Longkanker-- ik BEN nog te redden en jullie OOK

Het is een hele belevenis geweest en op sommige komt het misschien héél vaag over en toch doe ik mijn verhaal.
Ik ben nu een tijdje bekeerd en zoals velen van jullie weten worstelde ik gigantisch betreft het wel/niet roken... uiteindelijk heb ik het bij God gelegd van 'laat maar weten als ik eraan toe ben'. (dit topic is niet bedoeld om mensen te bekeren  wacht maar af)

Dinsdag ochtend zat ik op de trap in de garage met, idd een peuk in me toeter. Toen ineens de gedachte in me op kwam laat een longfoto maken, ik ging daar logischerwijs tegein beredeneren tot ik besefte dat het God was die tot mij sprak 'laat een longfoto maken'..
'Ja maar.'
'... laat TOCH die longfoto maken.
Nu moet ik er bij vertellen dat toen mijn moeder keelkanker had ik precies hetzelfde had, dezelfde ervaring en het afschuwelijke is dat de kno arts destijds dat niet nodig vond omdat 'het toch niet terug kwam in de longen'.
Die longfoto werd een half jaar later bij mijn moeder gemaakt op de EHBO, kun je nagaan door een oplettende arts! En ja hoor ze had longkanker; losstaande van de keelkanker dat wel maargoed ik ben uiteraard HEEL kwaad geweest dat die kno arts niet luisterde...Zowel mijn vader als mijn moeder zijn overleden aan longkanker.
Ik reageerde eigenlijk precies zoals mijn moeder, ik heb een hoop NIET in de hand maar wat ik WEL kan doen is stoppen met roken. En wel meteen zogezegd zo gedaan. Pleister op mijn derriëre en, heel toevallig, ik had al een afspraak bij de huisarts. En ik had al zoiets van die man ziet me aankomen met mijn verhaal... toch ernaartoe gegaan en zijn reactie was dat mijn angst best gegrond kon zijn nav mijn ouders, en dat het voor een geruststelling zou zijn. Hij noemde ook nog iets als erfelijkheid en oja dat niet alles te zien kon zijn op zo'n foto omdat het een moment opname is.
Ik vertel het nu met verve maar geloof me ik was van slag: en het enige wat IK kon doen was bidden 'Heer laat zien wat er wel / niet zit en laat mij gezond zijn'.
's Middags ben ik naar het academisch ziekenhuis gegaan en de longfoto werd gemaakt.
Meestal als er iets mis is bellen ze dezelfde dag nog, en naarmate de dag verstreek en de dag erna begon ik me opgelucht te voelen.
Toen ik vrijdag belde kreeg ik te horen dat mijn longfoto geen zijzonderheden vertoonde.... WAT EEN GEWELDIG NIEUS! 
Mijn tweede reactie was dat ik dus goed pissed raakte op God van 'hoe kunt U me dat aan doen'... tot ik een gesprek had met een vriend die zei... het kan goed zijn dat je op 5 voor 12 zit en als je nu niet stopt DAT het te laat is. Dat je longfoto NU goed is, is een motivatie om het zo te houden.
En ineens had ik zoiets van YES ja het was cru en een rotweek, maar ik besef héél goed dat ik door het oog van de naald gekropen ben.
Voor mij was het God die me dit duidelijk maakte en schrijf dit allemaal op-- niet om mensen te bekeren maar om óók jonge mensen te laten weten dat 'het dus niet nog ff kan met doorroken', zoals Jan al beschreven heeft in topics hierboven voor hem is het te laat: voor mijn ouders ook maar voor velen van ons nog niet!!!!
Denk na, denk verder is het je leven ECHT waard? Kap met die stinkzooi en ga door een verotte periode: gebruik pleisters, schreeuw, jank, stomp in je kussen maar rook NIET! Want het is je leven niet waard.
IK weet dat nu en ik hoop dat mensen die mijn verhaal lezen, wakker worden; want geloof me sterven aan longkanker is afschuwelijk ik heb het twee x van dichtbij gezien. Mijn vader leed onmenselijke pijnen door uitzaaiingen in zijn botten en stikte, mijn moeder vocht zich dood aan die ziekte... ze raakte verlamd en was niet meer bij de tijd want de uitzaaiingen zaten OVERAL: niet zichtbaar op de foto zo miniscuul, maar zo talrijk!
En ik WEET dat ik zo niet hoef te eindigen en jullie OOK niet!
En daarom schrijf ik dit nu allemaal op vanuit de grond van mijn hart.

[glow=violet,2,300]Uiteraard is mijn astma super verbeterd en dat in 8 dagen tijd: geen 2 aanvallen meer per dag maar eigenlijk GEEN en meer energie![/glow]  *O*