Schrijfsel...
05-06-2007 om 23:30 uurHey allemaal...
ik heb "vroeger" (toen ik nog op de havo zat / net op de HBO) veel columns geschreven. Laatste tijd heb ik dat niet gedaan, omdat ik erg met mezelf zat zeg maar. Ik begin eindelijk weer een beetje mezelf te worden na een hoop gedoe, en ik heb dus vanavond voor het eerst sinds lange tijd weer geschreven. Ik wilde dit met jullie delen... :@ het gaat eigenlijk nergens over, en toch over een heleboel. Well....leesze en ik hoop dat jullie het wat vinden :) eerst schreef ik eigenlijk altijd over onzinnige dingen en discussies, maar later steeds vaker over gewoon het leven, over dagelijkse dingen. Nouja, lees maar als je zin hebt :)
Een woord in de goede richting. 05-06-2007
Al luisterend naar Dido denk ik aan de momenten waarop mijn columns vroeger gepubliceerd werden op internet. Ze werden niet door veel mensen gelezen, maar de mensen die ze lazen wachtten erop. Mijn verhalen, mijn gedachten; mijn hersenspinsels. En nu zit ik hier weer, achter een pc in plaats van een laptop ditmaal, en ik schrijf weer. Het is lang geleden dat ik zo geschreven heb, maar ik begin langzamerhand weer mezelf te worden. En bij mij hoort schrijven. Het maakt niet uit wat, als ik maar schrijf. Er gaat van alles door mijn hoofd op een dag. Teveel om te beschrijven, maar ik kan een poging doen. Om mezelf rust te geven, maar ook om de wereld te laten zien wie ik nu eigenlijk ben. De wereld…de wereld is een plek geworden waar veel mensen zich niet thuis voelen. Het nummer wisselt en ik zet de speler terug op Mary’s in India, op repeat. Fijn nummer. Terug naar die mensen waar ik het net over had, de mensen die mijn columns lazen. Veel van hen kende ik niet, maar anderen onder hen waren mijn vrienden. Goede vrienden. Gisteravond lag ik op bed en rolden er tranen over mijn gezicht. De laatste tijd heb ik daar wel meer last van; een besef van wat geweest is, maar ook een besef van wat er nog zal komen, en wat ik aan het bereiken ben. Een besef dat het ooit goed was, dat het slecht geweest is, maar dat het weer goed zal komen. Het besef dat ik mezelf weer wordt; een goed besef. Goede gedachten; twee belangrijke woorden die nu een grote rol spelen in mijn leven. Maar de mensen…wat zou er met ze gebeurt zijn? Waar zijn ze nu? Zal ik ze mailen, zeggen dat het me spijt en vragen of ze langskomen? Ik heb voor een moment aan de computer gezeten, klaar om hen te mailen. Maar uiteindelijk ben ik alleen maar oude contactpersonen gaan wissen. Mensen waar ik niets meer mee heb, of eigenlijk nooit echt wat mee gehad heb. De nare gewoonte om veel in het verleden te blijven hangen, is me lang bijgebleven. Het is hard werken nu, om te denken aan de toekomst. Maar ook weer niet teveel aan de toekomst, zoals mijn eigen lieve toekomst me verteld heeft. Vestig nooit teveel hoop op de toekomst; het heden geeft je genoeg, en zal genoeg veranderen aan de beelden die je hebt voor wat nog komen gaat. Laat het heden daarom de beelden langzaamaan vormen en vorm ze niet zelf. Ze zullen altijd weer stuk gaan, ze zullen altijd weer veranderen. En zo zal het altijd blijven. Een wijze les, die ik dagelijks moet raadplegen; even mezelf weer op de grond zetten. Je leeft tenslotte niet in de toekomst, maar je leeft in het hier en nu. En hier is op zich genoeg te doen. Er is school, er is het huishouden, het vriendje en de nieuwe vrienden. En opnieuw beginnen er tranen in mijn ogen te lopen. Het is geen verdriet, geen verlangen en geen geluk. Het is een mix van de muziek, van heden en verleden door elkaar, van nieuw en van oud, van teleurstellingen en verwachtingen. Melancholie zou nog het meest in de buurt komen. Maar eigenlijk, eigenlijk is het gewoon pure emotie.
Mandy.
hey dames,
ik vind jullie stukjes echt prachtig om te lezen en ze geven mij steun en kracht. nu zie ik ook dat ik ehct niet de enige ben die hier mee vecht en met mezelf in gevecht ben. en dat ik niet de enigste ben die dit gevecht niet kan winnen.
ik kan niet schrijven dus van mij zal er niks dan alleen wat reacties op de topic komen.
maar ga echt door!! ik verheug me echt op jullie verhalen!!!
dikke knuffel en veel liefs van Marjanne
hey,
het gevecht tja... die heb ik ook regelmatig... maar elke keer leer ik weer bij.
Dan denk ik ach zet je gevoel op zij en denk eens goed na, denk aan de dingen die je wel doet en niet aan de dingen waarbij je aan de kant staat. Vaak zijn we buitenbeentjes niet altijd, vaak is het niet de bedoeling om het te zijn maar zijn we het toch... 1 iets is belangerijk vaak zijn wij met andere dingen beter, zo zijn we vaak geestelijk sterker eerder volwassen en soms is het positief soms negatief.
maar wie negatief niet wil zal positief niet kunnen ervaren ( 1 van mn spreukjes... ;) )
de boodschap daar achter is eigenlijk hoeveel negatief er ook is, je blijft ervan leren en bent sneller blij met de kleine positieve dingentjes ;)
een hele grote knuf sam
Het besef van.....
Moe van alles wat er de laatste dagen op me af komt, moe van alles dat fout gaat.
Toch moet ik doorgaan, de tijd blijft heus niet op mij wachten en lief stil staan.
Dan probeer ik positief te zijn leuke dingen doen, dingen die ik gewoon kan.
Lekker muziek luisteren en forummen lekker een klein stukje lopen met de hond.
Ik leer steeds meer te genieten van de kleine dingen waar ik eerst niet naar om keek, de dingen die normaal waren maar veel mensen net zoals mij nu niet zien. Steeds meer besef ik dat je dankbaar moet zijn voor de dingen die je nu vandaag kan, niet naar de dingen moet kijken die niet gaan. En of dat lukt ? ja best wel alleen zo nu en dan wil ik meer, meer, en veel meer….. nu klinkt het allemaal al weer zo zwaar maar dat is het zeker niet ! ik kan heel veel, misschien wel meer dan al die anderen die de dingen doen die ik niet kan…. Ik kan denken, denken en genieten van de kleine dingen, de dingen die ik eerst vergat. De dingen die zij nog steeds vergeten….
Toch is het niet zo makkelijk als het lijkt…. Maar als je het goed bekijkt kan ik heel veel alleen anders, een ander tempo een ander iets een ander ding… maar het meest van allen kan ik genieten, maar ook zie ik meer veel meer dan hun, waarschijnlijk meer dan hun ook in de toekomst kunnen zien !
mooi meis :)
danke _O_ eigenlijk zijn het maar fragmentjes uit mn dagboek ;) zelfs daar schrijf ik op een dichtende manier in en af en toe niet... en dat zijn zeg maar deze stukjes... :X
ik vond hem ook heel mooi.
PS: wat houdt dit topic eigenlijk precies in??? wat kan je erin schrijven??
Tijd.
Jochem Meijer noemde het al in zijn show “AdéHadé” : het concept tijd (als je alles tien keer zo snel doet…). Het zwerft al sinds gisteren door mijn hoofd. Tijd te besteden, tijd over hebben, tijd te weinig hebben. Maar eigenlijk gaat het niet om de hoevéélheid tijd, zoals ik wel altijd doe voorkomen. Het gaat er eigenlijk gewoon om wat je ermee doet, hoe je de tijd invult. Quality time. Het indelen van tijd is altijd al voor veel mensen een probleem geweest, en dat zal het waarschijnlijk ook wel blijven. Ook al hebben we nu al die elektronische agenda’s, PDA’s, familyplanners en al die andere dingen; we zullen altijd afspraken blijven vergeten, of blijven stressen. Maar eigenlijk wilde ik het hier niet echt over hebben. Wel over de tijd en dat het erom gaat wát je ermee doet, maar niet over deze wereld waarin tijd het belangrijkste item geworden is. Maar waar wil ik het dan wel over hebben? Denken op een lege maag gaat stukken minder snel, dus eerst maar eens een tosti maken.
Terwijl de kaas smelt in het tosti-ijzer schrijf ik maar verder, niet goed wetend wat ik wil zeggen. Normaal gesproken komen de woorden vanzelf, en hoef ik niet na te denken over de zinnen. Maar het moet eruit; de tijd is fictief en als het rond blijft zwerven in mijn hoofd is de rest van mijn tijd minder goed besteedt. Tijd kun je niet beetpakken, en toch kun je er alles mee doen wat je wilt. Je kunt het voorbij zien strijken, je kunt de veranderingen zien die ze aanbrengt in je omgeving. Tijd is niets, en toch alles; ze beïnvloedt alle aspecten van het leven en laat haar tekenen achter. Ik vind tijd erg moeilijk. Altijd doe ik van alles door elkaar; tienduizend dingen die ik tegelijk in hetzelfde stukje tijd wil stoppen. Maar dat kan niet; dus toch kun je niet alles doen met tijd. Je kunt haar niet versnellen, niet vertragen, niet groter of kleiner maken dan ze is. Je kunt de tijd niet stopzetten. Je kunt niet voor anderen hun tijd indelen. En dat is iets waar ik eigenlijk veel problemen mee heb. Ik wil teveel; ik wil tijd eisen en vergelijk “mijn” verkregen tijd met die van een ander. De tijd aan mij besteedt. En daarom zei ik aan het begin van dit stukje dat het er eigenlijk om gaat hoe je de tijd indeelt. Wat ik moet leren is genieten van de tijd mij toebedeelt en de dingen die erin gebeuren. En niet die tijd verspillen aan kwaad bloed. Eigenlijk is tijd net als mijn gedachten; iets wilds dat je probeert te temmen, maar het lukt niet.
echt heel mooi O+
zelf denk ik er ook vaak overna maar het doen tja...
maar wat is tijd eigenlijk... wat is een jaar... wat is een mensenleven in vergelijking met de leeftijd van de aarde eigenlijk helemaal niets... ;)
knuf sam
RedRaven, wat supergoed onder woorden gebracht!! ik bewonder je!!! O+ :Y
O+