Astma en onbegrip van collega's
17-02-2013 om 18:07 uurDag allemaal,
Misschien raar om een topic te starten maar er is iets dat ik graag met jullie wil delen. Sinds drie jaar heb ik Astma en ik ben inmiddels drie maanden geleden terug gekomen uit Davos. Het gaat nu stukken beter maar op het werk levert mijn Astma veel stress op. Ik moet waarschijnlijk minder gaan werken in het onderwijs (lesgeven vind ik geweldig) en de school wil me gelukkig wel houden dus als het financieel mogelijk is ga ik drie en een halve dag werken en het is natuurlijk fijn als dat nog mogelijk is.
Toch is er veel onbegrip en dat maakt me zo verdrietig. Vorige week heb ik zelfs aan alle collega's verteld hoe het in Davos was en hoe het met mijn Astma gaat. Allemaal positieve reacties maar als ik eens hoest krijg ik toch vaak reacties als steek er nog één op en stik voorzichtig. Heel vervelend.
Vrijdag op school liep ik tijdens een vergadering het lokaal uit, ik was behoorlijk ziek maar had door een allergische reactie ineens wel heel weinig lucht. Ik zat onder aan de trap en kon nog net de huisarts en mijn ouders bellen. Ik moest meteen komen en ik ben overstuur weggegaan. Het is namelijk zo dat ik heel lang weg bleef uit de vergadering en zo benauwd was dat ik duizelig werd. Wat ik bijzonder vind is dat niemand van de collega's even kwam kijken hoe het met me ging terwijl ik heel lang weg was en iedereen wist dat het niet goed ging. Ik wil natuurlijk geen medelijden, maar dit voelt helemaal niet goed.
Ik vind het moeilijk om mijn Astma te accepteren maar dit maakt het nog moeilijker.
Heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Lotje
Hoi Lotje
Wat vervelend om te horen/ lezen dat je je onbegrepen voelt en dit stress oplevert. Dat is zeker niet goed en stress komt je astma helaas ook niet ten goede. Je geeft aan dat je het moeilijk vind je astma te accepteren en dat dit het moeilijker maakt.
Acceptatie heeft bij mij ook wel even geduurd en eerlijk gezegd hebben we allemaal wel eens een momentje dat we het niet of niet willen accepteren. :X
Ik heb mezelf beloofd er altijd zo open en eerlijk mogelijk over te zijn, dat maakt het een stuk makkelijker. Ik kan tegenwoordig beter relativeren dat als mensen er niet mee om kunnen gaan dit meer iets over hun dan over jou zegt, mits je maar eerlijk tegenover zelf en je astma blijft.
Wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond om je "probleem" te bespreken. Wat heb je te verliezen om het aan te kaarten? Maak het bespreekbaar en geef aan wat bepaalde opmerkingen met je doen.
Daarnaast zou ik aangeven dat je vrijdag erg benauwd was en daarom uit de vergadering liep. Vertel ze gewoon dat je erg benauwd was en daar ook duizelig bij was. Misschien kun je afspreken dat indien je erg lang weg blijft er altijd even iemand komt checken of het goed gaat. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Tessa
Mijn eerste basis reactie is:' Zijn ze nu helemaal van Lotje getikt'!!
Meid wat een nare situatie.
Wat je misschien kunt doen is een e-mail maken over wat astma precies is, ik vind dat mensen in het onderwijs dat sowieso moeten weten, je kunt tenslotte ook veel kinderen tegen komen met astma.
Wat voor soort astma jij hebt, en dan hoef je het maar één keer uit te leggen, zonder emoties. En inderdaad kun je ook aangeven dat je het best angstig vond dat je zo lang alleen was terwijl je je niet goed voelde. Dan beschuldig je niemand maar verwoord je wel je gevoel.
Ik zou de e-mail aan mensen die je dierbaar zijn laten lezen en vragen om feedback. Inderdaad medelijden dat hoeft niet, maar je bent collega's en als iemand niet lekker is, dan gaat er gewoon even iemand bij zitten. Of brengt je naar huis of naar de dokter. Dat is helemaal niet raar.
Werkte je daar ook al voordat je naar Davos ging?
Heel veel sterkte, laat alle reacties rustig bezinken en kijk uit dat je doordat je je te goed wilt houden en in de stress schiet niet verkeerd gaat ademhalen.
Groet,
Jippie
Wat je ook kan doen is een rietje meenemen en een wasknijper.
Zet de wasknijper op hun neus en laat ze door het rietje ademen, werkt uitstekend.
Ooit een collega gehad die maakte ook van die opmerkingen, na dat hij door een rietje had geademd was hij veel behulpzamer.
Heel erg bedankt voor jullie tips! Ik ga hier zeker wat mee doen. Fijn om te lezen!
Ik had al wel verteld wat Astma is en hoe het in Davos was. Toen ik na afloop vroeg of ze even in een rietje zouden willen blazen waren er twee collega's van de veertig die dit wilden proberen. Het blijft lastig. Maandag eerst maar eens met de directie overleggen en dan wacht ik af! Nogmaals bedankt :)
Hallo Lotje,
Belangrijk is om voor jezelf duidelijk te hebben wat er nodig is om je werk te kunnen doen. Zo kun je gericht vragen wat je nodig hebt. Bijvoorbeeld aanpassingen in het klaslokaal; hierbij denk ik aan dichte kasten, afsluitbare bakken voor materialen, extra schoonmaakmogelijkheden.
Of geen pleinwacht bij mistig weer.
Is het mogelijk om lesmateriaal klaar te hebben liggen waar de leerlingen vrij zelfstandig mee aan de slag kunnen op de momenten dat je weinig lucht hebt om veel te praten.
Maak je op een ander moment nuttig voor een collega door voor hem/haar een klusje te doen dat je wel kunt doen zonder benauwd te worden.
Heb je hulp nodig omdat je je niet goed voelt, vraag er dan om en zeg wat ze voor je kunnen doen. Andere mensen weten niet goed wat ze moeten doen, vinden het eng of zijn bang dat ze verkeerde dingen doen of vragen.
Zelf heb ik een paar collega 's waar ik terecht kan wanneer het even niet lukt. Maar vooral om plannen te maken om te zorgen dat het wel lukt.
Ik vind het nog steeds niet makkelijk om te vragen maar het werkt wel. Sommige collega's willen het niet begrijpen daar besteed ik niet te veel energie aan.
Energie is voor leuke dingen.
Succes,
Spirit