Aan huis gebonden bij slechte periodes - rolstoel ja of nee?

Hallo Cisca, ik heb dan weliswaar niet alleen astma maar ook copd maar ik gebruik geregeld de rolstoel met uitjes enz.

De stap om dit te gaan gebruiken was best groot maar ik vond het binnen zitten en niet meer mee kunnen doen erger.

Wat je ook beschrijft, een keer met je dochter de stad in, dat is toch heerlijk om te kunnen met rolstoel, zo houd je energie over om even wat te passen enz.

Het moeilijkste vond ik dat ik de ene dag in rolstoel moest en de andere dag kon ik makkelijker zonder, dat is voor je omgeving vaak verwarrend, dan kwam ik mensen tegen die vroegen of ik helemaal beter was, beetje uitleg en ze begrijpen het.

En ook met een rolstoel een winkel in en dan opstaan en een klein stukje lopen of kleding passen, dan zie je nog steeds mensen kijken alsof ter plekke een wonder is gebeurt, (meestal zeg ik dan ook:t werk van Jomanda;)

Nu heb ik inmiddels ook een scootmobiel, waar ik de stad mee in kan maar loop korte stukjes in de winkel.

Ik kan alleen maar zeggen:doen, er gaat weer een wereld voor je open.

We willen toch allemaal mee blijven doen met wat mogelijk is, ik geniet op alle goede dagen van scootmobiel /rolstoel, wanneer ik dan naar buiten kan, voel ik mij als een klein kind in een snoepwinkel, geluk zit in kleine dingen.

Succes en liefs, Jolien

Hoi Cisca,

Ik begrijp je dilemma hélemaal! Ik weet dat ik niet het goede doe, gebruik maken van rolstoel of invalidenparkeerkaart, maar je raakt wel steeds meer geïsoleerd. Inderdaad winkelen met mijn dochters of id is er niet meer bij maar toegeven kan ik nog niet.

Ik snap je dilemma, je wilt t liever niet, maar als t je mogelijkheden vergroot,,.

Ik heb al jaren (en ben nu 35) een rolstoel en gehandicapten parkeerkaarten en heb er ont-zet-tend veel plezier en gemak van. Uiteraard een hele stap en zelfs nu niet altijd makkelijk, maar t heeft mn mogelijkheden zo enorm vergroot!

Sinds een jaar heb ik ook een scootmobiel, zo'n kleine, niet zo'n bakbeest. Heb daar langer tijd voor nodig gehad voor ik daaraan toe was, maar sinds ik hem heb, ben ik er zó blij mee.

Ik herken dat wat Jolien schrijft ook wel, omdat ik soms ook even uitstap ofzo, ik zie het ook als voordeel dat ik dat kan, want niet alles is altijd even rolstoelvriendelijk en dan prijs ik me bevoorrecht boven allen die eraan gekluisterd zitten...

Bedankt voor de reacties. Jolien, je omschrijft het precies zoals het is. Ik zal er toch voor gaan kiezen. Hoe moeilijk ik het ook vind. Dit vind ik ook geen optie, nu is de astma de baas over mijn leven en dat wil ik niet.

Fijn te lezen dat je voor de rolstoel kiest, moeilijk is het zeker en het is echt even wennen maar weer meedoen( al is het ook vaak zittend) is heerlijk.

Ga er lekker veel op uit, zodra je gezondheid het toelaat, je zult merken dat je later denkt, had ik dit maar eerder gedaan! Zo word jezelf weer de baas ipv de astma.

Succes en liefs, Jolien.

Ik heb ook een scoot en rolstoel. Inmiddels ben ik zo ver dat ik er heerlijk mee op uitga als ik me ertoe voel. Ik merk het niet eens meer als mensen kijken dat ik plots opsta. Er zijn er zovelen die een rolstoel gebruiken en ook nog lopen kunnen. Ik loop zelfs achter mijn eigen rolstoel. Genieten van het leven, dan maar zo!

( Maar ik moet bekennen dat ik ook nog vrij jong was toen ik eraan moest, niet gevrijwaard van enige trots heeft het mij ook moeite gekost in het begin).

Ha, dat herken ik. Sinds een paar maanden kan ik nauwelijks meer lopen, tenzij met extreme, verlammende pijn. Maar aan een rolstoel of scootmobiel ben ik nog niet toe. Als je opstaat dan wordt er naar je gekeken alsof je een simulant bent die op hun kosten profiteert van het zorgsysteem. En dan nog mijn eigen trots. Ik wil niet gezien worden in zo'n ding. Ik zou beter moeten weten maar het kost veel tijd om toe te geven dat het niet meer gaat.