Inspanningsastma

hoi!

Wat fijn dat er een forum bestaat als dit. Ik heb 1001 vragen waar ik maar niet uitkom.

Het zit zo. Vroeger als klein kind heb ik bronchitis gehad, hier ben ik uiteindelijk super mooi overheen gekomen. Ik ben al vroeg begonnen met wedstrijdzwemmen en daar ook eigenlijk nooit vreemde klachten gehad, tenminste, dat dacht ik. Standaard na het zwemmen had ik een gigantische loopneus, hoestte en nieste ik alles bij elkaar, 2 uur later was dat weer over. Ik trainde 5/6x in de week dus ik dacht dat dat wel normaal was. Hooikoorts had ik op wat jeukende ogen na nooit echt super veel last van. Toen ik 14 was heb de eerste longfunctietest gehad, dit was er 1 bij de sportkeuring. Hier bleek dat ik gezegend was met een flinke longinhoud, dat ik ook op een flink blaas instrument speelde zal hier vast bij mee hebben geholpen. Ik was blij natuurlijk met deze uitslag. Dat ik elke ochtend hijgend in de douch stond had ik niet helemaal door, net als dat ik eigenlijk altijd verkouden was.

22 jaar was ik dat ik me overdag totaal niet goed voelde. Griepje dacht ik, pijnstillers naar binnen gewerkt en een uurtje op bed gaan liggen, ik voelde me daarna weer de oude. Enkel had ik een ontiegelijke dorst, geen zin in limonade, cola of iets anders zoets. Nee gewoon water alleen maar water (dat terwijl ik echt wel van zoet houd). Lekker vroeg naar bed gegaan die avond want ik zou de volgende dag moeten werken in een zwembad. Rond half 5 werd ik wakker. Ik had in mijn slaap al blijkbaar mijn fles drinken naast mijn bed opgedronken. Dus ik moest naar beneden om de fles te vullen. Met veel hoesten en keelpijn naar beneden gelopen, compleet buiten adem. Mijn ouders hoorde dit en al snel werden de klachten erger en erger. Niet veel later lag ik op de dokterspost te wachten op de ambulance die mij naar het ziekenhuis zou brengen. De klachten en geluiden deed de dokter denken aan valse kroep. Maarja, dat schijnt niet voor te komen bij volwassene.

In het ziekenhuis ben ik beneveld, dat werkte. Maar zodra dat stopte kwamen de klachten weer. Ondertussen hoorde ik dat er al een plek op de ic geregeld was, als het laatste onderzoek een 'slechte' of geen duidelijke uitslag had moest ik daarheen, leuk vond ik het allerminst al dat getrek en geprik aan en in mijn lijf. Het laatste onderzoek was goed maar ik moest toch blijven overnachten op de long afdeling.

De uitslag was virale luchtweginfectie. Sinds dien heb ik me geen dag de oude gevoeld. De klachten zijn erger geworden, ik kreeg het vaker benauwd had dik groen taai vies slijm elke ochtend. 1 kuch van iemand in mijn gezicht en ik was voor de komende dagen een natte snotterende hoestende zoutzakkerige dweil. Van de dokter kreeg ik flixotide en later Ventolin. De longarts was duidelijk. Ik blies zijn apparaat zowat 'stuk', hij had zelden zo'n mooie grafiek gezien en mijn longinhoud was 'gigantisch'. "Maar dat kon astma niet uitsluiten" waren zijn woorden voordat ik de deur achter mij dicht trok.

De klachten bleven aanhouden, de dokter gooide het maar prompt op chronische bronchitis en dat ik er mee moet leren leven, fijne dag nog. Braaf nam ik mijn medicijnen, chloor, parfum, uitlaatgassen, sigarettenrook, deo, Dettol, Verf, antikalk, Mister Muscle, Cilit Bang...Zomaar een lijst aan prikkels waar ik slecht op reageer.
Maar nu heb ik een nieuwe dokter, ze wilde dat ik regelmatig een longfunctietest ging doen, daarbij kreeg ik neusspray voor de wintermaanden,  om te testen of dit helpt tegen verkoudheid en de vieze dikke slijm in de ochtend. Wel, dit voelde goed, de neusspray helpt aardig, het slijm zit er nog steeds, maar ik ben minder verkouden en kan ietsie beter door mijn neus adem halen, nog steeds kan ik dit niet wanneer ik in beweging ben maar thuis op de bank gaat het aardig al.

Bij de test kwam de assistent direct met inspanningsastma. Ik train tegenwoordig weer (zwemmen) na een tijdje krijg ik het gigantisch benauwd, ik ken mijn lichaam en dit was anders dan 'moe' of 'buiten adem zijn door een sprintje' ik ademde door een rietje en ik kreeg dit met geen mogelijkheid onder controle, Ventolin was telkens mijn redder. Hieruit trok zei dus de conclusie van inspanningsastma. Ze legde mij dit uit en dit kwam inderdaad meer overeen dan het chronische bronchitis verhaal. Maar de slijm in de ochtenden kon ze niet verklaren, daar was misschien meer onderzoek voor nodig (verder is ze hier niet op ingegaan). De test was (ik had niet ander verwacht) weer goed, naderhand zei ze voor de 2de x dat het een grafiek uit het boekje was en dat ik goede longen heb met flink wat capaciteit.

Prima dacht ik, inspanningsastma...
Maar toch kwamen er vragen naar boven.

-verklaard dit ook de benauwdheid onder de douch in de ochtenden?
-doet daarom mijn borst en luchtpijp pijn bij een kleine inspanning op een koude dag?
-waarom krijg ik nog steeds klachten als ik ook gewoon op de bank zit?
-moet er niet een duidelijk onderzoek komen of was de beschrijving van de klachten voldoende?
-hoe kan het dat als ik boven gemiddeld goeie longen heb (om het zo even te noemen) dat ik toch inspanningsastma heb?


Zomaar een paar vragen die mij bezig houden. Ik wil dit volledig leren snappen zodat ik er van kan leren en dus beter kan omgaan met dit gedoe.