of dat ze astma heeft en het hele verhaal uitlegen. Misschien dat hij jullie verder kan helpen.
sterkte ermee.
groetjes henriet
ze gebruikt zowel 's morgens als 's avonds twee keer twee pompjes en daarbij 's avonds nog een pilletje en een neusspr.( en dan af en toe nog een pilletje of een zakje poeder) de namen weet ik zo niet uit mijn hoofd, wat me alleen bij staat is serevent,flixtonaese,sinualair,rhinocort deze en volgens mij nog een of twee heb ik laatst ook het het net opgezocht.
wie de dignose bij haar heeft gesteld weet ik niet dat is allemaal bij haar moeder gebeurt, nu is de verstand houding al niet opperbest, maar als ze er achter komt dat wij met haar bij de HA zijn geweest breek de *** los, dus willen we eerste wat meer info vinden en ben daarom ook blij dat we deze site hebben gevonden.
en daarbij is ze maar eens in de twee weken en de helft van de zomer vakantie bij ons.
dat maakt het al moeilijker
Wat een lastige situatie... Ik ben bekend met situaties waar ouders gescheiden zijn.
Ik vind dat haar vader wel op de hoogte moet worden gebracht waarvoor zij al die medicatie krijgt en als zij bij de dokter is geweest, wat die gezegd heeft. Je kunt bijv. ook eisen dat je eerst het hele verhaal wilt weten voor je al die medicatie gaat toedienen bij haar om te zien hoe haar moeder reageert.
Stel dat ze opeens een heftige astma-aanval krijgt en jullie belanden met haar bij de eerste hulp van het ziekenhuis met al die puffers en weten van niks van 't verhaal, dit kan toch ook niet?
Ik moet zeggen dat ze best veel medicatie inhaleert & slikt voor een 8 jarige!
dat we op de hoogte gebracht vind ik ook, maar er wordt niet meer gezecht dan dat ze een nieuw medicijn heeft (en zelfs dat niet altijd) en als we iets vragen is het het is voor haar astma.
en als we gaan eisen dat we eerst het hele verhaal willen weten en anders de medicatie niet geven, krijgen we haar gewoon niet meer mee, en als ze naar het ziekenhuis is geweest krijgen we het altijd achter af te horen, terwijl we al heel vaak aan gegeven hebben het graag van te voren (ook ivm het vrij vragen van het werk) willen weten.
zelf ben ik bang dat wij heel weinig mogen weten omdat het een soort aandachttrekkerij is, maar aan de andere kant hoe komt ze dan aan die medicijnen, het lijkt me dat ze die niet zomaar krijgt.
maar dan hadden wij er in die vijf jaar toch ook eens wat van moeten merken lijkt mij.
het zelfde is het verhaal met onze kat, die moesten we weg doen omdat ze er alergie's voor zou zijn, dit hebben we "gelukkig" niet gedaan, ze heeft niet eens last van dat beestje, ook al heeft ze er een uur mee gespeelt en mee op schoot gezeten, tewijl mijn zwager niet eens een uurtje bij ons binnen kan zitten terwijl de kat buiten is dan heeft hij al rode ogen en een loop neus.
al doet het me wel goed te weten dat ik niet de enige ben die het een beetje vreemd vind en veel medicatie voor een acht jarige.
maar ze heeft ook geen speciaale pufjes voor noodgevallen, het zijn alleen de standaard pufjes die ze dus dagelijks moet innemen.
Ik denk dat het toch goed zou zijn als jouw man contact opneemt met de huisarts van zijn dochter. De huisarts mag hierover toch niets vertellen tegen de moeder van zijn dochter. Ik zou in ieder geval wel willenw eten wat er precies aan de hand is
Nou inderdaad erg veel medicijnen voor een meisje van 8 jaar Nienke.
Maar haar vader kan toch ook naar de huisarts van zijn dochter gaan en de gegevens opvragen van zijn dochter?
Raad ik je zeker aan want stop je met haar medicijnen te geven dan kan ze een aanval krijgen en dat is ook niet goed zelfs gevaarlijk.
Groetjes Ria
Ik zit in een zelfde situatie, maar dan andersom. Mijn zoontje heeft astma, moet medicijnen nemen en krijgt die bij mijn ex-man dus niet. Dat jullie niets aan haar merken is alleen maar fijn. Mijn ex zit ook nooit met de problemen, de aanvallen vinden (gelukkig!) alleen maar thuis plaats. Hij gaat 1 keer in de 2 weken een weekend.
Het niet geven van medicijnen vind ik absoluut niet kunnen. Deze medicijnen kom je niet zomaar aan, worden niet zomaar voorgeschreven door een arts en door ze niet te geven heb je niet de moeder van het kind mee, maar het kind zelf!
Ook kan ze wel last van de kat hebben, terwijl jullie daar niets van merken. Mijn zoontje heeft ook last van de hond bij zijn vader, en als hij thuiskomt krijgt hij hoestbuien en loopneuzen, die net over zijn wanneer hij weer naar zijn vader moet.
Ik denk dat jullie, of misschien je man eerst eens met zijn ex om de tafel moet gaan zitten om dit uit te praten. Zomaar medicijnen niet geven moet je niet gaan doen.
Martha
bedankt voor jullie reacties, dat van die huisarts had ik zelf nog niet aangedacht, maar dat gaan we zeker doen
maar haar moeder of haar zelf horen we ook nooit over een aanval, en dat wekt ook argwaan. en in die vijf jaar ebben we nog nooit wat aan haar gemerkt, dat ze de med. niet zomaar krijgt snap ik maar ik vind het onder hand wel veel worden
maar dat ze alergie's is voor de kat terwijl wij daar niks van merken gaat er bij mij niet in, dan hadden we als ze hier drie weken in de vakantie's is wel eens iets moeten merken lijkt mij.
met zijn ex om tafel hebben we al diverse keren geprobeert maar zij hoort alleen wat ze wil horen, en als wij iets zeggen dat haar niet aanstaat wordt het een huilbui en de mededeling dat wij niks om het kind geven, dus die optie is er al lang niet meer
Mijn zoontje heeft niet veel echte aanvallen, wel periodes van benauwdheid achter elkaar. De medicijnen die het meisje krijgt zijn niet niks, worden niet zomaar voorgeschreven. Seretide wordt vaak gegeven bij het niet of niet goed werken van eerdere medicatie. Sinds mijn zoontje dat gebruikt heeft hij vrijwel geen aanvallen of verkoudheden meer, waar ik erg blij om ben, want het is een vreselijk iets.
Je kunt wel allergisch voor katten zijn, maar je hoeft er niet perse op te reageren. Zo kun je ook niet allergisch zijn en er wel op reageren. Die testen kunnen niet de kattensoort aangeven waar je allergisch voor bent. Elk dier heeft een andere geur, huid en haren, net als dat elk mens dat ook heeft (en wij zijn in principe ook zoogdieren!) Dus het wil niet zeggen dat ze niet allergisch is voor katten, maar wellicht jullie kat wel kan verdragen.
Ik weet ook niet of je zomaar informatie loskrijgt bij een huisarts. Volgens mij moet haar moeder daar toestemming voor moet geven. Ik weet niet of je kunt vragen aan haar moeder of ze bij een astmaverpleegkundige is geweest en zo ja of je (je man) een keer meekan en haar verhaal aan te horen. En zo nee, dat je vraagt of het niet verstandig is om daar een afspraak te maken en ook samen daarheen te gaan.
Ik herken het gevoel wel: een gesprek proberen te voeren en niets uit iemand krijgen is erg frustrerend, maar wel in het belang van dit meisje. Heb je er trouwens nooit met haar zelf over gepraat? Ik bedoel: ze is 8 jaar en zal toch onderhand redelijk goed beseffen waarvoor ze medicijnen gebruikt en waar ze dan last van heeft?
volgens haar moeder is ze idd wel eens bij een astma verpleegkundige geweest, maar wij hebben al zo vaak aangeven dat wij (mijn man dan) een of vaker mee wil, en of ze als ze weer een afspraak heeft ons op de hoogte wil brengen, maar dat krijgen we of 1 dag van te voren te horen (de avond vooraf gaand) of achteraf, en aangezien wij ook met ons werk zitten, kunnen we op zo'n korte termijn nooit vrij krijgen.
En proberen bij de huisarts kunnen we allicht proberen, geeft hij geen info vrij hebben we het tenminste geprobeert.
En idd een meisje van 8 moet idd beseffen waarvoor ze de mec. krijgt, ze weet het niet en als we doorvragen is het voor de astma, meer zegt ze er niet over, we hebben haar zelfs een een antibiotica kuur moeten geven en ze wist zelf niet waarom, nu weet ik dat je zo'n kuur altijd moet afmaken en hebben het dan ook gewoon geven, haar moeder geprobeert te bereiken, maar die gaf geen gehoor, zondag avond bij het thuis brengen nog maals gevraagt daar kregen we een onduidelijk verhaal, en nog weten we niet precies waarvoor het was.
ik zal morgen het preciece briefje een meenemen waar ik op geschreven heb wat ze precies allemaal gebruikt.
maar bedankt voor jou kijk op het geheel, wij hebben zelf het gevoel een beetje vast te zitten, maar kunnen het op deze manier ook van uit een ander oogpunt bekijken, en hopelijk steken we daar wat van op.