Ik voel me een aansteller
22-04-2009 om 23:34 uurHeey allemaal,
Ik vraag me af of jullie misschien het zelfde hebben...
Ik voel me namelijk regelmatig een aansteller. Ik heb zelf verschillende allergieen waar ik o.a. astmatische bronchitis van krijg. In het najaar heb ik daarnaast kinkhoest en een longinfectie gehad. Mijn energielevel is daardoor al een hele tijd beneden alle peil. Volgens de longarts heb ik last van chronische vermoeidheid door de hooikoorts. Ik moet door de vermoeidheid veel dingen laten schieten en vaak afspraken afzeggen. Veel mensen vinden dat raar omdat ik er meestal niet heel ziek uit zie en liever niet van de daken schreeuw dat ik ziek ben. Vaak heb ik het gevoel dat mensen mij een aansteller vinden omdat ik weer niet mee doe en naar huis ga. Ik weet natuurlijk wel dat ik geen aansteller ben, maar toch voelt het soms wel zo.
Hebben jullie daar soms ook last van? En hoe gaan jullie er mee om?
Groetjes Anne
Hoi Anne,
Ik herken je heel erg. Inmiddels na een revalidatie van 3 maanden en een aantal maanden bij de psycholoog kan ik er wel beter mee omgaan. Ik probeer mijn omgeving zo goed mogelijk uit te leggen waarom ik soms een afspraak op het laatste moment dingen moet afzeggen of soms niet kan komen. Nu ik dat heel duidelijk en regelmatig doe merk ik wel dat het onbegrip minder is.
Verder blijft het een moeilijk proces. Als je het voor jezelf ook accepteert dat je astma hebt dan word het ook allemaal wat makkelijker. Maar goed... Het is gewoon allemaal heel moeilijk.
Sterkte.
Heey Nina,
Bedankt voor je antwoord. Ik ben blij dat ik niet de enige ben.
Ben je bij de psycholoog geweest om met de astma om te gaan? Heeft dat geholpen?
Ik vind het vooral heel moeilijk om te zeggen tegen mensen die iets verder van me afstaan. Heb soms echt het idee dat ik me moet voorstellen en meteen moet zeggen dat ik ziek ben. Dan lijkt het ook alleen maar dat je in de belangstelling wilt staan... Moeilijk, moeilijk :-\
Groetjes Anne
Het heeft mij wel heel erg geholpen. En ik was daar om met mijn astma om te leren gaan, maar ook om mijn grenzen te bewaken.
Ik maak bij mensen die verder van me af staan vaak wat grapjes, ik bedenk een smoes waarom ik niet mee kan. Van 'Ik moet naar mn goudvis tot ik ben een beetje verkouden' etc. Zodra die mensen dichterbij komen ga ik wel vertellen waarom ik niet mee kan en hoe dat zit.
Misschien heb je hier iets aan, dit is mijn weblog over de lepel theorie. Kan een manier zijn om mensen uit te leggen hoe astma voelt en niet zo zeer hoe astma is.
Groetjes, Nina
Ja Anne en Nina, ook hier heel veel herkenning :Y
Ik vind het ook heel lastig dat ik vaak iets moet afzeggen of lessen mis. Soms loop ik met vriendinnen in de stad en moet ik echt vragen of ze wat trager kunnen stappen :@
Vooral omdat het veel erger geworden is, merk ik vaak veel onbegrip. Zo van tjah dat had je vroeger toch ook :X word ik helemaal gek van >:(
In mijn vriendenkring is er ook een meisje met astma maar die is al 3 jaar superstabiel en zelfs zij begrijpt me niet echt heb ik de indruk :?
Ook bij familie is het zo: je voelt je beter hé, dan geeft het toch niet als we eens een sigaretje binnen roken :-\ naja voel ik me direct weer slechter...
Ik denk dat we inderdaad moeten beginnen met het zelf te aanvaarden, zodat we weten dat we ons niet aanstellen maar gewoon echt voldoende moeten rusten en het af en toe wat rustig aan doen! :Y Maar het is inderdaad niet zo makkelijk. Misschien is een psycholoog wel een goed idee hoor! Ik ben vroeger nog om een andere reden bij een psycholoog geweest maar toen hebben we het er ook vaak over gehad dat ik vaak ziek geweest ben en dat deed me wel goed.
Veel succes ermee hoor! ^O^ :W
Ik vind het zelf ook heel moeilijk om mijn grenzen te bewaken. Denk dat de psycholoog een goed idee is. Bedankt voor de tip iig!
De lepeltjestheorie is ook makkelijk en duidelijk. Denk dat ik op die manier makkelijker kan uitleggen hoe ik me voel. Gelukkig heb ik het niet zo erg als de man/vrouw van het oorspronkelijke voorbeeld.
Groetjes Anne
Fijn dat je er wat aan hebt. De vrouw in het voorbeeld heeft ook lupus en geen astma, dus vandaar dat het allemaal een tikkeltje erger is. Maar goed, het gaat om het idee he :Y
Ik denk niet dat het een tikje erger is, de lepeltjes theorie... nou ja, voor mij niet
ook voor mij geld dat als ik teveel doe op de ochtend op de middag niet veel meer kan (slaap dan om bij te tanken)... en grote kans heb op een astma aanval..
Voor mij geldt het zoals het beschreven staat als ik een slechte dag dat douchen 2 lepels kan kosten etc. En dat als ik idd in de ochtend veel doe, ik s middags niet meer kan. Weer erg gemerkt met tentamens leren. Dat doe ik dan s ochtends en s middags heb ik dan totaaal geen puf meer.
Het blijft lastig te bepalen die grenzen :Y De lepeltheorie helpt mij daar wel bij, lees m regelmatig.
Hey anne!
Ff voor de duidelijkheid: Jij bent alles behalve een aansteller!!
Ik heb namelijk ook een soort van (weet nog niet of het chronisch is) vermoeitheid,
Ja ook jammer moet dan ook veel afspraken met vrienden enzo afzeggen.
Kga binnenort ook naar een psycholoog, die gaat daar dan naar kijken, maar ik denk dat mensen het wel beter zullen begrijpen als je het ze uitlegt, jah ik zeg liever ook niet aan iedereen dat ik ziek ben, maar het is toch het beste als je erover praat..
Suc6 ;)
Ik heb dat gevoel zelf ook. maar van de andere kant, elke keer als ik mn zware ademhaling inhoud, gaat het met mij slechter. Ik heb me voorgenomen te oefenen om aan mezelf te denken en me niet te schamen voor puffen en piepende ademhaling. Ik kan er helaas nog geen tips over geven want ik heb zelf ook pas een paar maanden astma. Ze zeggen dat je andere mensen door een rietje kan laten ademen, dat ze dan voelen wat wij voelen allemaal..
Succes ermee en als je een manier hebt gevonden om ermee te dealen, wil ik die ook graag weten.
Michelle.