Astma/paniek/hyperventilatie

Hallo Agaat77,


Wat akelig dat je je zo benauwd voelt. Het kan misschien wel door paniekgevoel komen maar dat maakt je klachten niet minder erg. Het is belangrijk om zo veel mogelijk te weten over de werking van je longen en oefeningen te doen om te leren om te gaan met je beperkingen. Zodat je minder snel in paniek raakt wanneer er iets mis gaat en je weet wat je moet doen om je weer minder benauwd te voelen.

Misschien kan een fysiotherapeut of een logopediste die gespecialiseerd zijn in longziekten je hiermee helpen. Overleg met je arts; een longverpleegkunde kan hier ook veel ondersteuning bieden.


groetjes,


Spirit

Hoi Agaat,

Sterkte met je klachten! Naar om op de seh te horen dat t waarschijnlijk psniekklachten zijn. Misschien voel je je niet serieus genomen.

Maar als ik eerlijk ben, lijken je klachten eerder op hyperventilatie dan op een astma-aanval. De tintelingen en raar in je hoofd voelen passen eerder bij dat eerste als bij t laatste. Maar ik weet t ook niët, maar op grond van wat je schrijft denk ik dat de arts er niet (helemaal) naast zit.

Als je hyperventileert is vernevelen niet echt handig. Je hartslag gaat ervan omhoog en dat voelt nog akeliger als je al in paniek bent, en als je luchtwegen niet dichtzitten, heeft een hoge dosis ventolin gewoon ook geen nut. Word je er alleen maar beroerder van....en datzelfde geldt al helemaal van prednison en antibiotica. Van prednison word alleen maar onrustiger....

Misschien is een consult bij een fysiotherapeut een idee? Die kan helpen je adem te reguleren.

Sterkte!

Hoi Agaat,


Ik ga op zich mee met de reactie van Edelweiss. Als dat het is dan is het misschien wel goed om eens met iemand met gelijke ervaring in een veilige, gecontroleerde omgeving een aanval van hyperventilatie op te wekken om zodoende meer vertrouwen te krijgen in je eigen lichaam. Een vriend van me had gelijkende klachten en eigenlijk was hij nog nooit 'omgevallen' maar het paniekerige gevoel maakte dat hij daar wel heel angstig van werd. Dat is nu een stuk minder bij hem.


Echter, ik had zelf ook last van enorme stress en voor mij was dat dus ook duidelijk dat dat de oorzaak was van mijn paniekerige gevoel, benauwdheid en andere lichamelijke klachten. Nu ben ik zelf vrij nuchter en nadat ik een keer van mijn stokje was gegaan op straat werd ik daar niet echt anders van. Dat gebeurde een jaar later nog een keer en toen kwam ik bij op een brancard en mocht een nachtje op de hartbewaking. Toch leek het allemaal prima dus bleef ik het idee houden dat het kwam door mijn omstandigheden die enorme stress veroorzaakten.


Het werd alleen wat ondragelijk die continue spanning en uiteindelijk ging ik steeds meer drinken zodat ik het in ieder geval niet voelde. Niet het meest handige stukje zelfmedicatie. En nu ben ik weer een paar jaar verder maar weet ik sinds een jaar dat ik chronische sarcoïdose heb. En je wilt niet weten hoe vaak ik naar mijn longen heb laten luisteren in die jaren er voor. Tot mijn huisarts op wat andere waarden prikte en ik via de huisarts maar even langs moest bij de SEH. Daar lag ik dus afgelopen mei 4 uur lang en ging naar huis met de voorlopige conclusie sarcoïdose, iets wat ze eigenlijk nooit op de SEH tegenkomen.


En hoewel ik al 1,5 jaar geen druppel meer gedronken heb is het rare, nare onrustige gevoel er nog steeds. Ik weet nu alleen wel waar het vandaar komt. Maakt het verder niet makkelijker maar ik wilde toch even kwijt dat je soms ook een rare uitzondering kan zijn waardoor het lang kan duren voordat ook artsen nog wat verder kijken. Deels licht dat ook aan mij omdat ik liever denk 'het valt wel mee'.


Kortom, wat het ook is, probeer voor jezelf achter de oorzaak te komen en als er wel wat aan gedaan kan worden zou ik het zeker doen!


Veel succes!