astma bij baby's
16-01-2006 om 18:11 uurHallo,
Ik ben suzanne 25 jaar en heb 5 kinderen.mijn man Peter heeft sinds zijn geboorte [eigenlijk kort daarna] astmatische bronchites en astma wat eigenlijk niet erfelijk is.
Op 5 juli is ons jongste dochtertje danique-michel geboren en sinds kort na haar geboorte heeft ze problemen met aankomen en ze was vaak verkouden.na erg veel onderzoeken werdt er eerst gezegt dat ze een zware reflux had wat later bij andere onderzoeken weer niet bleek te zijn[haar melk zou in haar bronchien lopen en daardoor zou ze verkouden zijn wat ik dus al niet geloofde].
Als ik zei wat wij vermoede zeiden ze dat dat niet waar was[wij vermoeden dus astma omdat ze de zelfde problemen had als papa en ik voelde in de zwangerschap al vanaf het begin dat er iets niet in orde was met haar en haar hartje begon ook pas na 8,5 weken zwangerschap pas te kloppen]
Pas nadat ze overdag 2 erge crises heeft gehad en s,nachts bijna 3 keer is weggeweest gaven ze ons gelijk.daarna volgde een reeks onderzoeken en zelfs een onder narkose en moest ze verder gaan met inhaleren[zo,n vochtmaschine met ventolin,pulmicort en atrovent]maar dat hielp echt niets.overdag heeft ze nog een paar crises gehad en ook s,nacht is ze weer bijna een paar keer van ons weggeweest[de dokters zeggen dat als ons meisje niet zo,n sterk vechtertje was en zo,n sterke wil had hadden wij haar allang kunnen begraven].
Haar immuunsysteen is door de vele antibiotica helamaal verzwakt en ook konden ze in haar bloed zien dat ze licht vatbaar voor allergien is. Omdat wij hier bij ons in belgie niet echt geholpen werden[en we ijn echt in luik en al geweest]zijn we nu in behandeling in qkqn[duitsland]waar de dokters alle tijd voor je nemen en erg vriendelijk en kindsgerecht zijn. Daar is de eerste keer een allergietest gedaan [op huisstof en huisstofmeit,katten en eten]wat negatief was maar dat wil niet zeggen dat ze daar niet allergies voor is omdat ze nog zo jong is.
Ze heeft daar nu gewone puffertjes gekregen, Serevent en Flixotide voor 's morgens en 's avonds twee keer twee spuitjes [in een speciale verdeler met babymaskertje] en voor noodgevallen,salbutamol[maar alles in volwassenen soort en dosis omdat de andere al niet meer aanslaan bij haar]en voor als dat niet helpt kan ik haar stabiliseren met rectodelt[zetpillen met erg hoge cortison waarde]en dan akuut naar qkqn[ongeveer 1 uur en 15 minuten hier vandaan voor een test om te kijken hoeveel zuurstof in haar bloed is[en als we haar zelf niet stabiel krijgen dan met de ambulance omdat die sneller zijn en haar ter plekken al kunnen helpen]
Verder is het haast zeker dat het bij haar niet vergroeit en begin maart krijgt ze weer een rij onderzoeken over zich[krijg nu al weer tranen in mijn ogen als ik er aan denk.ze heeft al zoveel meegemaakt mijn arm dapper ding]. Ook is ze nu 6,5 maandjes jong en heeft pas haar eerste inenting gehad en ook moet ze nu de pneumokokken hebben. Ik hoop via dit forum kontakt te krijgen met andere moeders die ook zoveel hebben meegemaakt met hun kindjes en hoop dat ik het dan ook eindelijk eens een beetje kan verwerken[tot heden krop ik alles op omdat ik mijn emoties wil verstoppen voor de andere 4 kinderen]
oja gelukkig gaat het met de ontwikkeling van danique-michel wel goed.ze zegt papa,mama en boe,ze zit en loopt al in de loopstoel naar voor en achter heel de kamer door en ze draait veel.alleen haar gewicht is minder ondanks ze toch een lekker dikkertje is. Verder is het een hele lieve baby hoor.
groetjes suzanne
Jeetje wat een ellende heeft jullie kleine meid al moeten mee maken zeg....gelukkig hebben jullie nu een ziekenhuis gevonden waar jullie goed geholpen worden. Wat mij bekend voorkomt in jullie verhaal is de aanvallen snachts (terwijl ze nog zo klein is) mijn dochtertje heeft toen ze 3 maanden was ook een soort van aanval gehad waarbij ze blauw en niet adem kunnen halend wakker werd. we zijn toen naar de eerste hulp gegaan en daar hebben ze alles schoon gezogen en een boel testen gedaan ook mij is toen verteld dat als ik niet wakker was geworden ze er niet meer was geweest. Ze hebbenbij haar toen nooit een oorzaak van de aanval kunnen vinden. Ze noemden het toen geen astma omdat ze daar te klein voor was. Nu is ze 5 en heeft astma maar haar astma is dankzij veel medicijnen redelijk onder controle. Ik hoop dat het met jullie kleine meid ook steeds een beetje beter gaat en dat de zware aanvallen weg blijven STERKTE!!!
Hoihoi
Wat een verhaal zeg...
Ongelooflijk dat een arts niet naar jullie wilde luisteren en dat jullie naar duitsland moesten uitwijken.
Gelukkig worden jullie nu wel geholpen.
Onze Jefrey(4) is ook vanaf zijn eerste week verkouden en lag ook een keer 4 dagen in het ziekenhuis...wel nadat ik bij de huisarts ben geweest en de arts ervan schrok.
Ook ik had direkt in het begin van de zwangerschap het gevoel dat er iets niet klopte.Ik lag met 7 weken zwangerschap al zwaar uitgedroogd in het ziekenhuis.Dat gevoel is tijdens de zwangerschap nooit weggeweest.
Pas nu verdwijnt dat gevoel omdat ik weet wat Jefrey dus heeft.
Dat opkroppen is héééééél herkenbaar.
Je omgeving die snapt niet waar jij je druk om maakt en je hebt het gevoel dat je overal alleen voorstaat.
Nou meid dat is dus absoluut niet het geval!!!!
Van harte welkom hier en ik hoop dat je je hier snel thuis voelt.
En klagen doe je hier nooit!!!!!
Zit je ergens mee...gooi het op dit forum en er zijn vast wel mensen die reageren.
Sterkte
Rianne
Hallo Susanne,
Ik ben Jill,27 jaar en heb een zoontje van 31/2.
Het is heel moeilijk om een kindje met een"gebruiksaanwijzing"
te hebben, vertel mij wat! Keanu is met 33,2 weken, met de
keizersnee geboren nadat ik acute hellp kreeg,hij was 1220 gram, dus daarna 61/2 week
op de couveuse afdeling. daarna reflux, althans dat dachten ze, dat bleek
dus een verstopte pylorus(spier tussen maag en darmen) te zijn, dus opereren.
Liesbreukje bij de geboorte dus opereren, hypospadie(plassertje niet af!) met
scheef plasbuisje dus weer opereren.Continu verkouden en piepen en kortademig,
volgens de kinderarts chronische kinderverkoudheid, maar bleek dus astma, hiermee
13 keer opgenomen geweest en talloze aanvallen thuis en volgende week weer opereren,
neusamandelen verwijderen, hiermee willen ze kijkne of de aanvallen verminderen, en buisjes in de oren.
Je ziet dus dat hier ook al het een en ander gebeurd is. Het is inderdaad heel moeilijk om je kind
zo te zien vechten om een normaal leventje te hebben, maar wat willen we als ouders zijnde, je zal
verder moeten. Ik heb dan maar een kindje, maar jij hebt er vijf,dus die situatie is nog eens veel moeilijker
als die van ons. Als je nog eens verder wilt kletsen hierover kan dat altijd natuurlijk, ik zit bijna iedere dag
wel een keer op het forum. Ik wens jullie heel veel sterkte en suc6 met jullie kindjes.
Groetjes Jill