rolstoel en schamen

Susan, je moet het niet zien als een beperking maar als een toevoeging die iets voor je mgelijk maakt!!!

Maar ik herken het wel van m'n vader... Die heeft na een beroerte tijdelijk in een rolstoel gezeten en zou er nu af en toe ook nog gebruik van maken, maar hij weigert gewoon, hij schaamt zich en heeft zoiets is van maar ik kan toch lopen....

Ik kan me dat heel goed voorstellen, het is voor jou niet normaal dat je in een rolstoel zit en de eerste keer!Maar goed van je dat je toch hebt genoten af en toe, dus je ziet de voordelen er wel van in en dat is al prettig toch??

hej susan,

ik snap het heel goed... het lijkt me heel moeilijk!!! ik heb 2 maanden gerolstoeld vanwege mijn been, en toen had ik ook echt zoiets van wow help mensen kijk niet zo en stel je niet aan!!!

wel super dat je hebt volgehouden hoor!!!

kus hester

Susan, al ken ik het zelf alleen vanuit het ziekenhuis, ik kan me goed voorstellen dat het moeilijk is om de wereld ineens vanuit een rolstoel tegemoet te treden. Ik ben trots op je dat je het toch hebt gedaan en ook nog zo nu en dan hebt genoten!

Liefs, :W
Tical

hoi hoi

punt 1 : Je bent gegaan en dat is ^O^
punt 2 : Je hebt genoten en dat is ^O^
punt 3 : Je hebt vern. ( ok je moest wel ) en dat is ^O^

kortom je bent ^O^ bezig geweest. Het was denk ik je eerste keer..... Kan me voorstellen de wereld van een rolstoeler is heel anders.
En ja mensen kijken. Maar sommige zullen ook juist wegkijken... Dat is heel wisselend.
En het rottigste is je gaat je ongemakkelijk voelen en er op letten hoe mensen kijken.... misschien kijken ze ook wel naar anderen... als jij in die stoel zit.... zit je laag.... ga eens kijken naar wat een ( rare ) schoenen mensen aan hebben. of broeken... wedden dat jij lol hebt en niet meer ziet dat zij naar jou kijken...... of allemaal gedag zeggen naar de mensen die kijken. word je giga melig van...... ( moet je wle voor in de stemming zijn... )

MAAR ik kan me voorstellen dat je, je schaamde..... Maar jij bent oke ook als je in een rolstoel zit.
en je bent en blijs Susan.... maar dan helaas even in een rolstoel.
Maar je hebt t gedaan. een ander zit binnen omdat die niet durft. Jij hebt die stap dus al genomen... en dat is heel goed. houd dit vast. een eerste keer is altijd gek...... Volgende keer is het al anders.

Ik hoor vaak op mijn werk van mensen die dan zeggen als ik in de rolstoel zit dan word ik niet aangesproken maar degene die me rijdt. ''hoe is het met haar'' word er dan gezegd....
belachelijk eigenlijk. of je geleik iets mankeert aan je hersenen als je in een rolstoel zit.
Zelf antw. van ja met haar hier is het goed hoor.  :P op een grappige manier. dat mesnen in zien dat het onzin is wat zij doen..... Je bent goed op weg.
en dat je, je schaamt dat geeft niks. mag ook. je mag voelen wat jij voelt. en dat is prima. ook dat je er over schrijft. zodat je het gevoel juist niet wegstopt zegmaar. en er vooruit komt. dan zal het al een stuk lichter voelen. ik vaak zo als je zegt hoe je iet werkelijk voelt dat het opLUCHT.....

succces de volgende keer. en ga dan lachen om anderen. of terug staren ook erg leuk of hoi zeggen :P ga lekker met een melige vriendin dat word lachen....

hoi susan
je eerste ritje is het ergste hoor!!!
maar neem een ding van mij aan of je 13(zoals mijn dochter)19jaar of ouder bent het is altijd verschrikkelijk
en ja je wordt nagekeken ja en ook met vernevelen ja heeeeeeeel vervelend
maar lieve lieve susan wat kan jouw het schelen????????????????????????????????
laat je niet gek maken door de gezonde buitenwereld!! het is nu eenmaal NU even zo!!
marielle zat er de eerste paar keren huilent in,maar beseft des te meer dat ze zonder dat kreng van een rolstoel nergens komt!!!!!!!
geniet van je moment dat je er even uit bent dat is voor je vriend die immers best wat moeite ervoor heeft gedaan ook leuker toch  :Y
en gooi het er uit als je het even niet meer trekt,je mag me altijd mailen hoor vind ik helemaal niet erg!!!!
ik bedoel dit echt niet rot of kwetsent,maar meer als een steuntje in je rug van schijt aan de de kijkers
zet hem op meid ook voor jouw komen er betere tijden al lijken die nu mischien heeeel ver weg
kop op en keep on going

liefs ukkie

Zat me net te bedenken: als je in een rolstoel zit, zit je letterlijk op schaamhoogte... Als 't druk is, kan je niet anders dan naar alle konten kijken en ik weet wel wat leukers (alhoewel als 't zomer is en veel mannen met een lekkerrrrrrrrrrrrr kontje in spijkerbroek, dan wordt het natuurlijk wel aangenaam)
Je bent letterlijk uit het zicht (want voor vele mensen is het blijkbaar erg moeilijk om naar beneden te kijken) en wordt daardoor overgeslagen...

Heb zelf persoonlijk geen ervaring, maar heb wel wat meegemaakt met m'n vader... En ook de gekke blikken van mensen gezien toen we op de floriande waren en m'n moeder zei: dat hoogje op loop je maar even, je bent mij te zwaar... dus mijn vader liep weer een stukje, wat hij op zich prima kan, maar niet heel erg lang...

Wat ik persoonlijk merk door andere dingen (in mijn geval rsi/allergie/astma) is dat je heel erg geconfronteerd kan worden met je grenzen en dat het soms wel heel erg moeilijk accepteren is... Hoe vaak ik afgelopen jaren wel niet heb geroepen: maar gvd ik ben nog maar in de 20 ik moet toch gewoon alles kunnen doen wat ik wil doen.... En nu ook weer dat ik loop te kwakkelen en ik om te kunnen werken m'n priveleven bijna stil leg.... Ik wil meer maar ik kan het (nu even) niet....
Mijn teamleidster vind dat ik ook moet komen overwerken, maar ik trek het niet als ik 5 dagen in de week werk... 4 dagen functioneer ik het beste bij.... en ga zo maar door....
Vrienden hebben ook veel commentaar gehad.... totdat ze er tijdens een vakantie of uit eigen ervaring achter kwamen dat er grenzen zijn....

Even persoonlijk gegaan, maar dat komt omdat ik uit wilde leggen dat het ook verband heeft met je persoonlijke grens... En ik denk dat als je een rolstoel nodig hebt, je een grens van vrijheid overgaat, en dat is een heel belangrijke grens in je leven.. (kan het niet beter uitleggen)

ik begrijp wat je bedoelt hoor ,het is ook heel erg moeilijk voor mensen die er omheen staan zei zullen nooit voelen hoe het is en je mag hopen op begrip maar vaak is dat niet zo  :N
vaak als jonge mensen in een rolstoel zitten kijken mensen nog meer
maar ja jullie komen er hopelijk ooit weer uit
er zijn zat mensen die hun leven lang erin moeten zitten en die genieten ook van het leven hoor
aleen op een andere manier
liefs ukkie

Hallo Susan,

Allereerst knap, hoor, dat je er zo mee omgaat. Maar, ik vraag me toch af of het voor jou niet eens tijd word om een boost te krijgen In Davos. Zou dat niet je astma positief kunnen beinvloeden? Of ben je daar al mee bezig? Zelf ben ik nl. ook aan huis gekluisterd omdat mijn astma ernstig is, en ik sta ook op de wachtlijst voor Davos. Maar als ik jouw verhaal lees dan moet ik uiteraard denken aan het feit dat misschien Davos voor jou een goede impuls zou zijn. Ik wens je heel vel sterkte toe! Veel liefs, Irene

Hallo Susan

Ik snap wel heel goed hoe jij je voelt. Ik heb 6 jaar geleden voor het eerst de rolstoel in huis moeten halen (niet voor astma) en nu kan ik buitenshuis niet zonder. Ik weet nog zo goed hoe groot die eerste stap was om in dat ding te gaan zitten. Ik had het gevoel dat de hele wereld me aanstaarde.
Maar ik had daar snel lak aan, want ik ervaarde heel snel wat een voordeel de rolstoel was. Ik kwam weer het huis uit!! Ik zat niet meer weg te kwijnen achter de geraniums!
En op termijn kreeg ik mijn zelfstandigheid weer teurg. Nu als gescheiden vrouw met 2 kinderen kan ik geheel zelfstandig functioneren dankzij mijn rolstoel.
Dus kijk vooral naar de voordelen, wat levert het je op. Je kan vervelende mensen "perongeluk" over de tenen rijden :P Ga je naar een pretpark oid. dan kan je korting krijgen of je duwer mag gratis!!
Maar nog het allerbelangrijkste, je komt weer buiten en kan normale dingen zoals winkelen doen. Dat geeft je een mentale opkikker.
Mensen zullen altijd raar blijven reageren, maar je zult ook merken dat niet iedereen zo is. Ik heb zelfs gehad dat mijn kinderen werden aangesproken door winkelbediendes ipv. naar mij toe, als of ik iets aan mijn hersens mankeer!
Alles went, echt waar!!!

gr. Marike