Acceptatie astma en leven 'omgooien'
18-10-2010 om 11:35 uurBeste allemaal,
Ik kom langzaam steeds meer tot het besef dat ik mijn astma moet gaan accepteren (na 15 jaar) want ik ben vooral erg boos en gefrustreerd. De laatste 5 jaar beheerst astma mijn leven in plaats van een onderdeel te zijn van mijn leven. Wat ik vroeger allemaal kon, kan ik nu niet meer. Ik kan niet elke avond afspreken met vrienden. Dit maakt me soms echt heel down.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Is het misschien ook een leuk idee om eens in de zoveel tijd in het 'echt' af te spreken?
Groetjes,
Liselore
Hee Liselore,
Het is niet makkelijk om een chronische ziekte te hebben ;) En ik denk dat wij allemaal hier wel eens tegen aan lopen.
Belangrijk is t ekijken naar de dingen die je wel kan. Hoe moeilijk dat soms ook is.
Voorheen werden er forumdagen georganiseert. Die mogelijkheid is er nog steeds maar moet wel vanuit de leden komen.
Gr Sam
ja hoor, verdrietig, niet willen etc... herkennen we denk ik allemaal :X
als je het echt moeilijk vindt om je astma en de beperkingen te accepteren dan is het misschien een goed idee om er hulp bij te zoeken. dat is vaak een hele wijze stap, al is t niet de leukste denk ik.
overleg maar eens met je huisarts, want boos en verdrietig zijn heeft ook zijn weerslag op je astma.
sterkte!
Bedankt voor jullie reactie!
Ik ga a.s. woensdag naar een psycholoog om hierover te praten. Grote stap, maar wel verstandig denk ik. Verder neem ik maar gewoon dag per dag. Meer kun je niet doen. Ik ben nu weer thuis aan het werk, maar morgen toch weer naar Utrecht.
groetjes,
Liselore
Goed dat je die moeilijke stap genomen hebt! :) ...
^ Knap van je dat je die stap hebt gezet. Heel veel mensen zouden er baat bij hebben maar durven de stap niet te zetten. Omdat het bij veel mensen nog een taboe onderwerp is om over te praten houden velen het voor zich, maar er zijn echt veel meer mensen dan je denkt die er hulp bij zoeken.
Goed dat van je dat jij de stap wel durft te zetten! Ik hoop dat je er veel aan hebt, succes woensdag! ^O^
Hallo Liselore,
Jouw verhaal is heel herkenbaar. Ook ik heb het nog iedere dag moeilijk met het accepteren van mijn beperkingen door astma. Soms ben ik boos, soms heel erg verdrietig. Vind het knap dat je deze stap durft te zetten. Heel veel succes en sterkte voor aanstaande woensdag!
Spinner