Wel/niet naar school. Tips?
13-08-2020 om 14:22 uurHallo, graag lees ik tips van andere ouders met longproblemen m.b.t. het weer naar school gaan van je kind (basisschool) in coronatijd. Ik vind het zelf een zeer moeilijke afweging. Alhoewel zowel zoon als ik vanuit verstand en gevoel rust ervaren als we denken aan het vervolgen van thuisonderwijs, voor mij is thuis les geven geen enkel probleem. Ik heb met school, huisarts en GGD gesproken. Thuisonderwijs geven omdat je kind of jij meer kwetsbaar is mag, al hebben ze alle kinderen het liefst in de klas. Wij wonen in de randstad, dicht bij de groter wordende besmettingshaarden. Ik ben alleenstaand ouder . We houden sinds het begin de maatregelen aan en houden ook afstand tot kinderen. In de praktijk zie ik nml. wel degelijk dat een kind als eerste besmet raakte binnen het gezin.
Wie is ook aan het dubben over mogelijkheden w.b. wel naar school gaan? Er is al van alles de revue gepasseerd maar praktisch gezien zijn bepaalde dingen niet haalbaar (gymles, spelen, samenwerkingsopdrachten, etc.)
Ik hoor het graag. En heb je geen tip maar weet je ook niet wat te doen, dan hoor ik het ook graag.
De kinderen zijn al vanaf half maart niet of maar deels en niet volwaardig op school. Dit is 5 maanden, heel lang dus.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat de kinderen weer naar school gaan, voor hun sociale ontwikkeling en om afwisseling thuis - school te hebben.
Mijn dochter (13 jaar) is erg blij om dinsdag weer fulltime te mogen gaan.
Kun je het niet aan je longarts vragen of het voor jou verantwoord is dat je zoon naar school gaat? Die geeft daar het meeste verstand van.
Dank voor je reactie. Ik ben op het moment niet onder behandeling. Huisarts geeft aan dat de keuze uiteindelijk bij de ouders ligt en dat ik zelf moet bepalen wanneer ik het niet veilig genoeg meer acht. Mijn zoon geeft zelf aan dat hij liever thuisonderwijs heeft, hij is zeer begaafd en van achterstanden zal geen sprake zijn. Vrienden ziet hij op 1,5 m afstand en online. Ik begrijp aan de ene kant de afweging w.b. het sociale aspect e.d. Aan de andere kant zou het risico opzoeken kunnen betekenen dat ik ernstig ziek word (met evt. schade waardoor ik er niet meer voldoende kan zijn als ouder en ik houd de boel alleen draaiende), of erger. Die kans moet zeker niet uitgevlakt worden. En dan denk ik dat een kind veel minder schade ondervindt aan een periode niet naar school gaan (in bep. landen hebben kinderen heel hun schoolleven afstandsonderwijs), dan -in het ergste geval- verder te moeten zonder moeder. Of het trauma van een moeder die het op het randje redde, in coma lag, door complicaties niet meer voor hem kan zorgen, etc. Natuurlijk zijn overal risico's te vinden maar waarom beschermen we onszelf in de auto wel met een gordel terwijl de kans op een ongeluk uiterst klein is en zoeken we dit -grotere- risico wel op?
Ik maak misschien andere afwegingen omdat ik mijn situatie ken en ik weet hoe mijn zoon in elkaar steekt.
Ik heb nog gedacht hem naar school te laten gaan en thuis afstand van hem te houden, alles extra schoonmaken, extra ventileren, e.d. Maar het breekt m'n hart te bedenken dat we niet zouden kunnen knuffelen.
Een middenweg zou mooi zijn: deels school met de afstandsregel en deels thuisonderwijs. Is er iemand die zoiets voor de vakantie al heeft geprobeerd?
Je hebt alles goed overdacht en je zoon wordt dus niet geschaad door thuisblijven.
Thuis afstand houden lijkt me inderdaad onwenselijk en niet te doen. En ook niet 100 % veilig.
Wat jij noemt: de middenweg, dat had mijn dochter de laatste maand voor de vakantie. Ze hadden 3 groepen en gingen eens in de 3 dagen naar school. Ik zou er vrede mee hebben als het zo weer zou gaan verlopen. Ook uit respect naar de docenten die bang zijn om geïnfecteerd te raken toe.
Mijn dochter is aangetoond hoog begaafd en kan zich ook redden met thuisonderwijs. Maar ze is vanwege de sociale aspecten en de afwisseling blij dat ze weer fysiek naar school kan gaan.
Ik woon ook alleen met haar, net als jij met je zoon.
Ik hoop dat je tevreden bent over je behandeling bij de huisarts maar af en toe naar de longarts gaan lijkt me in deze tijd een meerwaarde. Hoe beter de conditie hoe groter de kans dat mensen corona overleven.
Heel veel succes de komende maanden!
Ik begrijp dat je het lastig vindt, Wik2001.
Het is en blijft een moeilijke keuze. Ik ben moeder van 2 kinderen, ik heb zelf astma en de jongste heeft astma en aangeboren longafwijkingen. Mijn kind is onder behandeling van een longarts in een academisch ziekenhuis. De longarts acht het wel verstandig dat mijn kind naar school gaat. Echter zal hij voorlopig nog niet gaan gymmen als deze les binnen gegeven zal gaan worden. Mijn kind loopt gewoon op schema met zijn leren, dus hij zal naar school gaan. Ik heb overigens nog niets van de basisschool gehoord.
Mijn oudste kind is 13 en is gezond. Zij gaat starten in de brugklas, en voor nu is het nog onmogelijk om haar thuis te houden. Ze krijgt heel veel informatie de komende dagen over het reilen en zeilen in de school. Van deze school heb ik wel al een compleet protocol ontvangen met wat er van de leerlingen verwacht wordt, looprichtingen, aangepast lesrooster zodat er zo min mogelijk over de gangen word gelopen etc.
Hier dus in goed overleg met de arts besproken dat het veilig is dat mijn kinderen naar school gaan, echter zullen ze nog laagdrempeliger worden thuis gehouden.
Hier ook hetzelfde dillema, de longarts van mijn dochter vindt het naar school gaan belangrijk vooral ook voor het sociale aspect. Ze gaat nu naar groep 8, maar ben als de dood dat ze ziek wordt. Gelukkig is school heel alert en zodra er iemand verkouden wordt hou ik haar thuis, of als zij verkouden wordt, want dat is elk jaar in september vaste prik.
Helaas zijn er ook veel ouders die het onzin vinden en daar ligt mijn grootste struggle.
Dus de 24e gewoon naar school en per dag even bekijken.