Buren willen kankerpatiënten weg
25-04-2014 om 16:13 uurBuren willen kankerpatiënten weg: 'Bezorgdheid is overgeslagen naar onredelijke onverdraagzaamheid'
De Gentse schepen Tom Balthazar heeft zijn bedenkingen bij de klachten van de 11 bewoners van een flatgebouw waar een van de appartementen gebruikt wordt om alleenstaande kankerpatiënten kortstondig op te vangen.
In Gent protesteren bewoners van een flatgebouw tegen de vergunning voor een kleinschalig Zorghuis, waarbij in een van de appartementen maximaal vier alleenstaande kankerpatiënten kortstondig opgevangen worden tijdens en vlak na hun behandeling. De initiatiefneemster en de Gentse schepen Tom Balthazar (SP.A), onder meer bevoegd voor Wonen, bevestigen het nieuws.
Sinds eind 2012 vangt het Zorghuis Gent alleenstaande kankerpatiënten op tijdens en vlak na hun behandeling. Naast een fysieke plek waar revaliderende patiënten tot rust kunnen komen, willen de betrokken vrijwilligers ook een warm onthaal bieden. Het Zorghuis richtte vier kamers in op één appartement, maar tot op heden revalideerden er maximaal 3 patiënten. Dit jaar waren er 200 ligdagen, gemiddeld twee patiënten dus.
Klachten over geluidsoverlast, hygiëne en veiligheid.
"We vroegen een functiewijziging aan voor het appartement, maar de buren tekenden bezwaar aan", aldus oprichtster Majin de Froidmont. De klachten gingen onder meer over geluidsoverlast, hygiëne en veiligheid.
"Na positief advies van alle betrokken diensten, verleenden we op 5 maart de vergunning voor een functiewijziging van wonen naar diensten", bevestigt Balthazar. Het ging om een regularistatieaanvraag, aangezien het Zorghuis geen vergunning voor de functiewijziging had en er een klacht was bij de dienst bouw- en woontoezicht.
Schepen Balthazar heeft zijn bedenkingen bij de klachten van de 11 bewoners. "Iedereen heeft het recht om bezwaar in te dienden, maar het is spijtig dat er niet wat meer empathie is geweest voor de noodzaak om mensen ook buiten de klassieke ziekenhuisomgeving op te vangen. Ik heb begrip voor de bezorgheid van mensen rond hun woonomgeving, maar ik denk die overgeslagen is naar onredelijke onverdraagzaamheid."
'Spijtige gang van zaken'
De buren gingen ondertussen in beroep bij de Oost-Vlaamse deputatie. Die moet binnen de drie maanden de knoop doorhakken en organiseert op 10 juni een hoorzitting. Majin de Froidmont vindt de gang van zaken spijtig, temeer omdat de klagende bewoners niet ingingen op een voorstel om het Zorghuis te bezoeken. "Wij zijn helemaal geen ziekenhuis, maar een plaats waar kortverblijf wordt aangeboden voor mensen die niet bij familie of vrienden terecht kunnen. Ik wil mijn energie positief gebruiken, maar moet die nu in bezwaarschriften en hoorzittingen steken."
De Froidmont hoopt dat de syndicus de bewoners van het gebouw en het Zorghuis dichter bij elkaar kan brengen. "Ik vrees niet voor een teloorgang van het project en zoek wel een andere oplossing als het niet anders kan. Er zijn te veel vrijwilligers die enthousiast zijn en te veel mensen die we kunnen helpen."
Ook Balthazar vindt het aangewezen dat de communicatie in het gebouw hersteld wordt. "Ik hoop dat er, ondanks de verontwaardigde reacties, opnieuw gepraat kan worden en dat iedereen beseft dat morgen ook iemand uit hun omgeving moet verzorgd worden." (Belga/TE)
Het leed van een kankerpatiënt laat niemand onberoerd, vandaar dat er in België fel gediscussieerd wordt over dit artikel. We zijn allemaal gevoelig voor het leed van anderen. Als ik een bedelaar voor de supermarkt zie, dan voel ik me daar ongemakkelijk bij (ongeacht of ik iets geef of niet). Maar daarna ga ik naar huis en "vergeet" ik dat.
Thuis is een plaats waar ik even alle narigheid kan vergeten. Elke goede dokter zal je ook zeggen dat je geen problemen mee naar huis moet nemen. Als je dan juist thuis geconfronteerd wordt met de bijzonder zware problemen van je buren, lijkt het me moeilijk om me daar comfortabel bij te voelen. Het is ook niet een buurman die je al jaren kent, het zijn 2-3 mensen die er maar kort verblijven en wiens plaats nadien weer door nieuwe patiënten wordt ingenomen. Ik kan me best voorstellen dat dat zwaar is.
Dat de hygiëne in gevaar zou komen, is natuurlijk een stom argument. En het is ook zeker niet dat kankerpatiënten mij onverschillig laten. Ik ben een trouwe klant bij het Rode Kruis (donor) en sta ook ingeschreven als stamceldonor. Ik zou geen moment twijfelen als er ooit een oproep komt. Maar ook in de bloedbank hangen er alleen maar foto's van gezond uitziende ontvangers die je wijsmaken dat je een held bent. Geen foto's van kankerpatiënten die middenin hun behandeling zitten. Dat willen de meeste mensen nu eenmaal liever niet zien. Ik maak me liever ook geen al te concrete voorstelling van waar mijn bloed naartoe gaat.
Het is heel gemakkelijk om te roepen dat je je medemens moet helpen, maar het is wel fijner als je daarna met een goed gevoel naar huis kan en er dan niet meer mee geconfronteerd wordt. Thuis is immers de veilige basis. En op dit punt kan ik de protesterende buren wel begrijpen. Voor hen gaat dit alles dag en nacht door. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat ik dit initiatief fantastisch vind en het de patiënten van harte gun om in een huiselijke omgeving te mogen herstellen. Is dit appartement daarvoor de juiste plaats? Hoe erg is deze overlast echt? Geen idee.
De discussie over dit thema stoort me omdat ze niet genuanceerd is. Het is niet wit of zwart, er zijn nog vele grijstinten. Ik hoop dat dit probleem behoorlijk onderzocht wordt vooraleer er een vonnis wordt geveld.
We kunnen weer online en aangezien ik nog niet weg ben ging ik nog even lezen en las ik deze topic,
Ik werd er een beetje giftig van....
Ik snap dat er veel mensen zijn die omgaan met ziekte moeilijk vinden zeker als het dierbare zijn.
Ieder ziek persoon, wat voor een ziekte ook, krijgt ermee te maken dat mensen er niet mee om kunnen gaan. Dat ligt niet aan de zieke persoon echter worden de naasten geconfronteerd met hun eigen onvermogens, angsten en frustraties.
Ze weten niet om te gaan met hun emoties/gevoelens en willen deze So called negatieve gevoelens ook niet.
Soms zo dat ze uit contact treden.
Niet voor niets bestaad de uitdrukking, je echte vrienden leer je kennen in tijde van ziekte.
Ik kan hier tot op zekere hoogte begrip voor opbrengen want iedereen zit anders in elkaar.
Echter begrijp ik het punt van je Niet veilig voelen in je eigen huis omdat er in het huis naast je of bij je in de flat je mensen tijdelijk worden verzorgd die geen andere opvang hebben en zo rustig kunnen herstellen na of tijdens behandeling.
Ik woon in een flat en daar zijn de laatste jaren op mij galerij 3 mensen uit een beschermd wonen traject komen wonen. En in de gehele flat zijn er mensen uit een bepaald traject komen wonen. Meeste met een psychiatrische diagnose. De een straalt het meer uit dan de ander de ene heeft veel medicatie en dat zie/ merk ik ook.
En er zijn mensen die nog wekelijks begeleid worden door een GGZ instelling omdat ze o.a. Moeite hebben met hun huishouden.
Als ik de bewoners zie groet ik ze vriendelijk en met sommige maak ik een praatje.
Echter als ik mijn voordeur achter mij sluit ben ik in mijn eigen omgeving en voel ik me veilig en word ik niet geconfronteerd met wat er bij mijn buren gebeurt. Dus ook rust en een goed gevoel.
Er word gezegd dat het een zorg voorziening is en geen ziekenhuis en om te herstellen is. Lijkt me dan dat er in die zin dan geen overlast kan zijn van allerlei piepende infusen. Hoogstens van mensen die in en uit lopen( bezoek) echter hebben we het hier over zieke mensen waarvan ik niet denk dat deze tot snachts feesten.
Lijkt me ook dat er regels zijn opgesteld en als iemand zich er herhaalde niet aan houdt dat die persoon naar huis word gestuurd.
Helaas hebben we hier ook met de media te maken en hun berichtgeving zal altijd beknopt/ gekleurd zijn.
Want hoe zit het met de gehorigheid in die flats. Bedoel ik woon in een flat die niet heel erg gehorig is. Echter zijn er oudere flats die super gehorig zijn waar je zelfs kan horen als je buren zitten te bellen.
Dus ja dan komen we in het grijze gebied....
Maar dat er mensen zijn die niet geconfronteerd willen worden met zieke mensen in hun flat dat kan en wil ik met de beste wil van de wereld niet in mee. Hoeveel mensen komen ze op straat tegen waarvan ze niet weten dat deze persoon ernstig ziek is? Dus, als het niet bekend zou zijn waarvoor die flats beschikbaar zouden zijn zou er geen mens zich druk om maken. Wie, wat,waarom en hoe iemand daar woont.
Bedoel als je dan overlast ervaart stap je op je buren af en ga je ingesprek met elkaar.
Ik vind dit nog maar eens een voorbeeld van een zeer zure maatschappij waarbij mensen niets meer van elkaar kunnen verdragen. Ik zie geen reden om de problemen van anderen te moeten verbergen omdat wij zelf 'op ons gemak' zouden kunnen zijn. Het is nu eenmaal deel van het leven, en ik vind het net mooi dat dit gewoon in een gemeenschap kan opgevangen worden!
Waar ik me aan stoor, is dat de media deze buren zonder enige nuance neerzet als "zure buren" en dat heel Vlaanderen die mensen nu haat. Sommigen zijn zelfs zo "verdraagzaam" dat ze die buren zelf kanker toewensen (en daar wordt vervolgens niemand boos om). Terwijl niemand weet hoe groot de overlast echt is.
Op tv werd in het nieuws dat zorghuis vergeleken met een soortgelijk zorghuis in Oostende. En daar ging alles goed, niemand had er een probleem mee. Maar in Oostende was het wel een vrijstaande woning. Dat is - qua mogelijke overlast - toch een beetje appels en peren vergelijken. En het is geen objectieve berichtgeving.
Wij hadden vroeger buren die hun dochter mishandelden (politie gebeld, deed er niets aan). Dat was ongelofelijk erg voor dat meisje, maar ik kan je verzekeren dat je zelf ook niet met smaak zit te eten als je op de achtergrond zulke nare geluiden hoort. Dat is in de eerste plaats natuurlijk uit bezorgdheid, maar als je bijv. met bezoek zit, is het toch vervelend en niet gezellig.
Wij hadden toen wel de politie gebeld, maar die hebben eerst keihard op de verkeerde deur staan bonken en daarna gingen ze weg ("die kleine moet zelf maar klacht komen neerleggen"). Heel veel mensen vielen toen over ons heen. Of we wel beseften in welk wespennest we ons gestoken hadden door de politie te bellen. Maar een maandje later kwam de affaire Dutroux aan het licht en wezen diezelfde mensen met een beschuldigende vinger naar de buren. Die hadden toch iets moeten horen?
Dat bedoel ik hier een beetje. Iedereen is er als de kippen bij om die buren te veroordelen, maar je weet pas echt hoe je zelf zou reageren, als je er mee geconfronteerd wordt. Is het echt zo slecht als je het ook vanuit het standpunt van de buren probeert te bekijken? Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. ;)
En nee, ik ben zelf geen onverdraagzame buur. Als mijn buurman op eerste kerstdag met een zware boormachine in de weer is, nodig ik hem uit voor een stukje gebak en dan zijn we ook van het lawaai verlost.
ps: Ik kan zelf verschrikkelijk slecht tegen overgeeftoestanden. Misschien speelt dat ook een beetje mee. (maar veel mensen hebben dit probleem)
Vandaag in het nieuws
De klagende bewoners hebben ongelijk gekregen.
GENT -
'Overlastgevende' kankerpatiënten die herstellen in een flatgebouw in de Belgische stad Gent, hoeven niet te verhuizen. Het bezwaarschrift dat was ingediend door twaalf buurtbewoners is resoluut van tafel geveegd door gemeente en provincie.
Foto: Robert Hoetink
Volgens de omwonenden zorgen de kankerpatiënten in de residentie Aquarel voor 'geluidsoverlast'. Ook maakt de buurt zich zorgen over de hygiëne. Verder maken de vrijwilligers die de patiënten helpen 'te veel gebruik van de lift' en 'zorgen ze voor extra parkeerdruk'. Eén van de klagers verklaarde: "Wij hebben niets tegen die mensen, maar ze horen hier niet thuis. Ons gebouw is voor zulke activiteiten niet aangepast. Ik woon hier al 22 jaar, maar had ik dat geweten, was ik hier niet komen wonen."
De provincie Oost-Vlaanderen heeft de klacht van de bewoners afgewezen, meldt het Nieuwsblad. Zorghuis Gent mag er kankerpatiënten blijven opvangen, oordeelt de gemeente.
Mamm-lois, vroeg mezelf af of het jou buren zijn, die mensen die verzorgd worden na een behandeling voor kanker?
Verder als je eigen buurman/vrouw kanker krijg inc de behandeling daarvoor, is de situatie mi gelijk. Naar mijn bescheiden mening hebben deze mensen recht op empathie en begrip. Voor mezelf kan ik me niet voorstellen wat voor overlast je nou moet hebben van een kankerpatiënt, meer dan een doorsnee bure. Zelf heb ik op een afdeling in het zhs gewerkt waar ik regelmatig voor kankerpatiënten heb gezorgd als vpk.
Ik heb dit topic met verbazing gelezen.
Ik ben zelf longkankerpatiënt, momenteel gaat het vrij goed, maar na mijn operatie ben ik enkele maanden zwaar hulpbehoevend geweest.
Ik heb het geluk dat mijn zonen van 20, 18 en 13 en mijn man altijd voor mij klaar staan. Ik kan ook rekenen op familie en vrienden.
Het ziek zijn op zich is al zo zwaar. Mensen die niet het geluk hebben om goed omringd te zijn moeten toch ook geholpen worden en als het kan best in een omgeving die aanvoelt als een thuis. Ik begrijp niet wat mensen kunnen hebben tegen zo een mooi initiatief.
Ik ben blij te lezen dat de buren ongelijk hebben gekregen. Hoe durven mensen hulp aan een zwaar zieke in een soort van thuisomgeving overlast noemen. Het geluid van braken overlast noemen bij iemand die te diep in het glas gekeken heeft kan ik nog enigszins begrijpen, maar zoiets durven zeggen over een zwaar zieke is echt ontoelaatbaar.
Goed dat er hier toch ook heel wat mensen reageren die het opnemen voor de zieken.