trombosebeen en een longembolie
12-06-2019 om 23:01 uurGoedenavond, mijn zwager is vorige week overleden en ik heb nog teveel vraagtekens.
Ik schrijf het even op de manier zoals ik het begrepen heb van mijn zuster.
Mijn zwager en mijn zus gingen vorige week naar de ha omdat mijn zwager al een tijdje pijn in zijn been had.
Dit bleek een trombosebeen te zijn,met het bukken om zijn schoenen weer aan te doen werd hij niet lekker.
De arts vroeg ofdat hij hier vaker last van had en hij vertelde ,al een paar weken heb ik het benauwd en lukt het zingen bij het koor niet meer zoals het hoort,vooral solo lukt me niet meer.
De arts heeft na verder onderzoek besloten toch maar de ambulance te bellen.
De echo wees uit dat hij inderdaad een trombosebeen had maar ook een longembolie.
Dus kreeg hij bloedverdunners en de dag erop zou hij onder de mri gaan en daarna zou hij naar huis toe mogen,dus mijn zus neemt om 20.00 afscheid en zegt lieverd tot morgen en blijf van de mooie verpleegsters af.
Om 22.00 uur wordt mijn zus weer opgebeld door de arts en vraagt om onmiddelijk terug te komen omdat ze hem al een half uur aan het reanimeren waren,een bloedprop in het hart werd haar verteld.
Toen ze daar aankwam had ze al het gevoel dat haar man daar al niet meer lag.
Ze zijn toen nog een kwartier doorgegaan met de hoop dat de bloedprop er alsnog uit zou schieten.
Maar mijn zus vroeg op een gegeven moment aan de arts hoe dat hij eruit zo komen, mocht het toch lukken.
De arts vertelde dat hij het niet precies wist maar wel dat hij zeker schade zou hebben opgelopen, daarop vroeg mijn zus alles te stoppen, dit zou hij nooit gewild hebben.
In het gesprek dat hierop volgde vertelde de arts dat ze hier niks aan hadden kunnen doen.
Nu mijn vraag, vanaf het moment dat mijn zus me vertelde door de telefoon wat er aan de hand was en daarvoor bloedverdunners zou krijgen en pas de dag erna de mri ,bekroop me een gevoel van,waarom pas morgen de mri ,dadelijk gaat het fout,en dat ging het dus ook.
Is dit de normale gang van zaken of worden in andere ziekenhuizen er wel eerst een mri gedaan om al het andere .uit te sluiten.
Ik noem geen namen van de artsen, die er verder ook niks meer aan toe te voegen hadden ,als alleen nog maar vragen ofdat hij een codocil had.
Maar ik heb zo sterk het gevoel dat hij op 67 jarige leeftijd nog niet had hoeven te overlijden.
mvg mary
Beste mary1963,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je zwager. Het is moeilijk te bevatten als iemand van het ene op het andere moment wegvalt. Een plotselinge dood roept vaak vragen op.
Het is voor een andere arts dan de behandelend arts lastig om uitspraken te doen over de ‘normale’ gang van zaken in een ander ziekenhuis.
Een arts maakt op basis van zijn bevindingen en de mogelijkheden een keuze hoe te onderzoeken en te behandelen. We adviseren je de vragen te stellen aan de arts die je zwager heeft behandeld. Die kan uitleggen wat de beweegredenen zijn geweest voor de keuzes.
Heel veel sterkte.
Met vriendelijke groet,
De Advieslijn
Helaas zijn we er achter gekomen dat mijn gevoel over de bloedverdunners,dat mij dat niet lekker zat, terecht was. Ik had al het gevoel ze jagen hem zo de dood in. Als ze eerst de mri hadden gedaan ipv meteen de bloedverdunners te geven en de dag erna pas de mri, dan had mijn zwager nog geleefd. Het ziekenhuis heeft toegegeven dat ze een grote fout hebben gemaakt. hij bleek een ruiterembolie te hebben gehad. Ik heb zijn foto waar hij op staat, waar hij zijn bloedverdunners kreeg. Ik ben zo boos en zo verdrietig. Ik zie mijn zus wegkwijnen, en waarvoor. Ik hoop dat iemand die dit leest 2x nadenkt op het moment dat je zo één patiënt binnenkrijgt .Maak aub eerst een mri en beslis pas daarna over bloedverdunners ja of nee. Ik hoop dat zijn dood niet voor niks is geweest en dat er iemand door dit verhaal op tijd geholpen kan worden.
Gr mary