Mijn eerste klaplong
12-04-2019 om 09:18 uurHallo iedereen,
Bijgaand wil ik graag mijn ervaring delen met mijn eerste klaplong.
Voorafgaand had ik al enkele weken last van mijn rug.
Met mijn 52 jaar en behoorlijk zwaar werk als constructiebankwerker / Lasser, zijn rugklachten geen bijzonder fenomeen.
Een aantal keer per jaar was ik dan ook bij de Fysiotherapeut te vinden voor een behandeling.
Zo ook deze keer.
Na een 3tal behandelingen (2 weken) was er nog geen progressie, terwijl ik normaal wel goed reageer op de behandeling.
De Fysiotherapeut dacht dat er iets meer achter zat dan alleen een spierprobleem, zeker ook gezien de pijnklachten telkens op een andere lokatie op de rug opdoken.
Hij heeft een brief gemaakt voor de huisarts met zijn bevindingen en een verzoek voor nader onderzoek.
De huisarts heeft uiteindelijk een aanvraag voor een thoraxfoto aangemaakt.
Ondertussen was ik al een beetje benauwder geworden.
Thuis nog even snel gedouched, en ik grapte nog naar mijn vrouw, " Nou ik ben klaar voor de opname"☺
Na het maken van de foto was meteen duidelijk dat ik een klaplong had.
Op de SEH hebben ze een Thorax drain in de borst geplaatst en werd ik naar de afdeling gereden.
Uiteindelijk is er met de Thopas pomp, tot 2x toe geprobeerd om de long opnieuw te laten ontplooien, maar zodra de pomp werd gestopt klapte de long weer in.
Uiteindelijk is er een CT scan gemaakt, en daaruit bleek dat er wel wat blazen op mijn long zaten, niet echt iets om je zorgen over te maken, dat schijnt toch wel een veel voorkomend verschijnsel te zijn.
Heb ook gelezen dat de blazen vaak op de top van de long voorkomen, omdat daar de druk in de long het grootst is.
Bij mij was dit ook het geval, en de longchirurg heeft besloten om een VATS te doen, waarbij hij de top van de long, waar de meeste blazen zaten, eruit te nemen.
Vervolgens zou hij het borstvlies opruwen, eraf strippen, zodat de long zichzelf tegen de binnenzijde van de borst kan hechten.
Uiteindelijk na een kleine 3 weken terug naar huis.
Wat valt dat tegen zeg.
De conditie is ver te zoeken, en heb ontzettend veel pijn in mijn arm en borst.
Met het strippen van het borstvlies zijn er wellicht wat zenuwen beschadigd, waardoor nu, bij de kleinste aanraking, een t-shirt wat tegen de huid ligt, een boterham smeren, tanden poetsen, en zelfs kippenvel krijgen, een hele felle pijn geeft.
Moeilijk te omschrijven, maar het voelt aan als een brandwond, het gevoel dat je huid eraf getrokken wordt.
Ondertussen via de huisarts begonnen met medicijnen tegen zenuwpijn, Amitriptyline, een antidepressiva die schijnbaar ook goed blijkt te werken tegen zenuwpijn.
Het kan even duren voordat het medicijn zijn werk gaat doen, dus ik moet even geduld hebben, en iedere week wordt de dosering iets verhoogd, totdat de pijn afneemt.
Gisteren bij de longarts geweest voor een controle.
Hij vroeg hoe het ging, en ik gaf aan dat de klaplong voor mij niet het probleem is, de pijn in de arm en borst hebben nu de overhand, waardoor de klaplong eigenlijk voor mij naar de achtergrond is verdwenen.
Hij beaamde dat er wellicht wat zenuwen waren beschadigd bij het wegnemen van het borstvlies, maar was er verder niet van onder de indruk.
Uiteindelijk is er nog een controlefoto gemaakt van de thorax.
Op de plaats waar de top van de long is weggenomen, zit nu nog wat vocht.
Volgende maand terugkomen om te zien of dat is verdwenen.
Ben benieuwd hoe dit weer gaat aflopen.
Zal het lichaam het vocht zelf opnemen /oplossen of omzetten in weefsel, of wordt het nogmaals een Thorax drainage om het vocht eruit te halen ?
Pfffffffff.
Heftig om zo plotseling “patiënt” te zijn!
Sterkte, vooral ook met de pijn! Hopelijk neemt het idd langzaam maar zeker af...!
Inmiddels ben ik weer een aantal maanden verder.
De zenuwpijn is gelukkig onder controle.
De Amitriptyline gaf heel veel nare bijwerkingen, vermoeidheid en sufheid. Momenteel gebruik ik Gabapentine, een anti-epileptica, daar kan ik wat beter mee functioneren. Wat betreft de klaplong. Een poosje geleden voor het laatst een thoraxfoto laten maken, en een bezoek aan de longarts. De foto zag er volgens hem goed uit, de long was goed ontplooid, dus voor hem was het klaar. De zenuwpijn is "restschade", en een gevalletje van "jammer".
Volgens hem zou in de toekomst, eventueel, wat verbetering kunnen optreden, maar daar ga ik niet van uit. Wellicht zal ik altijd wel aan de medicijnen moeten blijven, maar op zich is dat goed te doen. Regelmatig heb ik nog wel een drukkend gevoel op de borst, en pijn bij mijn schouderblad. Ook merk ik dat ik nog best snel lucht tekort kom. Als ik stevig doorloop, of als ik enthousiast iets aan het vertellen ben, dan moet halverwege de zin even een hap lucht nemen. Ook klinkt mijn stem soms wat "geknepen" en heb ik wat slikproblemen, soms moet ik 3x slikken om een hapje brood weg te krijgen. Al met al, heb ik nooit kunnen bedenken wat voor een impact een klaplong zou hebben. Het valt heel erg tegen. Zeker ook omdat er aan de "buitenkant" niets is te zien, is het voor je omgeving ook moeilijk voor te stellen.
Ik herken het direct als ik over mijn been wrijf of mijn tenen beweeg voel ik het bij de onderste ribben onder mijn borst.. wordt allemaal wel steeds minder maar ben dan ook al 4 maanden. Verder.. verdraag geen bh alleen een sport bh die heel los zit..
Ik herken alles van mij dochter en helaas ook bij haar is er een zenuw geirriteerd en zij krijgt pregabaline en ze werd er ook sloom van,maar samen met een puffertje helpt dit goed. Alleen nu links dus andere kant heeft ze nu een kleine klaplong