Frustraties omtrent uitspraken van de psychiater.
12-09-2011 om 03:39 uurMijn psychiater had de opmerking dat mijn astma(en reuma, allergieën en chronisch vermoeidheidssyndroom) voorkomen uit het feit dat ik mijn lijf "vastzet".
Zijn opmerking was ook "goed doorademen".
Natuurlijk heeft hij tot op bepaalde hoogte gelijk, maar ik vind het echt belachelijk om zo om te gaan met lichamelijke ziekten.
De psychiater had gelijk in het opzicht dat je als je niet door ademt dat je dan de "vuile" lucht niet volledig uitademt en dus infectiehaarden creeërd voor luchtweginfecties en ik geloof dat ik de spieren in mijn lijf regelmatig vastzet door de spanning en stress die we ervaren.
Ik ben het alleen niet eens met zijn "conclusie" dat het dus een ziekte is die in ons hoofd zit.
Ik heb al vanaf mijn kindertijd problemen met mijn luchtwegen, piepte als kind al veelvuldig en daarbij heb ik de afgelopen maanden bronchitus bovenop de astma gekregen.
Het is niet een simpel "goed doorademen" en het probleem is over.
Maar ja, hij snapt heel veel dingen niet.
Ik ben gewoon ernstig gefrustreerd omdat hij als arts "vaststelt" dat wij onze astmatische klachten alleen maar op psychosomatisch vlak hebben liggen.
Wat ik gewoon heel erg frustrerend vind is het feit dat hij ons pas een half jaar in behandeling heeft en hierop conclusies maakt die niet kloppen.
Want 1 of 2 problemen in je lijf hebben kan ik nog bij, maar astma, reuma, allergiën én CVS/ME zijn er naar mijn idee een beetje teveel om dit nog als psychosomatische klachten te kunnen zien.
Morgenmiddag moeten we weer naar hem toe en ik ben van plan om hem dit ook uit te gaan leggen omdat ik vind dat hij ons teveel op een hoop gooit met een persoon met psychosomatische klachten.
Een zeer gefrustreerde, ongehoorde C.
Hoi Selah,
Ik ben er niet bij geweest, maar ik denk dat hij het gedeeltelijk bedoelt. Hij heeft natuurlijk wel gelijk dat je goed door moet ademen. En weest gerust, ik denk dat dat tegen meer mensen wordt gezegd hoor. Tegen mij wordt ook wel eens gezegd dat ik goed moet doorademen of wanneer ik verkouden ben goed moet doorhoesten. In dat opzicht heeft hij natuurlijk wel gelijk, maar ik ben 't met je eens dat 't daarmee niet opgelost is.
Wat je ons nu hebt vertelt zou ik hem ook zo vertellen. Wellicht, hopelijk, kan hij je verklaren waarom hij ermee kwam en kan hij zijn dingen ook toelichten en wellicht dat hij het niet zo bedoelt heeft als dat het op jou overkwam, maar daar is 't denk ik fijn om 't even over te hebben, dan zit je wel weer wat rustiger bij hem.
Succes!
Groetjes Evi
Hoewel je niet zulke ongenuanceerde uitspraken kunt doen over het psychosomatische aspect van astma, is het wel interessant om deze kant ook serieus te nemen. Natuurlijk is astma in de eerste plaats zeer lichamelijk en heb je daar ook een lichamelijke behandeling voor nodig. Mij heeft het echter ook geholpen naar de psychische factoren te kijken. Misschien dat het toch zinvol is om hierover met de psychiater in gesprek te gaan, zonder natuurlijk je klachten weg te laten zetten als puur psychisch.
Hoi!
Astma is hoe dan ook een lichamelijke ziekte! Dat moet je niet vergeten. Die zit niet tussen je oren.
Maar dat psychische factoren een rol kunnen spelen bij de ernst van de klachten of het ervaren van je klachten, dat is is wel een duidelijk gegeven, zoals Evi en veronie ook al zeiden.
Dus het loont zeker de moeite om samen met een hulpverlener ook die kant te onderzoeken en wellicht nog winst in te halen! Dat zou natuurlijk geweldig zijn, iets wat niet met meds hoeft is natuurlijk een voordeel.
Maar je moet je niet gek laten maken en je astma (en andere ziektes, heftig trouwens dat je er zoveel hebt...) als puur een psychische aandoening aan de kant laten zetten, want dat is gewoon niet zo!
Sterkte! en k wens je voor de volgende keer een goed gesprek met je psych toe!
Groetjes
Jorine
Een aantal maanden geleden kreeg ik het gevoel dat mijn HA ook alles als psychisch wilde afdoen...
Na een paar dagen vol frustratie en veel gepieker ben ik toen terug gegaan om daarover te praten.
Dat was zeer verhelderend, en het bleek dat ik haar (en zij mij) niet goed had begrepen.
Zou er dus zeker met je psych over praten (dat is immers zijn vak).
Misschien heeft hij het wel minder zwart wit bedoelt dan je nu denkt.
En mocht dat niet zo zijn dan kun je je altijd laten doorverwijzen naar een ander.
Er moet natuurlijk wel een vertrouwensband zijn tussen jou en hem.
En al is astma een lichamelijke aandoening, stress en piekeren heeft daar zeker wel een negatieve invloed op.
Succes!
Hey,
Zoals de andere ook al zeiden is astma idd een lichamelijke klacht.
Wel is dat het psychische er een negatieve invloed kan op hebben.
Ik hoop dat het volgende gesprek beter verloopt en dat je er kunt over praten wat jij er van vind.
En hopelijk brengt hij er wat begrip voor op.
Veelsucces en sterkte verder
Groetje Heidi
Dank jullie wel voor jullie reacties.
Elk van jullie heeft hier een goede uitleg en inzichten in gegeven.
Ons laatste gesprek ging goed, bijzonder goed zelfs.
Hij reageerde ook met de reactie dat hij rekening zal moeten houden met het feit dat hij een zeer kritische patiënt heeft.
Over het stuk "astma" hebben we het niet gehad, dit komt nog een keer ter sprake.
Momenteel zijn we voornamelijk bezig om te kijken welke medicatie past en voorgeschreven kan/moet worden om het dagelijks leven dragelijk te krijgen.
Jullie reacties over lichamelijke klachten waarin een psychosomatische factor meespeelt is ons bekend.
Dit is bij ons ook zeer zeker zo.
Onze DIS/MPS is ons grootste probleem waardoor er dus ook verschillend op de astma gereageerd word.
Voor zover ik weet ben ik de enige met astma, maar ik ben niet de enige met reuma.
Dus het is even afwachten nog wat de psychiater gaat zeggen op mijn commentaar op zijn "astma is psychosomatisch".
C.
Eind september was mijn laatste afspraak met de psychiater.
Hij bleef enorme paniek zaaien, verwarring brengen en beschuldigingen uiten die op zijn zwakst gezegd "niet prettig" waren.
Over 25 jaar therapie 10 therapeuten hebben gehad noemde hij bv. erg veel en dat zou mijn schuld zijn, want zo vaak wisselen therapeuten niet van cliënten.
Toen heb ik een lijstje gemaakt met welke therapeut wanneer behandelde en wat de exacte toedracht van de beëindiging van het contact was.
Met mijn huidige(en toenmalige) psychotherapeuten heb ik het erover gehad dat ik mij onveilig bij hem voelde en exact uitgelegd wat er precies speelde.
Mijn psychotherapeut werkt nauw samen met deze psychiater en begreep wat ik bedoelde, dat hij soms autoritair en onduidelijk kan overkomen en dat deze man bij mij onveiligheid zou kunnen oproepen.
Het advies van mijn psychotherapeut was dan ook dat ik wanneer de spanning elke keer zo hoog opliep dat het ondragelijk zou worden om elke 2 weken aan te gaan ik mocht stoppen met de therapie bij hem.
Sinds ik gestopt ben met de therapie ben ik stabieler dan ik was, gebruik veel minder medicatie doordat ik samen met de huisarts en mijn psychotherapeuten overleg waar de grootste zorgen liggen in mijn functioneren en wordt mijn medicatie aangepast door de huisarts.
Daarnaast ben ik in het laatste half jaar veel meer tot rust gekomen dan ik eerder bij deze psychiater was.
Uiteindelijk heeft de psychiater over het hele psychosomatische klachtenpatroon dat hij zag/noemde nadat ik mijn behandeling opzei mondeling én schriftelijk in die sessie dat hij fouten gemaakt had in de beoordeling hiervan.
Ineens ontdooide de psychiater en was hij toegankelijk, wat hij al 1,5 jaar niet was geweest naar ons toe.
Toen ik vroeg wat hij precies van mij ervoer zei hij dat hij vond dat ik erg stabiel was voor iemand met de ernst van de DIS, de lichamelijke beperkingen en de trauma's die ten grondslag liggen aan de DIS.
Hij erkende dat hij mij onopzettelijk in de war gebracht had en bood zijn verontschuldigingen aan.
Wat ik wel heel fijn vind is dat de psychiater via mijn psychotherapeut nog wel gevraagd heeft naar mijn functioneren en opgelucht is dat zijn cliënte zich staande weet te houden.