Zo moe...

Heel herkenbaar en helaas is er weinig aan te doen. Onze Louise is elke keer (erg) vroeg wakker door het benauwd zijn en soms 's nachts idd ook weer wakker door het hoesten :(
Ik probeer veel rust momenten in te bouwen in haar leven dus uit school eerst verplicht tv kijken en alleen speelafspraakjes op woensdagmiddag want de dagen dat ze 2 keer naar school moet vind ik al heftig genoeg en daarbij heeft ze elke vrijdagmiddag zwemles wat er ook fiks inhakt maar toch moet gebeuren ...

sterkte!!

groetjes van Gerda (mv Louise 08-09-2002 en Falko 03-02-2006)

Inderdaad hier blijft ook de moeheid lang hangen, maar dan wel weer zonder klachten, dat lees ik over je dochter van niet, net als bij Louise.

Dat is balen!

Ik prijs mezelf echt gelukkig dat mijn zoontje klachtenvrij is (zonder infecties) met de seretide. Wel is waar een behoorlijke medicatie voor een peutertje, begreep ik van de apotheker, maar het helpt wel.

Uit eigen ervaring weet ik dat als het niet op orde is (tijdens de goede periodes) het een gebed zonder eind is om weer op te knappen.

Hopelijk is er toch nog een behandeling voor jullie dochtertjes om de winter zo rustig mogelijk door te komen, want dit is niet fijn!

Ik zal voor jullie duimen!

heel herkenbaar... ook ik bouw in moeilijke periodes extra rust in voor mijn 6-jarige dochter, dus verplicht t.v. en niet te vaak spelen... Iets wat ze vreselijk vindt, want "ik ben NIET ziek!" >:( Dan loop ik maar weer wat te verzinnen, dat het mij niet zo goed uitkomt... ;)

Ik probeer dan altijd van alles met vitamientjes, maar of het helpt? :?

Verder heb ik het idee dat mijn dochter lekkerder slaapt en wat uitrust van een rustige wandeling in de natuur... tsja... ik hoop voor je/jullie dat het weer gauw wat beter gaat... :Y

Wat doen jullie hiermee? Is het herkenbaar die vermoeidheid?
Ze rust 's nachts gewoon niet voldoende uit. Ze hoest zo enorm...

Ik zou in ieder geval even met de juf praten over de gebeurtenissen, dus geen hond in de klas, en in de dierenwinkel, ja mijn dochter (8 jaar) weet dondersgoed wat de consequentie's zijn als ze toch wel gaat knuffelen/of naar binnen gaat, ook gaat het wel eens Wel goed, maar ik laat dat aan haar over.
Als jouw kind erg vatbaar voor is Niet doen , maar zeker met de juf praten elk nieuw schooljaar is dat het eerste wat ik meld. Op school houden ze er ook rekening mee. en zo hoort het, dan kunnen ze even naar buiten gaan naar de hond kijken...
Verder heeft Annebel ook veel slaap nodig en is nog wel eens moe niet dat ze overdag in slaap valt, wit gezicht.
Hier gaat het erg goed ze krijgt dagelijks Flixotide, Ventolin ligt waar die ligt!
Beterschap
Anita

Ik heb hierover weer contact gehad met de longverpleegkundige. We gaan een ander medicijn proberen. Qvar (???). Ik weet er nog niet veel over, we krijgen informatie en het recept thuis gestuurd. Helaas zit mijn dochter dus nu weer in de fase waar het zo moeilijk uitkomen is voor haar.
Ik blijf het lastig vinden hoor!
Maar het zal inderdaad wel weer betekenen dat de medicijnen die ze tot nu toe kreeg (Seretide 50/250; twee maal daags) niet voldoende waren, of niet het juiste. Ik vind het jammer, want we blijven maar verdubbelen... sinds we weten dat ze astma heeft is eerst de flixotide keer op keer verdubbeld wat geen effect had. Toen zijn we naar Seretide overgestapt wat goed leek te werken, maar nu weer een poosje verder is dat dus weer niet goed (genoeg??). Waar eindigt het???

Overigens heb ik het wel met juf besproken nu. Schijnbaar ben ik vergeten (of is het niet goed doorgekomen) door te geven wat de uitslag van de allergietest was. Ze vergeten met gym ook zo vaak haar puf mee te nemen... daar heb ik ook wat van gezegd. Mensen onderschatten het altijd zo, want: "Ze functioneert toch goed?" Ja, dat lijkt wel zo... maar alles kost haar zoveel energie! En mensen horen/zien haar 's nachts niet he???

Zelfs opa en oma denken dat het allemaal wel mee valt. "We hebben haar nog nooit in een aanval gezien!"  :-\ Onvoorstelbaar toch???
Sorry... even wat frustratie eruit :)

vervelend dat je meisje zo moe is. Ik heb geen kinderen, maar zelf astma. En ik heb ook 's nachts het meeste last. Bij slechte periodes neem ik savonds meer pufjes dan sochtends en ook soms nog singulair erbij. Die moet ook voor de nacht worden ingenomen. Singulair is er ook voor kinderen. Misschien is het een idee om dat met je kinderarts te bespreken.
Inderdaad erg lastig dat anderen het niet snappen terwijl snachts pas klachten hebben wel typisch voor astma schijnt te zijn. Maar ja dan zien ze je dochter niet he als ze weer eens wakker ligt te hoesten.

nou Mamatal dat is herkenning genoeg hier want ook hier snappen veel mensen van de buitenwereld niet wat astma is. Voor Louise en voor ons. M´n schoonouders snappen er helemaal niets van en van hun mag ik ook niet aan Louise vragen of ze voor me wil zuchten want zodoende kan ik horen of ze piept maar dat is volgens hun vragen om problemen. Ja duh dat probleem is er soms ook wel en soms ook niet. Zelf na dit jaar 2 keer een ziekenhuisopname van elk 5 nachten en een aantal prednison kuren en ab kuren begrijpen ze het niet en vinden ze dat het komt omdat ik ons zoontje zou voortrekken.
die mensen zijn echt niet wijs en ik ben ze dan ook spuugzat.

sorry dat ik jouw ´draadje´ vervuil met mijn frustratie maar het lucht wel lekker op ;)

succes ermee want elke keer tegen die muur van onbegrip aanlopen is zwaar en het is al zwaar genoeg om een kind met astma te hebben!

groetjes van Gerda (mv Louise 08-09-2002 en Falko 03-02-2006)

Hier ook hoor, hoewel ik er een hoop stampij over heb gemaakt (iets meer dan ik eigenlijk bedoelde) en uiteindelijk hebben de beide opa's en oma's zich erbij neergelegd. Ze puffen nu zelfs! Nooit gedacht :)
Overigens vond ik dat op een bepaald moment ook moeilijk. Om toe te geven dat het niet overgaat met een geperst sinaasappeltje en een uurtje vroeger naar bed, en een zen-omgeving. Dat je kind waar je zo ontzettend veel van houdt klachten heeft die jij als ouder niet kunt voorkomen. En waarvan ik (in ons geval) waarschijnlijk een grote oorzaak van ben. Om me daarna te realiseren dat het inderdaad niet fijn is, maar ondanks de benauwdheid zou ik m'n eigen leven niet hebben willen missen.. *)

Mijn schoonouders en ouders bleken na een paar serieuze gesprekken met hetzelfde gevoel rond te lopen. Ze wilden er gewoon niet aan dat hun lieve kleinkind iets mankeerde, en als je het dan ook nog niet ziet (blauwe lipjes en vingertopjes kunnen ook best van de koude zomerbries zijn...) is het gemakkelijk je kop in t zand te steken.

Uiteindelijk heb ik een dramatisch verhaal opgehangen dat als ze m'n kind niet zouden accepteren met pufjes het zich waarschijnlijk achtergesteld zou voelen. Kind kan immers niet gezellig bij opa en oma blijven terwijl andere neefjes en nichtjes dat wel kunnen want die zijn gezond, en opa en oma willen liever een gezond kleinkind.. Een kind zonder gedoe met pufjes enzo. Wel zo gemakkelijk. Niet helemaal eerlijk tegenover kleinkind. Die heeft het al benauwd, en kan dan ook nog is niet als zo'n gewoon mogelijk kind bij opa en oma zijn, alleen omdat opa en oma nog overtuigd zijn van de pufjes..
Het heeft hier geholpen..

En voor Mamatal: nu hopen dat de qvar helpt, soms is het echt even zoeken naar het juiste medicijn, geef de hoop niet op hoor!
singulair hielp bij mij ook prima, toen niets anders meer afdoende hielp.
Laat je weten hoe het gaat?

Goedemorgen,
Dit is zeker herkenbaar. Bilal is nog geen 3 dus die laat ik zoveel mogelijk slapen als hij dat wil.
Hij gaat nu sinds 7 maanden naar de peuterschool. Dit is erg vermoeiend voor hem. ;(