Waar is het ritme/regelmaat in mijn leven?

Het is ontzettend moeilijk om te accepteren dat je minder kunt dan voorheen, en nog moeilijker om dan ook nog positief te blijven...  Ik herken het punt waar jij je op dit moment bevindt wel, ook al had dat bij met andere gezondheidsproblemen te maken, en niet met mijn astma.
Wat mij erg geholpen heeft is toch (ondanks het feit dat werken en sporten wegvallen) zélf een bepaalde regelmaat te creeren. Op een vaste tijd uit bed, en de klusjes in huis inplannen... Dus niet de eerste dag van de week jezelf over de kop werken en de rest van de week bij moeten komen, maar doseren. Hoe kinderachtig misschien ook, ik heb met lijstjes gewerkt met die dingen die ik per week / per dag gedaan wilde hebben. Wilde hebben, dus niet 'moeten doen', duidelijk een schema waarvan afgeweken kon worden. En ondanks het feit dat je nu misschien denkt dat je 'niets' doet, blijkt dat dat toch wel meevalt als het op papier staat. Alle dingen die je nu als vanzelfsprekend ziet omdat je ze als het ware op de automatische piloot doet, lopen dan toch aardig op :Y.
Blij leren zijn met de dingen die je wél hebt kunnen doen en hetgeen je niet hebt kunnen doen niet zo zwaar laten wegen is niet makkelijk, maar uiteindelijk zul je je er wel beter door voelen.

Wat betreft het teleurstellen van anderen... Tja, da's ook een kwestie van instelling denk ik. Wij hebben geleerd afspraken te maken 'onder voorbehoud'. Dat is misschien ook niet echt prettig, maar geeft wel meer rust voor jezelf.
Het teleurstellen van jezelf is moeilijker te accepteren, want juist als je je niet goed voelt is het fijn om je zinnen even te verzetten en aan andere dingen te kunnen denken. Iets niet kunnen doen drukt je dan extra met je neus op de feiten -O-.

Het is heel makkelijk om dat in een negatieve spiraal terecht te komen, als ik in zo'n 'dipperiode' zit dwing ik mezelf om op zoek te gaan naar 'het gouden randje van de dag', en geloof me, als je er naar zoekt zul je zien dat die er altijd zijn, hoe klein ook :Y.

Ik sluit me hier helemaal bij aan, heb net zo'n periode achter de rug dus begrijp wat je nu meemaakt.
Je zult je kracht nu moeten halen uit je mentale energie ipv je lichamelijke energie. Tenminste, dat is hoe ik het ervaar. Ik heb gemerkt dat een mens ontzettend veel mentale,positieve energie heeft. Daar haal ik meestal mijn kracht vandaan.

Ik ben soms al blij als ik alleen maar gesport heb op een dag. Je moet, zoals Esther al zegt, toch je bed uit 's ochtends. Ontbijten, lunchen en avondeten kosten ook energie dus dat kan soms al een doel zijn. Langzamerhand zul je merken dat je op sommige dagen meer kunt en op andere dagen minder. Je leert je lichaam ook steeds beter kennen en kunt er dan ook beter naar luisteren. Zo kun je optimaal gebruik maken van wat je nog wel kunt.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt,

Liefs

Hilde

Dank voor jullie lieve reacties.

Dat met die lijstjes ga ik ook maar eens proberen. Je denk altijd van 'ik ben toch de hele dag thuis' maar aan het einde van de dag blijkt wederom dat er niks uit mijn handen is gekomen.

Ik heb vandaag toch helaas weer een prednison kuur gekregen. Nu dus elke maand 1. Het schiet niet op.

Ik probeer zelf ook positief te blijven. Je moet ook wel, want anders redt je het helemaal niet.

Ik kan soms alleen erg slecht accepteren dat ik minder kan en dat valt heel zwaar.

Jullie tips ga ik proberen om weer wat ritme aan te brengen. Ik ga ervoor!

Afspraken maken onder voorbehoud is wellicht ook maar beter. Soms bekijk ik dingen te positief. 1 goede dag geeft me zo ontzettend veel dat ik denk dat ik de rest van de wereld ook weer aan kan  :) En dan maak ik vol overgave een afspraak, die ik later helaas weer moet afzeggen.

Nogmaals dank voor jullie tips en lieve woorden! Doet me goed!

Liefs Jessica

Ik herken me wel in jullie verhaal dat je van jezelf niet wilt accepteren dat iets niet kan als je lichaam tegensputtert, en dat je jezelf dan schuldig kunt voelen. Ik heb ook de neiging om zodra het (na een zware verkoudheid bv) weer beter gaat, in te willen halen wat ik even daarvoor moest laten gaan, bovenop een normale dagvulling. Ik heb ook snel het gevoel dat ik niet nuttig genoeg bezig ben of mijn tijd niet goed besteed en heb anderen nodig om me met mijn neus op het feit te drukken dat dat heus wel meevalt. Maar als je veel thuis zit en geen vaste regelmaat hebt merk je minder snel wat je allemaal doet. Je kunt niet terugdenken van *toen zat ik op mijn werk* waardoor je meteen de link legt van *toen werkte ik dus*.. maar thuis doe je ongemerkt ook veel, zelfs in mindere periodes denk ik. Dat lijstje lijkt me inderdaad wel een goede manier om jezelf daaraan te herinneren en het te doseren. Het valt me wel op dat juist veel mensen met astma er ECHT niet tegen kunnen om lang stil te zitten :P Actief genoeg (als het gaat) lijkt me dus!

Hoe gaat het nu met je dimple, begin je een beetje een ritme te vinden :?. Ik hoop dat dat het geval is en dat je langzaamaan weer uit het dal begint te komen :Y.

Dank je dat is lief van je.

Ik zit ook niet lang in zo'n dip omdat ik daar gewoon het karakter niet voor heb. Stap zelfs soms te snel over dingen heen.

Ik moet zeggen dat ik deze week iets te druk ben geweest (hoe kan dat toch vraag je je af wanneer je thuis bent?) en dat merk ik wel weer. De prednison slaat minder goed aan dan ik had gehoopt/verwacht.

Deze week heb ik dus verplicht rust. Ik fotografeer veel en heb nog een complete bruidsreportage liggen die klaar gemaakt moet worden dus daar heb ik de hele week mee vol gepland. Veel achter de p.c met van tijd tot tijd rust. Ik hoop dat ik streng kan blijven voor mezelf  :Y

Ritme blijft toch moeilijk.........maar de lijstjes liggen klaar. Ik ben benieuwd!

hoi

ik kan me hier helemaal in vinden .mijn leven staat ook wel aardig op zijn kop.
ik werd voor hoge bloeddruk opgenomen in het zieken huis was 200 om 120 .dus reden genoeg .
vanuit het ziekenhuis werd naar aanleiding van de klachten gedacht aan een infarct. maar gelukkig was het niet zo . maar er is wel eruit gekomen dat ik astma heb en klap op de vuurpijl ook maar diabetes geconstateerd. dus viel dubbel in de prijzen .
dat het allemaal is geconstateerd is nu 3 weken geleden maar kan je zeggen dat ik goed de weg kwijt ben hoor . en ja wat is regelmaat.  voor het ziekenhuis ben je een nummer ., het word je meegedeeld  en leer er maar mee leven . wat medicijnen  en kom maar over 4 maanden terug dan kijken we verder.
dus ja ook erg frustrerend.
dus ik sta ook zeer open voor tips om alles weer een beetje op de rails te krijgen

was van plan in het kort te reageren . maar is nog een heel verhaal geworden

barry

Ik kan me voorstellen dat je leven op dit moment behoorlijk op zijn kop staat Barry, het is niet niks wat je even te verstouwen hebt gekregen -O-.
Zijn ze er overigens wél achter gekomen waardoor die hoge bloeddruk veroorzaakt werd :?.
Ik hoop dat het je lukt om weer een beetje structuur in je leven terug te brengen en dat je je in ieder geval na je opname lichamelijk weer wat beter voelt :Y.

Dat klinkt idd niet zo best Barry.

Wellicht heb je wat aan de tips die hier boven werden gegeven. Maar aangezien het bij jou nog maar zo kort is denk ik dat er nog een heleboel andere dingen door je hoofd gaan.
Je zult het eerst een plekje moeten geven, want er zal best veel veranderen.
Denk alleen al aan je dagritme en medicijngebruik.
Probeer daar iig heel secuur mee om te gaan. Geef jezelf de tijd om er aan te wennen en wees vooral niet t streng voor jezelf (hoor wie het zegt  ;))

Succes!