Artsen denken dat patiënt ze begrijpt
13-08-2010 om 23:29 uurNEW HAVEN - Patiënten begrijpen lang niet altijd wat de dokter zegt. Maar de behandelaar denkt dat hij wel begrepen wordt, blijkt uit kleinschalig onderzoek. 
Onderzoekers van Yale University interviewden 89 patiënten en behandelaars op de dag van het ziekenhuisontslag over de diagnose en verdere behandeling.
Hieruit bleek dat slechts 18 procent van de patiënten wist wat de naam van hun behandelend arts was en slechts 57 procent wist hoe hun diagnose luidde. De behandelaars dachten echter dat driekwart van de patiënten zijn diagnose kende en dat iedereen hun naam wist.
Communicatie
Dat patiënten slechts een fractie onthouden van de informatie die ze aangeboden krijgen, is al langer bekend. Er is dan ook veel moeite gedaan om de patiënt-dokter-communicatie te verbeteren. Maar blijkbaar denken dokters desondanks dat hun patiënten veel meer weten dan ze echt weten.
De verklaring is dat veel ziekenhuispatiënten wat ouder zijn en een complex ziektebeeld hebben, waarbij de diagnose niet heel helder is. Ook zijn ziekenhuisverblijven in de afgelopen decennia aanzienlijk verkort, waardoor er minder tijd is om de boodschap te bevatten.
Vragen stellen
Een oplossing kan zijn om patiënten en hun omgeving meer schriftelijke informatie te geven, ook tijdens het verblijf in het ziekenhuis. Ook kan het nuttig zijn om de patiënten een telefoonnummer van een medewerker te geven waaraan ze alsnog vragen aan kunnen stellen na hun ontslag.
De resultaten verschijnen in wetenschappelijk tijdschrift the Archives of Internal Medicine.
Bron
Goed dat je dit bericht plaatst. Maar wat kun je ermee?
Als je in de opleiding hieraan aandacht besteed, zullen de meeste artsen zeggen dat ze dit niet nodig hebben. In een gewoon gesprek tussen twee mensen is deze communicatiekloof ook niet zo groot. Volgens mij is dat het gevolg van:
De kunst is nu niet alleen te constateren dat het zo is, maar te kijken wat je eraan kunt doen.
Een eerste stap zou al kunnen zijn om dit soort bevindingen veel bekender te maken, eventueel ondersteund door voorbeelden, liefst met video en met "echte" mensen, niet met toneelspelers.
Daarna kun je werken een een workshop/cursus gesprekstechnieken waarin de arts leert een inschatting te maken van de patient en op basis daarvan het taalgebruik, de herhalingen en de toon aanpast. Professionaliteit is wat je verwacht van een arts, communicatievaardigheden helpt je als patient een enorme stap verder. Hierover is al best veel geschreven, maar nu komt het op het werkend krijgen ervan aan.
Volgens mij kun je dat niet overlaten aan de artsenopleidingen, maar is het een taak voor de patientenverenigingen.