Mijn Verhaal

Ik wil jullie even mijn hele verhaal vertellen.
In Maart 2001 hoorde ik van mijn huisarts n.a.v.
een longfoto dat ik longemfyseem heb,hij stuurde mij door
naar de longarts ook doordat mijn moeder het had en in
Januari 1999 is overleden,ik kreeg de gebruikelijke onderzoeken
(wat jullie wel zullen weten),en bleef onder controle met medicijnen.
Nu wou hij in December 2003 weer eens een foto laten maken,
en 5Januari 2004 moest ik weer terug komen.
Toen kreeg ik de schrik van mijn leven ze zagen een vekje op mijn
long heel klein 2mm,de grond zakte weg bij me.
Dus allerlei onderzoeken die niet allemaal fijn  waren,
eerst de ct-scan met contrastvloeistof niets gevonden,
toen een longpuctie en kreeg daar als complicatie een klaplong
drains geplaatst en 8dagen ziekenhuis,na die punctie kreeg ik
tintelingen dus neuroloog erbij hersenscan gemaakt en echo van de halsslagaders
ook dat was gelukkig goed,toen een pet-scan en ook daar kunnen ze er niet
uitkomen wat het is ook de punctie had niets opgeleverd ze konden geen weefsel te
pakken krijgen doordat het zo klein is!!!
Het enige wat nog kon was een operatie ,in overleg met mijn man
en dochter hebben we besloten om dat niet te doen,omdat dit een zeer zware
operatie is en misschien wel voor niets.
Moest toen om de 3mnd terug komen voor een thoraxfoto en elke keer
was het plekje gelukkig niet gegroeid,wat op zich een goed teken is!!!
Mocht toen om het halfjaar ben in Mei weer geweest en weer alles hetzelfde
nu moet ik 1Dec. weer en ben hypernerveus pffff.
Moet er nog even bij zeggen dat ik/wij moeilijk kunnen praten met
de longarts het is een zeer zwijzame man en verteld zelf niet veel,moet zelf alles vragen.
Nou dit was mijn verhaal,als ik niet reageer op berichtjes dan weten jullie wat er
aan de hand is,dan is mijn dip weer heel erg groot.

      Liefs Mary