Mijn probleem-Alban een jongen van 18

hey mensen .ik was hier al registreerd bleek maar ik heb een lange tijd niet op het forum gekeken.

Gister avond ging ik weer op dit forum kijken omdat me conditie zo slecht is en me gezondheid ook de laatste anderhalf jaar.ik kwam een heleboel fijne dingen tegen en vooral de mensen met de zelfde problemen die hier dus alemaal een soort grote groep vormen.

graag zou ik mijn verhaal in het niet al te lang willen vertellen .en hoop dat jullie eventjes tijd nemen om dit te lezen en mischien een reactie te geven.iig alvast bedankt

Laat ik beginnen met wie ik ben.ik ban alban ik kom uit amersfoort bij utrecht en ben bijna 19 jaar.ik heb vnav mijn geboorte astmatische  bronchitus.en ik heb in mijn kindertijd en een aantal jaar geleden veel aanvallen gehad door huistofmeiit allergie van mij.waarbijik ook in het ziekenhuis trecht kwam.
dit is op jongere leeftijd natuurlijk zeer schokkend en dat onthou dje de rest van je leven

het zit zo .een ongeveer jaar geleden nu was ik nog niet erg benauwd elke dag met druk op de borst.ik heb aan het begin van het jaar in een magazijn gewerkt en veel zwaare dingen getild.eigelijk ook veel zwaar getraind .ben wel erg gespierd geworden .maar na die dingen is me rug ontzetten pijn gaan doen en dat is inmidel nog niet over.ik kan moeilijk meer staan en zitte.ook heb ik al ruim 2 jaar een hoest elke dag met slijm ophoeste dat spuug k dan altyd uit wantik vind het goor.
ik heb ook sinds dat me rug pijn is gaan doen een ontzettend zwaar gevoel op me midderif dus precies tussen me longen in zeg maar.dit is heel vervelend en soms heb ik zelfs et idee dat ik die avond niet overleef.maar dan word ik toch weer wakker de volgende dag.ik heb ventolin en seretide 2 maal daags en loop bij een longarts die hebbe net fotos gemaakt amar ik wacht nog op de uitslagen ook van het bloedprikken.verder heb  ik een opgezete neus amandel dat er voor zorgt dat ik aleen via me mond kan admenhalen .wat weer kan zorgen voor koolstofdioxide waarnbij ik kan gaan hyperventileren en minder lucht krijg.ook ben ik doof omdat die amandel me buis van eustachies blokt.al met al zit ik in een vevrelende situatie voor zon jonge jogen die een vriendin heeft en toch we zijn tijd aan andere dingen even wil besteden.

kan iemand mij ook maar een lichtpuntje geven.een beetje hoop.een herkenning misschien of een boodschap of advies ik ben met alles  blij

elke dag denk ik bij me zelf.waneer zou toch de minuut komen dat ik geen druk meer op me borst had.


groeten van een redelijk hopelozen jongen

ps: ik lees elke dag alles dus replys komen ook van mijn kant naar jullie

Alban  O+