Copd ICM Zuurstof en Co2
03-09-2013 om 23:32 uurBeste,
Ik heb me aangemeld op dit forum omdat ik meer te weten wil komen over Copd icm met zuurstof en het verschijnsel co2 ophoping.
Onze lieve moeder kampt al wat jaren met Copd, en haar conditie is naar mate de jaren vorderde meer en meer achteruit gegaan.
In het begin van dit jaar verslechterde de situatie en we hebben de huisarts gebeld, deze is gelijk gekomen. Een ziekenhuisopname van 3 weken werd het gevolg.
Hier heeft ze 1,5 week aan het zuurstofmasker gelegen. De status van haar Copd is nu 4.
Toen ze ontslagen werd voelde ze zich in eerste instantie erg opgeknapt, ze rookte maar is sinds het ontslag gelijk gestopt. Ze heeft een apparaat mee gekregen waar ze een half uur mee moet inhaleren (spoelen?) en de puffers die ze al eerder had. Voorst slikt ze medicijnen die haar zijn voorgeschreven.
Het komt ons ma voor dat de medicijnen die ze krijgt van de apotheek lang niet zo hun uitwerking hebben als die ze had in het ziekenhuis. Ze heeft de longassistente gevraagd of ze toch wel dezelfde krijgt voorgeschreven. Dit is wel het geval alleen de verpakking is anders. De assistentie legde uit dat de werkzame stof hetzelfde is maar dat er een soort van A kwaliteit is (ziekenhuis) en een B kwaliteit (apotheker). In ieder geval iets wat ik niet helemaal kan volgen.
Nu verslechterd het zich weer, en ik ben met mijn zus naar de huisarts geweest om te vragen of het mogelijk is om zuurstof aan te vragen. Wij hebben namelijk het idee dat ons ma hier enorme baat bij heeft en dat ze zich wat makkelijker kan bewegen in het dagelijkse leven.
Sinds een aantal weken doet ma bewegingstherapie in combinatie met toegedient zuurstof, dit vindt ze heerlijk.
We zijn naar de dokter gegaan en dit kon gelijk volgens de huisarts en hij heeft de aanvraag gedaan bij de zorgverlener, na 2 of 3 dagen komen ze de spullen al installeren.
Wij zijn tot dit initiatief gekomen daar waar wij van mening zijn dat we dat voor ma willen doen zodat zij hier niet achterna moet gaan. (Lees : Zorgelijke kinderen icm met een koppige ma)
We zouden dit graag willen doen zodat ze zuurstof kan nemen bij grote inspanningen, zoals thuiskomen van boodschappen en bij het de trap opgaan ed.
Nu twijfel ik ergens wel want nu blijkt dat de longarts tegen ons ma heeft verteld dat zuurstof geen oplossing ivm met ophoping CO2.
Zolang ons ma dat zuurstof maar heel eventjes neemt voor de moeilijke moementen dan kan dit toch niet zo veel kwaad? Net als bij de therapie?
Ik schrijf u ook dit, omdat we de longarts hier ter plaatse een hele nare man vinden, met ´ongelukkige´ uitspraken. Hij had ma verteld dat ze nog geen 2 jaar meer te leven. We zijn nu 3 jaar verder. Ook horen wij van assistentes en patienten deze signalen.
Ik vind het lastig ;(
Met vriendelijke groeten,
Stephan en Ilse
Beste Stephan en Ilse,
Wat moet dat verdrietig zijn om je moeder zo te zien. Het gevoel van machteloosheid van naasten is vaak groot; ik lees dat ook in jullie verhaal. Je wilt graag wat doen, maar je kunt (voor je gevoel) relatief weinig. COPD verloopt vaak zoals jullie beschrijven: achteruitgang in de loop van de jaren en tussendoor tijdelijke verslechteringen. Vaak kom je na zo'n verslechtering niet meer op het oude niveau terug.
De belangrijkste dingen die je als naaste wel kunt doen (en die zijn belangrijker dan je denkt!), zie ik al in jullie verhaal terug: dus dat is super!
Ik bedoel: steunen door er te zijn; zoveel mogelijk informatie verzamelen; praktische zaken regelen; helpen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven. Dit zijn voor iemand met COPD heel belangrijke dingen.
Ik ben heel blij te lezen dat ze gestopt is met roken (petje af!): dat is heel belangrijk om de achteruitgang minder snel te laten verlopen. En dat ze aan beweging doet waardoor de conditie, ademhalingstechniek en zelfvertrouwen beter worden. Verder is het voor haar belangrijk goed te eten, de medicijnen goed te nemen en op tijd aan de bel trekken bij infecties. Wanneer je deze dingen doet, doe je het best mogelijke.
Wat betreft de zuurstof en CO2 het volgende: de belangrijkste functies van de longen zijn zuurstof opnemen en koolzuur (CO2) uitblazen. Bij COPD zijn deze functies vaak verminderd. Om het zuurstofgehalte beter te krijgen, kun je zuurstof geven, maar daar zit inderdaad wel het CO2 risico bij. Wanneer je zuurstof geeft kan dat namelijk een signaal naar de longen geven (onbewust) dat ze minder mogen werken. Het gevolg is dan dat er minder CO2 uitgeblazen wordt. Hierdoor kan het in je bloed stijgen en kun je suf worden (of in coma raken). Dit noemen we CO2 stapeling. De longarts weet of dit bij jullie moeder het geval is. Dus ik zou willen adviseren om dit wel met hem te bespreken. Hij kan dan in het bloed controleren of dit gebeurt.
Verder vind ik het naar te lezen dat er geen goede band is met de longarts. Het is wel heel belangrijk om een goede (vertrouwen)band met hem/haar te hebben. Het is allemaal al moeilijk en emotioneel genoeg. Misschien toch eens met hem bespreken. Of anders met de huisarts. Soms is er gewoon geen klik en is het voor een ieder beter om een andere longarts te overwegen. We zijn allemaal mensen. Ik zeg niet dat dat de oplossing is, maar weet wel dat je dat mag doen.
Veel sterkte en wijsheid, Karin Pool
Bedankt voor je lieve reactie Karin,
Inmiddels heeft er van de week een longfunctie plaatsgevonden, en ons ma vertelde aan de longverpleegkundige over welk initiatief wij hadden ondernomen.
Toen Ma thuis kwam belde even later de longarts, hij wilde haar zien.
Op verzoek van ma is mijn Zus meegegaan, mede ook voor het gewenste luisterend oor.
Het gesprek is goed verlopen, gelukkig. We hebben hem even ´geconfronteerd´ met uitspraken die hij heeft gedaan, maar ziet ook in dat hij soms wat bot en direct kan zijn. Uiteraard begrijpen wij ook de complexiteit van zijn baan. Al met al een verhelderend gesprek gelukkig.
Ma moet volgende week 3 dagen komen slapen, om te bepalen wat uiteindelijk de gewenste dosis aan zuurstof zal zijn. De longarts wil dat zuurstof aan huis aan een doorhem aangeschreven instantie wordt verstrekt. Wij vertrouwen hem volledig daarin.
Ons ma ziet daar eigenlijk best tegenop, (hoe moet het met de kinderen na school, en hoe met het met pa...) maar ze snapt de urgentie.
Ik hoop zo dat ze er iets aan gaat hebben, we gunnen het haar zo.
Mvg
Stephan
&
Ilse
Goed om te lezen dat er een goed gesprek is geweest. Fijn hoor! Dat is zo ontzettend belangrijk.
Ook goed om samen te gaan: met zijn tweeen hoor je meer dan in je eentje.
Ik hoop ook voor haar en jullie dat ze zich wat beter gaat voelen.
groeten, Karin