Astma en hond als huisdier. Wel/geen allergie ontwikkeld?
07-10-2019 om 19:04 uurHoi, ik heb astmatische bronchitis en overweeg een hond als huisdier. Ik ben daar niet allergisch voor, maar lees dat ook dan een hond wordt afgeraden omdat je kans hebt allergisch te worden. Mijn longarts weet echter niet hoe groot die kans is. Ook via Google kan ik hier niets over vinden. Daarom mijn vraag op dit Longforum aan (ex)hondenbezitters met astma: werd je wel of niet allergisch voor je eigen hond? Indien wel, na hoeveel tijd ontstonden de allergische klachten en waren die zodanig dat je de hond moest wegdoen?
in de vacht zit ook veel huismijt, ik weet niet of dat een prikkel voor je is?
Ik overweeg een hond uit de bichon-familie of een shih-tzu. Dit zijn kleine hondjes die zogenaamd hypo-allergeen zijn. Ze verliezen geen haren in huis, maar je moet de vacht wel regelmatig borstelen. Door dit buiten te doen hoop ik allergenen in huis te verminderen (zoals huidschilfers en huisstofmijt). Ik heb al van een paar mensen om me heen gehoord dat dit werkt. Ik hoop hier op het Longforum meer ervaringen te verzamelen over wel/geen allergie ontwikkeld voor eigen hond.
hanneb, de meningen zijn hier heel verschillend over. Uiteindelijk zijn mensen niet allergisch voor de hondenharen (al zit daar de huismijt in), maar voor de huidschilfers.
Wij hebben nu een labradoodle, (ook hypoallergeen). Daarvoor een ‘gewoon vuilnisbakkie’. Zijn niet bewezen allergisch maar we hadden wel ‘last’ van onze oude hond.
Volgens de theorie zijn mensen idd niet allergisch voor de haren, maar voor de huidschilfers, die deze hypoallergene honden net zoveel hebben als niet hoo allergene honden. Maar wij merken wel duidelijk verschil met onze labradoodle, je kunt gewoon je neus in haar vacht stoppen zonder een niesbui te krijgen. Doordat ze niet verharen scheelt het ook echt een hoop stof en zooi in huis. Verder heb je een soort ‘blazer’ (doodlebooster) voor deze soort honden waarmee je alle stof en andere allergenen uit de vacht kunt blazen.
Ken veel verhalen van mensen die allergisch zijn en toch wel tegen een doodle (of ander hypo-allergeen ras) kunnen. Maar helaas ook wel van mensen (wel veel minder) die er alsnog op reageren.
Ga eens kijken bij een fokker, flink knuffelen en kroelen met de hondjes en kijken of je daar op reageert. Sommige fokkers zeggen dat ze op allergie kunnen testen. Soms kun je ook afspreken dat je het hondje (hoe verdrietig ook) terug kunt brengen als je toch allergisch blijkt te reageren.
Verder heeft de combinatie hond en een rottig astma 2 kanten. Het is echt enorm gezellig met een hondje, geeft veel gezelligheid, plezier en geluk (zou het voor geen goud willen missen). Stimuleert je om regelmatig te bewegen, wandelingen te maken. Anderzijds kan dat ook erg lastig zijn. Want ook wanneer je een exacerbatie hebt moet je hond uitgelaten en verzorgd worden (terwijl je daar eigenlijk geen energie voor hebt op dat moment).
Dank voor je reactie. Fijn om te horen dat het met jullie labradoodle goed gaat. Omdat dat ras veel beweging nodig heeft, kies ik voor een ander 'hypo-allergeen' ras dat minder beweging nodig heeft. Gelukkig willen mijn buren en ouders helpen met het uitlaten als ik het zelf niet voldoende red.
Qua allergie: ik heb bij wijze van test een uurtje doorgebracht in een hondentrimsalon aan het einde van de dag. Zelfs dat lokte geen reactie uit.
Mijn bichon Izzy vind gooien met speeltjes en weer bij mij terugbrengen ook heel leuk! En dan af en toe een brokje als beloning, wat ik weer aftrek van haar 75 gram voer
Zoals mijn profielfoto aangeeft, I got 99 problems, But my Bichon ain’t one!
Verder heb ik je wat privé berichtjes gestuurd.
Als je astma hebt zou ik nooit een hond of kat als huisdier nemen. De kans dat je astma verergert is zeker aanwezig en daarnaast is er ook nog de kans dat je het dier dan weer weg moet doen en dat is ook niet leuk.
Als je echt ernstig astma hebt zou dit in mijn optiek niet eens een overweging kunnen zijn. Je woning word er ook niet frisser op en een hond is veel werk , daar moet je ook de energie voor hebben in slechte tijden.
Ik heb mijn hele leven al astma, en had hevige allergieën voor dieren als kind.
In samenspraak met mijn dokter heb ik contact met honden gehouden in kleine maten tijdens het opgroeien. Op een bepaalde leeftijd had mijn lichaam een bepaalde resistentie opgebouwd tegen deze allergie. En de ervaring heeft geleerd (zonder zelf een hond te kopen) dat vooral kortharige honden voor mij een probleem zijn. Tegen honden met een ondervacht (zoals shelties en border collies ) kan ik enorm goed. Ik denk dat die hun huid net iets anders werkt?
Nu heb ik al bijna 3 jaar mijn hondje Alice, een border collie teefje. Op goede dagen maak ik kilometers met haar, tot en met op een rustige manier. Op slechte dagen is het mijn steun en toeverlaat. ZO ligt ze uururen mee in de zetel met mij, doen we wat hersenspelletjes en trucjes en toch ben ik een beetje gedwongen om toch ook op moeiijke dagen te proberen een blokje grond te gaan. Er zijn wel veel haren in huis, maar we hebben een robotstofzuiger die elke dag het grofste al weghaalt.
Voor mij is mijn hond de reden waarom ik positief ben en blijf. Met har voelen de moeilijke dagen niet volledig nutteloos. En de goede dagen zijn oprecht genieten.
Ik heb zelf een hele lieve flat coated retriever ik weet niet of mijn astma en erge allergie daardoor
verergert. Maar het levert heel veel liefde knuffels op. Ik ben elke dag 2 uur buiten. Als ik ziek ben zorg ik dat ik op banken kan zitten en stukjes loop maar dan rustig de hond en ik zijn toch lekker buiten. Ik wil geen dingen gaan mijden ondanks mijn allergie voor veel dingen dan kan ik niks meer. Mijn huisarts ziet het nut van een hond hebben ook voor mijn levenskwaliteit is het heel goed. Ondanks klachten. Ik heb hem niet op mijn slaapkamer en zuig elke dag de vloer. Ik heb weinig stoffen meubels en kleden.
Paginering