eerstekeergriepprik

Ik heb voor de eerste keer een griepprik gehaald.
Ongeveer een uur na de griepprik kreeg ik spanning in het midden van mijn hersenpan (vage hoofdpijn) mijn concentratie viel weg en ik viel zowat in slaap. Maar midden op de dag, dan ga je iets doen … maar ik kon me moeilijk concentreren, ik had het vervreemdend gevoel dat het oorlog was in mijn hersenpan. Na een aantal uren moeizame concentratie was er ineens een flits alsof een beeld van mijn skelet zich ontrolde in mijn hoofd, eerst de wervels van bovenaf naar beneden, toen de ribbenkast en de bovenbenen, en toen kwam er een beeld alsof het skelet zich losmaakte van het weke weefsel, waarbij mijn binnenkern ineens koud aanvoelde, alsof mijn lichaam zichzelf ter hoogte van mijn wervels koelde. Dat beeld vervaagde snel, en daarmee zakte ook grotendeels de spanning in mijn hoofd. Maar de kou in mijn binnenste bleef. Ik sliep die nacht gewoon, maar werd ‘s ochtends wakker met nog dat kou-gevoel van binnen. Dat verdween in de loop van de dag. Ongeveer 30 uur na de griepprik was dat kou-gevoel weg en was ook de spanning in het hoofd voorbij.

Ik las op internet : bij activering van het immuunsysteem worden ook een groot aantal signaalstoffen gemaakt die de berichtgeving binnen het immuunsysteem verzorgen. Deze stoffen komen ook in de hersenen terecht waardoor de hersenen ontregeld kunnen worden. Ik vermoed dat ik dat ervaren heb. De griepprik heeft een breed spectrum aan dode virussen en vergt de aanmaak van een verscheidenheid van antistoffen : een aanval, zo complex dat de hersenen er kennelijk door ontregeld kunnen worden.

En dan die kou van binnen ( ik heb op geen enkel moment een koortsgevoel gehad): ik hoorde tot mijn verbazing dat twee mensen in de straat na de grieppil longontsteking hadden gekregen en een kennis was vlak na de grieppil zwaar verkouden geworden. Post hoc, ergo propter hoc ? of toch geen causaal verband ?