hoe moet ik het noemen.... frustratie???

Hoi Chanine,
Inderdaad erg vervelend als het even niet wil. De meesten van ons herkennen het wel hoor. Hoe vervelend ook, volg het advies wel op. Soms heeft je lijf echt de rust nodig om weer te kunnen herstellen. Blijf wel in beweging, door bijv iedere dag n stukje te wandelen, maar luister wel goed naar je lichaam.  Schrijf het maar van je af, dat helpt tegen de frustraties. Onderschat ook niet wat voor invloed de emoties op je astma kunnen hebbben.
In ieder geval veel sterkte en beterschap. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
Tessa

Hoi!
Fijn dat je het hier allemaal even van je af kan schrijven he.
En wat Tessa al zegt, het is waar, herstellen van een astma-aanval heeft tijd nodig.
Dus volg inderdaad het advies maar op, meld je nog maar even ziek. Zodat je helemaal op kan knappen. En inderdaad wel bewegen, maar niet teveel, niet te ver.

Rust lekker uit, wordt lekker weer beter en als je nog es van je af wil schrijven, er is altijd een oog die het wil lezen, altijd wel iemand die even met je meeleeft en meebaalt!

Liefs! O+

Zo voel ik me ook. Ik heb nog nauwelijks energie en dat beetje dat ik heb gaat naar mijn kinderen en huidshouden en als ik het red de boodschappen. Ik doe niets dan rusten rusten rusten, neem me continue in acht, dus ook geen leuke dingen meer buitenshuis. Heel frustrerend allemaal.
Sterkte ermee!!

@ Tessa, Thanx voor de tip zal vanaf vandaag stukjes (proberen te) gaan wandelen! Ik heb ook besloten een (dag)boek bij te gaan houden over hoe ik me voel om alles dagelijks van me af te kunnen schrijven. Gelukkig kan ik er goed met mijn partner over praten dus dat scheelt ook al een hoop!

@ Maraikie, Ik heb inderdaad besloten om te luisteren naar het advies van de longverpleegkundige (hoe lastig ik het soms ook allemaal vind om eraan toe te geven) en heb mij sinds woensdagmiddag weer volledig ziek gemeld. Ik moet nu ook weer toegeven dat het dagje rust mij tot nu toe alweer heel goed heeft gedaan, dus met nog een paar daagjes voor de boeg lukt het mij misschien om weer bij te pompen! Ook al zal ik erna alles rustig moeten opbouwen!

@ Goudlokje, het lijkt me ontzettend balen dat je geen/weinig energie hebt om dingen met je kinderen te kunnen doen, zeker nu ze vakantie hebben! Ik heb zelf nog geen kinderen, wel toekomstplannen, maar alleen het idee al dat ik soms gewoon niks leuks met ze zou kunnen doen vind ik nu al zo'n erge gedachte.

Ik merk gelukkig al na een dagje rusten en weinig/niet praten  :X dat er vooruitgang is, mijn luchtpijp voelt minder geïrriteerd en ik ben gelukkig niet mega moe op dit moment (maja ook net 11 uurtjes geslapen) Voor vandaag staat op het programma rusten, rusten, rusten met een boekje op de bank  :)

Voor jullie allemaal ook veel sterkte  O+ en het voelde goed om dingen weg te schrijven  :Y en te weten dat ik absoluut niet alleen ben  :N (dat weet ik wel maar soms is de bevestiging ook fijn).  :W

Het is gelukkig niet altijd zo geweest. De laatste twee jaren ben ik erg achteruit gegaan. Mijn man onderneemt de leuke dingen met de kinderen. Soms kan ik wel mee, als ik me niet hoef in te spannen en ik kan zitten tussendoor. Bv. een bioscoopfilm of de kinderboerderij. Maar echt dagjes uit zijn er niet bij. Laatst wilden ze met een familie-uitje naar een pretpark een hele dag. Weet je wat de familie zei: dan ga je toch mee in een rolstoel? Krijg je dat soort onzin over je heen.
Ik hoop op betere tijden.
Rust maar lekker uit! Doen waar je lijf behoefte aan heeft!

Lieve Goudlokje
Waarom niet :@ Voor een dagje in een rolstoel in een pretpark.
Niemand die je daar kent en er is nog een voordeel, jullie mogen
overal met voorrang in. En je kunt gezellig mee!

Brrrr, nee, dat is me op dit moment té confronterend... Maar nu raken we off-topic, toch?
Maar lief dat jullie reageerden!  ^O^

;) :) Nee toch niet off-topic

Hoe moet ik het noemen.... frustratie, want ik vind het naar om in een rolstoel te zitten ;)

@jippie: wat dat betreft kan ik Chanine dan de hand schudden, hihi...  ^O^